Een storm van God

15

jan

Charlotte Molenaar

We leken het onder controle te hebben. Maar niets bleek minder waar. Ineens rezen de besmettingscijfers de pan uit. Ziekenhuizen raakten overvol en er kwamen steeds meer sterfgevallen. We leken het virus onder controle te hebben, maar het was een illusie. De storm leek gestild door een hoge vaccinatiegraad, maar de storm was nog niet uitgewoed. Alle inspanning en campagnes konden ons niet beschermen tegen een nieuwe golf. Alle experts en wetenschappers konden het virus niet bedwingen.

Er zijn er die met schepen op zee varen en handeldrijven op de grote wateren. Zíj zien de werken van de HEERE en Zijn wonderen in de diepte. Wanneer Hij spreekt, doet Hij een stormwind opsteken, die haar golven hoog opheft.

Ze rijzen op naar de hemel, ze dalen neer in de diepe wateren; hun ziel smelt weg van ellende. Zij wankelen en waggelen als een dronken man, al hun wijsheid wordt verslonden.
– Psalm 107:23-27 (HSV)

Ervaren zeemannen die door een gigantische storm gaan, waggelen alsof ze stomdronken zijn. Een storm die ontstaan is door Gods spreken. God stuurt een storm die alle wijsheid verslindt. De jarenlange ervaring van de stuurman blijkt nutteloos te zijn. De ruige zeebonken zijn doodsbang geworden. Alle kennis die ze hebben, is overboord geslagen. Volkomen nutteloos in zo’n storm.

We leken het zo goed voor elkaar te hebben: een groeiende economie, tevreden burgers. Maar alles is veranderd. Soms spreekt God door een stilte, door een zachte wind, maar blijkbaar spreekt God ook door stormen. En als God gaat spreken, verandert er iets. Wil God ons wakker schudden? Is dit de enige manier waarop Hij nog onze aandacht kan trekken? Door een storm die onze harten doet wegsmelten van ellende? Een storm die ons doet wankelen, die onze wijsheid verslindt? Kunnen we alleen door zo’n grote storm zien hoe kwetsbaar ons leven is? Is dit de enige manier waarop God door onze arrogantie en maakbaarheid heen kan prikken?

Onze droom is uiteengespat. We kunnen ons leven niet bepalen en we kunnen die dingen niet naar onze hand zetten. We kunnen onszelf niet eindeloos beschermen tegen alle gevaren en bedreigingen. Het leven is geen feest waar we de slingers zelf op moeten hangen. Het leven is kwetsbaar, niet maakbaar. En deze storm waar we niet om gevraagd hadden, kan de manier zijn waarop God ons dat duidelijk wil maken en een opening wil maken voor Zichzelf in ons leven. Een opening voor een nieuw soort vertrouwen op God.

Maar toen zij in hun benauwdheid tot de HEERE riepen, leidde Hij hen uit hun angsten. Hij brengt de storm tot stilte, zodat hun golven zwijgen. Dan zijn zij verblijd, omdat de wateren gestild zijn en Hij hen naar de haven van hun wens leidde.
– Psalm 107:28 (HSV)

De stoere zeelui zijn doodsbang. Letterlijk. De dood is dichtbij. Alle hoop is vergaan, want alles wat ze probeerden, bleek nutteloos te zijn. Daarom zien ze nog maar één optie: tot de HEERE roepen. God leert ons in de storm dat we tot Hem moeten roepen. Hij is Degene die ons leven echt in de hand heeft. Het is niet in onze eigen hand, maar in de Zijne. En niet pas als we ons leven aan Hem geven, maar het ís van Hem. Of we dat nu willen of niet. Hij gaat over leven en dood. Onze samenleving denkt in risico’s en gevaren, maar het leven behoort God toe. Hij kan ons uit onze angsten leiden. Onze angst voor de dood, maar ook angst voor het leven en hoe het zal gaan. Want ons leven is in Zijn hand.

In deze psalm bereikt het schip uiteindelijk de veilige haven, nadat de storm tot stilte is gebracht. Het gebed van de bemanning werd verhoord. Maar we weten allemaal dat het niet altijd zo afloopt. In de Bijbel niet (Hebreeën 11:37-38) en in ons leven niet. Een duidelijk voorbeeld hiervan vind ik Kinga Bán. Geloven betekende bij haar niet dat alles hier goed kwam. Kinga heeft gebeden om genezing, maar heeft dat niet gekregen hier, maar toch leefde ze in vertrouwen op God. Ze wist dat haar leven in Gods hand was. In leven en sterven.

In de storm wordt zichtbaar hoe het er echt voorstaat met ons: we zijn kwetsbaar en afhankelijk van God. We weten niet hoe lang de storm nog duurt en of die ooit nog over gaat, maar we kunnen roepen tot Degene die ons uit de angst kan leiden. Tot Degene die ons leven in Zijn hand heeft en de storm kan stillen of ons veilig thuis kan brengen.

Jezus, U bent er nog.
Jezus, U draagt me nog.
Tegen alle stromen in,
tegen alle klippen op.
God, wat een wonder!
Ik adem en ik ben er nog.
Tegen alle stromen in,
tegen alle klippen op.

Aan de slag!

Luister het lied ‘Ik hou van hier’, Kinga Bán.

Wil je gebruik kunnen blijven maken van onze gratis overdenkingen? Steun ons werk dan met een eenmalige gift! Onze dank is groot.

[paytium name=”Zij Lacht” description=”Donatie” button_label=”Yes, ik steun Zij Lacht!”]
[paytium_field type=”dropdown” label=”Bedrag” options=”5/10/15/20/50/100″ options_are_amounts=”true” /]
[paytium_total /]
[/paytium]

Deel deze overdenking

  1. Trijnet. schreef:

    De storm kan stillen of ons veilig thuis kan brengen. Dan blijf ik bidden om kracht voor mijn dochter, dat de storm/pijn gestild kan worden en zij weer voor haar gezin kan zorgen.

  2. Christina schreef:

    Ontzettend onder de indruk van hoe jij deze prachtige en krachtige boodschap verwoord hebt. Bedankt!

  3. Anoniem M schreef:

    Mooi geschreven
    Voor Kinga heb ik diep respect

    Ik heb ondanks mijn wanhoop en angst en het achteruit gaan ondanks jarenlang bidden om richting en herstel, hardop dat laatste versje gelezen.
    Prachtig geschreven

    Bedankt

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap