Hoe de geuren van nardusolie en bloed spreken van liefde

17

apr

Corline Hoefnagel

Daar zit Maria dan. Op haar knieën, voor de voeten van de Heere Jezus. In haar hand houdt ze een volle fles nardusolie. Ja, die fles was duur. Vreselijk duur. Maar dat geld heeft ze met alle liefde voor Jezus uitgegeven. Want Hij is haar geld waard. Hij is haar alles waard. Waarom ze het deed, weet ze niet precies. Soms weet je alleen dat je hart je dringt en dat het niet te stoppen is. Vandaag is Jezus nog bij haar in Bethanië. En nu, tijdens de maaltijd, is het moment aangebroken om de olie te laten stromen. Dat voelt ze in elke vezel van haar hart.

Ze breekt de fles bij de hals.

“Jezus dan kwam zes dagen voor het Pascha in Bethanië (…) Zij nu bereidden daar een maaltijd voor Hem, en Martha bediende; en Lazarus was een van hen die met Hem aanlagen. Maria dan nam een pond zuivere narduszalf van zeer grote waarde, zalfde de voeten van Jezus en droogde Zijn voeten met haar haren af.” Johannes 12: 1-3 (HSV)

Een (te) duur cadeau

Op dat moment verstommen alle gesprekken. Alle ogen staren nu naar haar, de vrouw met losse haren, die ongegeneerd haar gang gaat. Ze giet de inhoud van de fles (lees: een halve liter) over Jezus’ voeten uit. Het is te veel – natuurlijk is het te veel. De olie druipt al op de grond. Maar dat hindert niet. Ze droogt zijn voeten met haar eigen haren af. De tafelgasten schudden hun hoofd. Wat een dwaas. Zoveel nardusolie is een jaarloon waard. En zij laat het in één onbezonnen moment verspillen. Waarom zou je dat doen?

De geur van olie

De geur van de nardusolie verspreidt zich in rap tempo door de kamer. Het zit op zijn voeten en in haar haren. De komende dagen zullen zij beiden steeds weer herinnerd worden aan dit moment, elke keer als zij haar haren aanraakt en als Hij zijn sandalen aan- en uittrekt. Ze zijn nu met een intense geur aan elkaar verbonden. Dat vind ze niet erg. Helemaal niet erg zelfs. Ze houdt zoveel van Hem dat ze voor altijd wel aan Hem verbonden blijven wil.

De rollen omgekeerd

Maria heeft gedaan wat ze moest doen, de tafelgasten zijn erdoor van hun stuk gebracht. Maar wat niemand van heen weet, is dat er een paar dagen later pas echte rare dingen zullen gebeuren. De rollen worden omgekeerd. Er zit geen vrouw meer voor Jezus’ voeten, maar Jezus zelf zit op zijn knieën de voeten van zijn discipelen te wassen.

En daarna wordt het nog vreemder.

Zoals de fles brak, breekt het lichaam van de Heere Jezus die week. Dit keer geeft Hij een cadeau aan Maria -en aan de rest van de wereld. Dat cadeau kostte nog veel meer dan een jaarloon. Het kostte Hem zijn leven.

Want terwijl wij deze wereld naar de afgrond brachten met onze leugens en ons egoïsme, stierf Jezus en droeg Hij de straf op de zonden. Hij gaf ons daardoor het grootste geschenk dat er bestaat: vergeving van zonden en de verzekering van eeuwig leven in een wereld zonder ziekte, zonder tranen, zonder pijn.

De geur van bloed

Nee, niemand weet dat de geur van nardusolie over een week plaats zal maken voor een totaal andere geur: de geur van de dood. Dat dan niet de olie, maar het bloed van Jezus’ voeten druipen zal. En het zal nog eeuwen van zijn lichaam blijven druipen op ieder mens dat knielt bij het kruis.

Zijn bloed is als de olie, dringt het plotseling tot me door. Zoals de geur van nardusolie Maria met haar Heer verbond, zo is het bloed van Jezus als een eeuwige verbintenis tussen Hem en degene die gelooft.

Heb jij daar trouwens al geknield, aan de voet van het kruis? Heeft zijn bloed jou al bedekt en schoongewassen? Zijn jij en Jezus daardoor al onlosmakelijk aan elkaar verbonden?

Overstromen

Misschien besefte Maria half niet waarom ze Jezus’ voeten exact zalfde, maar had ze wel door dat Hij gekomen was om zondaren en zondaressen te vergeven. Misschien had ze ontdekt dat zijn rug de hele wereld dragen zou. En had ze de enorme omvang van zijn liefde ervaren. Misschien wilde ze Hem daarom zo’n duur cadeau geven. Hij was in haar hart gekomen – en als Jezus in je hart komt, stroomt het over.

De vraag is alleen of je dat overstromende hart aan de wereld durft te laten zien.

Maria durfde het. Ze dacht niet na over de mening van de anderen, dacht niet aan de regels van de Joden over haardracht. Ook al kreeg ze een berg kritiek over haar heen en voelde ze de ogen in haar rug prikken. Pfff… hadden ze vast gedacht. Overdrijven is ook een vak. Maar zij volgde haar hart voor haar Meester, haar grootste Vriend.

Laat de liefde stromen

Maria moedigt mij aan om dat ook te doen. Om me niets aan te trekken van de mening van anderen maar om mijn hart net als die fles open te breken en de liefde voor God ongeremd te laten stromen. Naar buiten, naar Hem toe en naar anderen.

Wanneer heb ik dat eigenlijk voor het laatst gedaan? En jij? Wanneer heb jij jezelf voor het laatst laten gaan voor Jezus?

Oké, ik ga het proberen. De liefde laten stromen voor Hem. En de geur van God verspreiden naar anderen toe. Doe je mee? Ook al vinden ze ons doldwaas en overenthousiast. Wie weet worden we wel voor veel meer gebruikt dan we beseffen.

Aan de slag!

  • Lees het hele verhaal over de zalving in Johannes 12
  • Volg Maria na. Wees niet bang om jouw liefde voor God aan anderen te laten zien. Breek ook een fles nardusolie en laat de liefde ongeremd stromen. Hoe? Van een bezoekje brengen aan de buurvrouw tot het delen van een Bijbeltekst op Instagram, je mag het helemaal zelf weten.

Deel deze overdenking

  1. Greetje schreef:

    Corline ik wil je uit de grond van mijn hart danken voor het delen van jou talent wat voor mij zo zichtbaar is in deze overdenking. ik ben tot diep in mijn hart geraakt, Ik ben er op recht stil van. Nooit is dit verhaal zo diep in mijn hart geland en daar wil ik jou oprecht voor danken. Blijf schrijven en blijf delen. Ik ga deze overdenking zeker delen

  2. Carola schreef:

    Wat een prachtige overdenking!!
    Liefs Carola

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap