Hij ziet jou wél

Onbegrepen, eenzaam en ongezien. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die zich niet ooit hebben herkend in deze gevoelens. Ook voor mij zijn dit hele pijnlijke dingen, die ik maar al te goed ken. Het ongeziene, stille verdriet dat zich verbergt achter de deuren van je hart. Niemand die het ziet. Maar tegen alle verwachting en gevoelens in, is er Iemand die het wél ziet. En het is niet zomaar iemand. Het is de God die hemel en aarde schiep. Hoe ik dat weet? Omdat Hij het zegt. 

Ú ziet het wél, want U aanschouwt de moeite en het verdriet, opdat men het in Uw hand geeft; op Ú verlaat de arme zich, U bent geweest een Helper van de wees.
– Psalm 10:14 (HSV)

Hij ziet het

Laat die eerste vier woorden van Psalm 10:14 even op je inwerken. Spreek ze hardop uit, herhaal het: “Ú ziet het wél.” Misschien breekt je hart nu van opluchting en voel je dit in elke vezel van je lijf. Maar misschien voel je nu helemaal niets. Dat is ook oké. Laat dan het feit dat God zegt dat Hij het ziet genoeg zijn. Want zelfs de dichter van Psalm 10, die deze prachtige woorden op heeft geschreven, voelt niet altijd dat God Hem ziet. Lees vers 1 van deze psalm maar eens, waar de dichter de vraag stelt waarom God zo ver van hem is, en waarom God Zich juist tijdens zijn bange tijden verbergt. Gevoel en weten mag je dan even scheiden en vertrouwen in wat je weet. In wat God Zelf zegt. Want Hij ziet het.

Wat ziet Hij dan? Alles. Al je inspanning en ontspanning. Al je vreugde. Al je moeite en al je verdriet. Dit besef is al zo ontroerend, maar God geeft er zelfs nog een reden voor. Hij wil namelijk dat je het Zijn handen legt. Zodat je het met Hem kan delen. Zodat jij het uit handen mag geven en jij het zelf niet meer hoeft te dragen. 

Hij heeft het doorleefd

Je zo gezien weten en/of voelen kan een wereld van verschil maken. Maar het gaat zelfs nog dieper dan dat. Want God ziet het niet alleen, Hij heeft het ook allemaal Zelf ervaren. Ik durf te zeggen dat niemand Zich meer eenzaam en onbegrepen heeft gevoeld dan Jezus. Hij moest een hele eenzame weg gaan. Hij werd door Zijn vrienden verlaten in die nacht in Gethsémane, toen Hij hen zo hard nodig had. Hij werd door hen verraden en verloochend. En Hij werd Zelf verlaten door Zijn Vader. Verlaten door God, zodat God ons nooit zal hoeven te verlaten. Jezus stierf eenzaam aan een kruis, zodat de Vader ons in genade kan aanzien. 

Want wij hebben geen Hogepriester Die geen medelijden kan hebben met onze zwakheden, maar Een Die in alles op dezelfde wijze als wij is verzocht, maar zonder zonde.
– Hebreeën 4:15 (HSV)

Ja, ik voel me vaak eenzaam en ongezien. Geen mens die mijn stille verdriet ziet. Maar ondanks dat, mag ik me toch gezien en gekend weten door de God die het wél ziet. De God die mijn (stille) verdriet kent. De God die mijn (stille) verdriet Zelf wil dragen. 

Aan de slag!

Er zijn veel personen in de Bijbel die in eenzaamheid mochten ervaren dat God hen wél zag. De korte film ‘The God Who Sees’ met prachtige muziek laat dat op een bijzondere manier zien.