Hij voor (en door) mij

‘Dan zullen wij nu met elkaar het formulier lezen voorafgaand aan het avondmaal.’ Ik hoor het de dominee zeggen en driftig blader ik door mijn bijbeltje om mee te lezen. Als heus ‘bondsmeisje’ kan ik het formulier inmiddels wel dromen. Herhaling kan goed zijn, maar herhaling kan er ook voor zorgen dat de woorden niet verder komen dan je oren. Dat laatste was in dit geval wel een beetje waar in mijn geval. Prachtige woorden die mijn hart niet bereiken omdat ze niet verder komen dan mijn oren. Maar 1 zin raakte vandaag mijn hart wel. ‘Gij voor mij, daar ik anders de eeuwige dood had moeten sterven’. Hij voor mij...

Die Zelf onze zonden in Zijn lichaam gedragen heeft op het hout, opdat wij, voor de zonden dood, voor de gerechtigheid zouden leven. Door Zijn striemen bent u genezen.
– 1 Petrus 2:24 (HSV)

Hij voor mij

Jezus stierf voor jou. Het is soms zo abstract. 1 Petrus 2:24 verwoordt het heel mooi en duidelijk: Jezus, Hij die zonder zonden is heeft onze zonden in Zijn lichaam gedragen aan het kruis zodat wij, die dood waren voor de zonden, in gerechtigheid mogen leven. ‘Dood voor de zonden’ klinkt misschien wat gek. Dit wordt ook zo beschreven in Romeinen 6 vers 2, 11 en 22. Hier betekent het dat zij hun zondige levenswandel hebben opgegeven en nu leven voor de gerechtigheid. Rechtvaardig leven in navolging van Jezus. Dat dit nu mogelijk is hebben we te danken aan Jezus.

Wij waren dood, overgeleverd aan zonden, duivel en dood, toen wij in het paradijs finaal de mist in zijn gegaan. Ja, zo erg was het. Wij verdienden die straf. Maar Jezus droeg het. Hij in onze plaats. Hij voor jou. Hij voor mij. En dan die prachtige verwijzing naar Jesaja 53 vers 4 en 12. ‘Door Zijn striemen bent u genezen.’ Want weet je wat het ook betekent dat Jezus voor ons stierf?

Het betekent dat ik aan dat kruis had moeten hangen, maar Hij hing daar.

Dat die striemen op zijn rug op mijn rug hadden moeten zitten.

Dat die klappen in zijn gezicht mij hadden moeten raken.

Dat die spijkers in zijn handen en voeten mij hadden moeten doorboren.

Dat de Vader zijn gezicht voor mij verborg.

Het maakt me klein, dankbaar, blij en verdrietig tegelijk. Is dit dan de ‘dwaasheid van het evangelie’ waar over wordt gesproken? Dat Jezus voor ons stierf, terwijl wij hadden moeten sterven. Maar al hadden we straf zelf gedragen, had het niets uitgemaakt. Want zowel jij als ik zouden nooit de zonden van de wereld kunnen dragen.

Het volmaakte offer

Nee, wij hadden Gods toorn over de zonden niet kunnen stillen. Daarvoor was een smetteloos offer nodig. Iemand zonder zonden. God zelf. ‘Die Zelf onze zonden in zijn lichaam gedragen heeft op het hout’. Het werkwoord dat vertaald wordt met ‘dragen, omhoogbrengen’ wordt in het Oude Testament vaak gebruikt om er de taak van de priester die het offerdier op het altaar moest brengen mee aan te geven.

Jezus, het volmaakte offer, heeft voor eens en altijd het offer gebracht. En rondom Pasen leeft het. Dan spoor ik vaak mijn hoofd en hart weer aan om het te proberen te beseffen. Beseffen wat het betekent dat Jezus voor mij stierf. Maar daarmee doe ik Hem tekort. Want zijn volmaakte offer en alles wat Hij daarmee teweeg heeft gebracht zou mij dagelijks tot stilstand moeten brengen. Want dat ik leef en dat ook nog eens mag doen in gerechtigheid, is omwille van Hem. Hij door en voor mij. Hij door en voor jou.

‘Thank You, God, for saving me
Thank You, God, for saving me
Thank You, God, for saving me
The cross was meant for me’.

Aan de slag!

Open je oren, je hoofd, maar vooral je hart en luister naar dit lied.