Het zijn de kleine dingen

Soms betrap ik mezelf erop dat ik denk dat God zich vooral bezighoudt met ‘grote’ dingen. Met de politiek, het klimaat, oorlogen. Maar ook als het om mijn persoonlijke leven gaat, leg ik eerder de grote gebeurtenissen en vragen bij Hem neer. Welke studie zal ik volgen? Welke baan past bij mij? Is dit de juiste persoon om een relatie mee aan te gaan? Maar de kleine dingen blijven vaak nogal achter. Alsof Hij daar niet om zou geven…

Dat ik deze neiging heb, kwam weer naar boven toen ik in het bijbelboek Koningen over de profeet Elisa aan het lezen was. Enkele collega-profeten vragen Elisa met hen mee te gaan naar de Jordaan, waar ze boomstammen gaan halen voor de bouw van een nieuwe onderkomen. Zo gezegd, zo gedaan, toch?

“Toen één van hen zo met zijn bijl aan het hakken was, schoot het ijzer los van de steel en viel in het water. Hij slaakte een kreet en riep: “Mijn heer, dat is heel erg, want ik had de bijl geleend!””
(2 Koningen 6:5)

Da’s pech, bijl weg! Het lijkt iets heel triviaals, en niet in verhouding te staan met de overige gebeurtenissen uit het bijbelboek, waarin de daden van de ene koning de andere overtreffen en waarin de ene na de andere profetie uitkomt. Maar een zoekgeraakte bijl… Dat is toch het laatste waar God zich mee bezighoudt?

“De profeet vroeg: “Waar is hij gevallen?” De man wees hem de plek aan. Elisa sneed een tak af en gooide die naar de plek. Toen kwam de bijl bovendrijven. Elisa zei: “Pak hem maar.” De man stak zijn hand uit en haalde de bijl uit het water.”
(2 Koningen 6: 6-7)

Onbewust moet ik hierom glimlachen. God heeft soms zo’n toffe manier om me aan dingen te herinneren. Hoe kan ik vergeten dat Hij zich júist met de details bezighoudt? Dat Hij geeft om de dingen waar wij om geven? Dat niks te klein is om bij Hem te brengen? Niet die zoekgeraakte bijl. Maar ook niet die veel te drukke week die voor je ligt, die misplaatste portemonnee of die ruzie met een vriendin.

Hoe vaak houd ik ‘te kleine’ dingen voor mezelf? Hoe vaak bestempel ik ze als ‘onbelangrijk’ en ga ik er onnodig over stressen? Veel, maar dan ook véél te vaak. Terwijl de Bijbel me ervan overtuigt dat níets te klein is voor onze grote Vader.

Deze week heb ik kleine dingen bewuster bij Hem gebracht. En wat bleek? Ik kreeg meer rust, meer vertrouwen én meer God. Meer rust, omdat ik durfde los te laten. Meer vertrouwen, omdat ik zag dat dingen des te beter gaan als ik ze aan Hem over laat. Meer God, omdat ik Hem uitnodigde in een groter deel van mijn leven.

Aan de slag!

Welke (kleine) dingen kun en wil jij bij God brengen? Waar maak je je zorgen om en wat kan Hij voor je verlichten? Schrijf al je zorgen, groot en klein, op briefjes, breng ze in gebed bij God en gooi ze daarna weg. Laat je verwonderen over de manier waarop Hij je in de kleinste details van je leven wil helpen!