Het is tijd om om te zien naar de vrouwen in jouw stad

24

nov

Nienke Alblas

In hoeverre klopt jouw hart voor de stad waar je woont? Klaagliederen 3 roept ons op om naar de vrouwen in jouw stad om te zien. Een paar jaar geleden woonde ik op twee plekken, in de stad waar ik studeerde en in het weekend in het dorp bij mijn ouders. Door de afstand en het reizen resulteerde dit in halve prioriteiten. In het weekend diende ik het dorp en doordeweeks leefde ik vooral mijn eigen leven in de stad. Het voelde niet als mijn stad en ik had niet het idee dat ik de stad wat te bieden had. Maar dit bleek niet het geval.


Jezus diende de plek waar Hij was, Hij zag om naar de mensen die op zijn pad kwamen. Hij dacht niet: ik ga wel weer terug naar huis, dan zal ik wel weer eens meedoen met een sponsorloop. Zijn hele leven draaide om het dienen van de ander, met woord én daad.

Nu ben ik niet een heel goed voorbeeld van iemand die eindeloos veel vrijwilligerswerk doet. Aan het begin van 2020 vroeg ik God om mij meer bewogenheid te geven voor de mensen om mij heen. Dit is een zeer gevaarlijke vraag om te stellen. Het zorgt ervoor dat je gaat huilen om berichten op Instagram en verhalen die je hoort van mensen in je kerk. Maar in hoeverre zie ik om naar de vrouwen in mijn stad? Niet zo veel, maar ik probeer meer en meer handen en voeten aan mijn geloof te geven. Zo kook ik regelmatig voor veel te veel mensen om vervolgens op mijn fietsje bakjes eten bij nieuwe moeders langs te brengen. Het is een klein begin, maar een goed begin is het halve werk. Nu op naar de tweede helft!

Steeds als ik in het lied ‘Hosanna’ de tekst Break my heart for what breaks yours zing, voel ik een traan over mijn wang stromen. Want er is zo veel pijn. Al helemaal in het jaar wat zich tot nu toe heeft voltrokken. Toch heb ik hoop. Als christenen hebben we een hoop die sterker is dan de wanhoop van het nu. Een hoop die sterker is dan het verdriet uit Klaagliederen 3.

Mijn oog vloeit van tranen en kan niet ophouden, omdat er geen rust is; totdat de HEERE neerkijkt en ziet uit de hemel. Mijn oog doet mijn ziel kwelling aan vanwege al de dochters van mijn stad.
– Klaagliederen 3: 49-51 (HSV)

Gebroken hart

Het kan je soms overweldigen. Het verdriet van de wereld. Dit gevoel wordt in mijn hart niet minder als ik stilsta bij Gods Vaderhart voor zijn kinderen. Ik denk aan zijn verdriet voor de eenzame vrouwen, mensen die iemand moeten missen en vrouwen die trauma’s hebben meegemaakt. Ik denk aan hoe Hij met zijn liefdevolle woorden onzekeren, perfectionisten en workaholics probeert te bereiken. Maar in Klaagliederen 3: 49-51 lezen we iets hoopvols. God kijkt neer vanuit de hemel en Hij ziet jou! Hij ziet de pijn. Hij is ons niet vergeten. Later in vers 56 staat dan ook: ‘U hoort mijn stem.’ De Heer hoort je als je Hem roept.

Laat jouw gebed opstijgen voor jezelf én voor de vrouwen in jouw stad. Het mooie is, dat de tekst uit Klaagliederen 3 in de Herziene Statenvertaling is vertaald met het woord ‘dochters’. Vrouwen werden in de Bijbel niet gezien als ‘op zichzelfstaande vrouwen’, ze waren altijd een dochter van iemand. Nu past dat niet helemaal meer bij onze tijdsgeest, maar zit er ergens nog een kern van waarheid in. Wij zijn allemaal dochters van een Hemelse Papa. Dochters van de Koning.

Betekenis ‘Ajien’

Een betekenisvolle toevoeging die verloren gaat in de vertaling is het alfabet dat aan Klaagliederen 3 is verbonden. Elke letter in het Hebreeuws heeft een getalwaarde en een symbolische betekenis. Klaagliederen 3 vers 49-51 hoort bij de letter ‘ain’ of ‘aijen’. Dit is de zestiende letter van het Hebreeuwse alfabet en staat ook wel symbool voor de tijd, toekomst en de eeuwigheid. Wanneer Hebreeuwse lezers de tekst bij de letter lezen, leert het hen om met een hoopvolle blik verder te kijken dan het hier en nu.

Ook jij mag met hoop kijken naar de toekomst en beseffen dat God je ziet en hoort! In de Bijbel zijn de schrijvers goed in weeklagen. Ze komen bij de Heer met hun pijn, met hun klaagliederen en ze vinden hoop. Altijd als de mensen bij God aankloppen, geeft Hij antwoord. Het is misschien niet een antwoord wat we verwachten, maar het is wel de hoop waar wij aan vasthouden. Onze hulp en onze verwachting mogen we in Hem plaatsen.

Aan de slag!

Zie jij om naar de vrouwen in jouw stad? Schrijf drie namen op, of meer (!), van vrouwen uit jouw woonplaats waar je voor gaat bidden. Wat is de hoop voor de toekomst die je voor hen hebt? Welke waarheden bidt je over hen uit?

Deel deze overdenking

  1. willemien schreef:

    ik wil graag de overdenking van 24nov ik heb mijn arm gebroken ik ben een alleenstaande vrouw van 75jaar en woon in putten ik wilde dat iemand naar mij omkeek

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap