Heb jij ooit een baby gezien met een burn-out?

12

jul

Ramona Muilwijk

Het is donderdagochtend. Na ons ochtendritueel brengen we samen je broer en zus naar school. Jij voorop op de fiets, je broer en zus op hun eigen fiets. Daarna nog even gauw een boodschap doen en dan de tuin in. Genieten van het mooie weer. Je bent bijna 1,5 jaar nu. Je wereld wordt steeds groter. Stapje voor stapje word jij groter, maar ook de wereld waarin je leeft. Voor we het weten is het 12.00 uur, tijd voor de boterham. Ik til je op, jij stribbelt wat tegen, je was nog niet van plan te stoppen met spelen, maar ik weet dat je zo moe wordt en naar bed moet. Voor die tijd nog even eten, een warme fles melk, waarna je een paar uurtjes gaat slapen. Je hebt nog geen halve boterham op of je valt al zittend in slaap in de stoel. Helemaal versleten. Buiten spelen, ontwikkelen, is soms best vermoeiend. Ik til je op, je hoofdje valt op mijn schouder en je slaapt lekker door.

Kind zijn

Soms kan ik er naar verlangen… Even weer kind te zijn. Bewust. Onbezorgd. Want dat ik zo jong ben geweest is een feit, maar helaas beleef je dat op dat moment niet bewust. Zo’n onbezorgd leven waarin je moeder en vader bepalen wanneer je wat gaat doen. Wanneer je speelt, wanneer je eet, wanneer je slaapt. Overzichtelijk. En als je dan moe bent, dat je dan wordt opgetild. Gewoon niet eens zelf hoeft te lopen! Je wordt gedragen naar de plaats waar je tot rust mag komen. Klinkt dat niet fijn? En het beste moet nog komen: terwíjl je slaapt, ruimt je moeder of vader al je speelgoed op en als je wakker wordt staan zij weer klaar met hun zorg, hun liefde. Ja, dat zou ik nog wel eens willen.  

Lichamelijk kunnen we niet opnieuw kind worden, maar steeds wanneer we  kijken naar een klein kind of een baby, bepaalt ons dat bij de afhankelijkheid van de ouder. Dat een baby niet zonder een ouder kan. Een ouder biedt zorg, structuur, voeding. En dat is precies wat onze hemelse Vader ons ook aanbiedt. Iedere keer wanneer wij kijken naar een kind, de simpelheid van zijn of haar bestaan, het onbezorgde, zegt God eigenlijk tegen je: ‘Dát is nu precies het leven dat Ik je wil bieden.’  

“Nee” zeggen

Wat kunnen we soms moe worden van alles wat er ‘moet’ of beter gezegd: wat we van onszelf moeten. “Nee” zeggen blijft voor veel mensen een moeilijke opdracht. Steeds maar weer zadelen we van alles op onze rug. Juist ook binnen de kerk blijkt het moeilijk te zijn om “nee” te zeggen wanneer er een oproep wordt gedaan voor … (vul zelf maar in). We zijn soms drukker met het werk ‘voor’ God, dan met God zelf. Hoe gaat dat bij jou? Als er een beroep op je wordt gedaan voor wat dan ook. Heb je je antwoord gelijk klaar of vraag je: ‘Heer, wat wilt U dat ik doe?’ Het klopt dat we veelal niet gelijk antwoord krijgen op deze vraag, maar misschien is dàt nou juist het antwoord! Want geen antwoord is óók een antwoord! Misschien vind je het wel lastig om te verstaan wat God zegt. Zelf ben ik dagelijks gaan bidden om oren en ogen die verstaan wat God tot mij wil zeggen. 

Geestelijke ogen en oren

Je zult merken dat als je dat steeds opnieuw aan God vraagt, je ook steeds meer van Hem zult zien. Het kan een lied zijn wat je ineens raakt, of dat iemand wat tegen je zegt wat zo aansluit op jouw vraag aan God, of een bijbeltekst. God kan van alles gebruiken om jou antwoord te geven. Zelf bid ik ook altijd dat God zo tot mij spreekt dat ik het versta. Net zoals in een gezin heeft ieder kind een persoonlijke benadering nodig. Het ene kind pakt snel dingen op, de ander heeft wat duidelijkere taal nodig. Zo bid ik altijd dat God mij aanspreekt in de taal die ik begrijp, of Hij mijn hart ontvankelijk wil maken voor zijn antwoorden. En mocht je na één bevestiging nog niet overtuigd zijn, vraag gerust om nog een antwoord. Voel je daar niet schuldig over. God ziet het verlangen van je hart waar vanuit je bid. Lees Richteren 6 maar eens. Daar lees je over Gideon. Ook hij vraagt God om nog een teken. 

Wachten

Misschien heb je wel moeite met wachten op het antwoord (wie niet!) en besluit je om gewoon maar gehoor te geven aan de oproep die tot je kwam. Want ja, zeker binnen de kerk, alle taken moeten toch gewoon gedaan worden en het is nu eenmaal voor de goede zaak. Ja? Is dat zo? Ik denk dat we moeten oppassen om op die manier taken te gaan verrichten. Jij bent het kind en God is je vader. Wanneer jij toe bent om, bij wijze van spreken, vanuit je ‘wipper’ naar de ‘box’ te mogen zal Hij dat écht laten zien. God ziet net als aardse ouders zijn kinderen graag ontwikkelen, maar wel op het moment dat ze er klaar voor zijn. Een baby kun je niet alleen in de speeltuin achterlaten, dat begrijpt iedereen, maar wat kunnen grote mensen dan aan? Precies! Wat kan jij aan?

God wil je dragen, dat zeker. Maar wanneer je je activiteiten door Hem laat afpassen, wanneer Hij stap voor stap mag bepalen wanneer jij waar aan toe bent, zul je zien dat het leven veel draaglijker is. Je komt toe aan ‘spelen’ omdat de Heer je grenzen kent en bewaart. Je zult niet overvraagd worden, want Hij weet precies wat en wanneer je iets aankunt. En wanneer je toch moe wordt, weet dan dat Hij je draagt, Hij legt je ten ruste en als je wakker wordt, staat Hij weer voor je klaar. Hij is je Vader en wil dólgraag voor je zorgen! 

Wie goed luistert, zal het goed vergaan, wie op de Heer vertrouwt, is gelukkig.
– Spreuken 16:20 (NBV)

Aan de slag!

  • Hoe ga jij om met een roep om hulp als het gaat om zaken binnen de kerk? Leg je dit bij de Heer en kun je het daar ook laten? 
  • Beluister het lied “Wacht maar af” van Matthijn Buwalda. 

Deel deze overdenking

  1. X schreef:

    Echt een heel mooi stukje Ramona

  2. Kim schreef:

    Ontzettend bedankt Ramona ❤️ voor deze mooie overdenking 🙏. Ik heb zelf een burn-out gehad en ben daarvan herstellende, en daarnaast is 12 juli een speciale dag voor mij; ik heb het gevoel dat de Heer door jou heen tot mij spreekt en ben daar zo dankbaar voor. Nogmaals zoveel dank en prijs de Heer voor Zijn eeuwigdurende liefde en zorg! 🙏 :’)

  3. Janneke schreef:

    Dank je wel voor deze begrijpelijk woorden. God spreekt er door heen naar mij.

  4. Trijnie schreef:

    Heel mooi verwoord!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap