Gooi je Anker uit!

04

aug

Vivian Straver

Stormen brengen ons dichterbij God. Het leven van John Newton is daar een voorbeeld van. Na een moeilijke jeugd begon hij aan een carrière binnen de slavenhandel. Hoewel hij op verschillende momenten de dood in de ogen keek, werd hij telkens weer gered uit de ellende. Ondanks deze vele wonderen geloofde hij niet in God. Sterker nog, hij was degene op het schip die openlijk met God spotte. Op een gegeven moment raakte het schip verzeild in een hevige storm. In dié storm voelde Newton zich zo wanhopig dat Hij tot God begon te bidden. God gaf gehoor aan zijn gebed en het schip kwam uiteindelijk veilig aan land. Newton raakte niet meteen overtuigd christen, maar het was de eerste stap naar een leven met God.

Misschien herken je iets in het leven van John Newton, misschien niet. De grote lijn in zijn leven vinden we terug in Markus 4. Hier lezen we het verhaal van de discipelen die in een hevige storm belandden terwijl Jezus ligt te slapen. In de hevige stormen van het leven mogen we weten dat God erbij is, maar dat we wel om zijn hulp moeten roepen.

Paniek in de storm

In Markus 4 (vers 35-41) lezen we over de storm die de discipelen meemaken. Aan het eind van een lange dag gaan ze met Jezus de boot in en het meer op. Eenmaal op het meer gekomen stak er een wind op en begonnen de golven tegen de boot te beuken. De discipelen waren in volle paniek, maar tot grote ergernis van allen lag Jezus rustig te slapen achterin de boot.

En op die dag, toen het avond geworden was, zei Hij tegen hen: Laten wij overvaren naar de overkant. Zij lieten de menigte achter en namen Hem, Die al in het schip was, mee; en er waren nog andere scheepjes bij Hem. Er stak een harde stormwind op en de golven sloegen over in het schip, zodat het al volliep. En Hij lag in het achterschip te slapen op een hoofdkussen; zij wekten Hem en zeiden tegen Hem: Meester, bekommert U Zich er niet om dat wij vergaan? En Hij, wakker geworden, bestrafte de wind en zei tegen de zee: Zwijg, wees stil! De wind ging liggen en er kwam een grote stilte. En Hij zei tegen hen: Waarom bent u zo angstig? Hebt u dan geen geloof?
– Markus 4: 35-40 (HSV)

Met deze passage kunnen we een parallel trekken naar ons eigen leven. Op sommige momenten voelt het alsof je in een levensstorm zit – vriendschappen worden op de proef gesteld, je carrière werkt op elk punt niet zoals je wil, of vul maar in wat voor jou als storm kan voelen.
De discipelen voelden zich volledig machteloos en verlaten door hun Redder.

Houvast in de storm

In alle paniek komen de discipelen naar Jezus toe: ‘Meester, kan het u niet schelen dat we vergaan?’ (Marcus 4:38b, HSV)
Jezus wordt wakker gemaakt en hij spreekt tot de storm: ‘Zwijg! Wees stil!’ De wind ging liggen en het meer kwam helemaal tot rust. (Marcus 4:39b-40, HSV)
In alle hulpeloosheid komen de discipelen tot Jezus, en de storm gaat liggen.

De manier waarop de discipelen omgaan met de storm op het meer, toont ons een belangrijke les. Zij waren met man en macht bezig om water uit het schip te scheppen en koers te bewaren: ze probeerden hun eigen storm te redden. Maar, dat werkte niet… Zo geldt het ook voor ons. De momenten van pure wanhoop en het gevoel van onkunde zijn momenten dat we ons naar God mogen uitstrekken. Zoals Jezus nota bene aanwezig was in de storm, deed Hij pas iets op het moment dat zijn discipelen Hem daartoe vragen.

Calvijn, een belangrijke Middeleeuwse theoloog, vat de kern van deze les samen in zijn commentaar op deze passage uit Markus 4. Hij schrijft: ‘Het lijkt alsof Jezus slaapt, maar dat is niet zo. Zijn lichaam is in rust, maar Zijn Geest waakt over ons, kijk maar: Hij laat Zich wakker maken en stilt de storm.’

Aan de slag!

God is aanwezig in de storm, en Hij grijpt in als jij dat toestaat. In Mattheüs 11:28 roept Hij ons op om tot Hem te komen met onze grote lasten: ‘Kom naar mij toe allen die vermoeid en belast zijn, en ik zal u rust geven.’ (HSV)

Luister naar dit mooie nummer: ‘Mijn Anker’ (LEV)

Deel deze overdenking

  1. Anna de Jongh schreef:

    Wie de kracht van een anker kent, moet eerst in de angst van een storm zijn geweest. – Corrie ten Boom

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap