God geneest jouw gebroken hart: wat betekent dit voor jou?

‘Doet het pijn?’, vraagt ze me. Ik kijk naar mijn hart, niet groter dan mijn vuist. Het ligt in mijn schoot. Gebroken. Ja, knik ik. Ja, het doet pijn. Ze knielt voor me neer, strijkt de haren uit mijn gezicht. Het zweet parelt op mijn voorhoofd. Ik heb mijn uitgeputte zelf meegesleept. Moe ben ik. Zo, zo moe. Om mij heen geelgroen gras. Voor mij een berg, en achter die berg een donkerblauwe hemel. Ik heb het bord gevolgd waarop stond: ‘Spreekuur voor gebroken harten.’ Nu ben ik hier beland.

Ik kijk om me heen en zit hier niet alleen. Duizenden, duizenden mensen hebben het bord gevolgd. Allemaal zijn we hier op het spreekuur voor gebroken harten. Sommige harten zien er gehavend uit. Andere harten zijn met plakband weer zo goed als kwaad geplakt.

Ontmoeting

En daar sta jij. Onze ogen haken in elkaar.

Ik vraag me af waarom jouw hart gebroken is. Zijn er soms woorden tegen je gezegd die je hart zijn binnengedrongen en zich op de bodem hebben genesteld als valse waarheden? Waren er mensen die deden alsof je hart een stuk vuil was? Brak je hart in hun handen, elke keer weer? Zijn er donkere kamers in je hart, stoffige hoekjes waar je liever niet meer komt, omdat het pijn doet? Of voel je je ergens schuldig om, heb je ergens berouw over?

Ik zou het willen vragen, maar ik zwijg. Iedereen hier zwijgt. Onze ogen zijn verwachtingsvol gevestigd op de onbekende vrouw die voor ons in het gras staat.

Het wonder van de sterren

Eindelijk begint ze te spreken: ‘Kijk eens naar de sterren.’
De sterren? De sterren daar, aan die donkerblauwe hemel? Sommige mensen beginnen te gniffelen. Anderen fronsen hun wenkbrauwen. Er zijn er zelfs die hoofdschuddend opstaan en weglopen. Maar jij en ik, we blijven zitten.

Ik kijk naar de sterren. Het duizelt me. Al die duizenden lichtjes. Het ziet er zo indrukwekkend uit. En tegelijkertijd lijkt één zo’n ster maar klein en nietig. Wat wil de vrouw hiermee laten zien? Ik zie dat ze ingespannen tuurt naar de hemel. Alsof ze alles is vergeten en iets hoort.

Orion! Grote beer!

Opeens hoor ik het ook. Een Stem, galmend door het heelal.
‘Orion, kom eens tevoorschijn!’, roept de Stem. Nog geen twee seconden later licht een opvallend sterrenbeeld op. ‘Grote beer, waar ben je?’
Nu verschijnen rechts aan de hemel een aantal fonkelende sterren. Ze dansen om elkaar heen als een grote beer.

Met open mond bekijk ik het schouwspel. Alle sterren, de grote en de kleine, worden door de Stem geroepen. Ze zijn dus niet onbeduidend. Zodra hun naam klinkt, beginnen ze als een gek te stralen. En dan ineens klinkt er: ‘Corline! Kom eens, waar ben je?!’

Even schrik ik, alsof ik het bijna niet kan geloven. De Stem in het heelal roept mij?

De zorg van God

Dan knipper ik met mijn ogen en kijk ik weer om me heen. De vrouw is naast me komen staan. Ze zegt: ‘Weet je van wie die Stem in het heelal is? Het is Gods stem!’

Hij telt het aantal sterren, Hij noemt ze alle bij hun naam.
– Psalm 147:4 (HSV)

En weet je wat nou zo bijzonder is? Deze God die sterren tevoorschijn roept, stormen beveelt (Markus 4) en de sneeuw in schatkamers bewaart (Job 38). Diezelfde God kent jou ook bij naam. Je wordt gekend en begrepen (Psalm 139).

Gods gebroken hart

De vrouw zegt me dat ik mijn gebroken hart maar aan Hem moet geven.

Want Hij geneest de gebrokenen van hart.
– Psalm 147:3 (HSV)

Ze vertelt me ook welk hart ooit als eerste brak: het hart van God zelf. Zijn hart brak bij de zondeval toen we tegen Hem kozen. Toen brak alles kapot. Alles wat God zo mooi had gemaakt. God wilde dat niet. God heeft geen gebroken hart gewild.

Heiland

Ze vertelt me dat daarom Jezus kwam. De Heere Jezus wordt in de Bijbel ook wel ‘Heiland’ genoemd. Dat betekent ‘Heelmeester’. Jezus maakt de dingen weer heel. De woorden van de vrouw klinken prachtig. En toch vind ik ze moeilijk om te geloven. Want niet elk hart wordt weer heel. Niet iedereen wordt genezen, niet iedereen wordt acht-en-tachtig, niet alle vrouwen worden moeder, niet elk huwelijk kan worden gered en niet iedereen klimt uit het dal van depressie.

Spreekuur voor gebroken harten

Ik zeg dat tegen de vrouw. Ze glimlacht. ‘En juist daarom zijn we hier’, zegt ze zacht: ‘Daarom hebben we deze Zij Lacht community. Omdat de realiteit van ons leven zo weerbarstig is – en toch snakt onze ziel naar woorden van hoop. Daarom heb jij je gebroken hart naar dit spreekuur(tje) voor gebroken harten meegenomen.’

En elke dag weer vind je hier woorden. Woorden over de God die sterren telt en hen bij hun naam noemt. Woorden over de God die het beloofd heeft: ‘Ik ben bij je, al moet je door het water gaan’ (Jesaja 43:2, NBV’21). En woorden om op te hopen. Om houvast in te vinden. Om op terug te vallen.

Oude woorden

En vandaag klinkt er op het spreekuur voor gebroken harten: ‘God geneest de gebrokenen van hart en Hij verbindt hen in hun leed’. Jij had misschien niet aan die woorden gedacht. Maar de woorden vinden jou. Het zijn oude woorden. Door heel wat generaties in Israël gezongen. In heel wat Nederlandse kerken gezongen. De Heere Jezus heeft ze zelfs gezongen. Tegen alle stromen in. Tegen alle klippen op.

En al die zingende mensen hebben moed gevat. Ze wisten: het mooiste komt nog. Dat is misschien ook wel de oorspronkelijke boodschap van Psalm 147. Het is immers geschreven na de ballingschap. Als een lied vol hoop dat God doorwerkt en Jeruzalem weer opbouwt.

Vat weer moed!

Ik slaak een zucht van verlichting. Het spreekuur(tje) is alweer ten einde. Terwijl ik opsta en het gras van mijn kleren afklop, begint er een melodietje in mij te zingen. Zachtjes neurie ik de wijs hardop, terwijl ik mijn ogen ophef naar de hemel. Naar de God die de sterren tevoorschijn roept. De God die mij óók roept.

Hij heelt gebrokenen van harte.
En Hij verbindt ze in hunne smarte,
Die in hun zonden en ellenden,
Tot Hem zich ter genezing wenden.

Aan de slag!

• Luister naar dit rustige lied van Bill Fay. Hij zingt over het licht dat valt op hen die broos en gebroken zijn.
• Wil je liever meezingen met een Nederlands lied? Het lied ‘Wanneer ik U niet vind’ van Sela sluit ook mooi aan op deze blog.

Verder lezen over dit thema? Check dan ook deze overdenking van Marie Tulin: Vertrouw jij je gebroken hart aan God toe?