God aanbidden met hart, ziel en geest

In Johannes 4:23-24 zegt Jezus dat ware aanbidders God aanbidden in geest en in waarheid. Als we God aanbidden hebben we een hartsverlangen naar meer van Hem. Jezus heeft voor ons de weg vrijgemaakt, zodat wij altijd tot God kunnen naderen. En door de heilige Geest die in ons woont staan we in direct contact met God. Als we God aanbidden doen we dat dus met hart, ziel en geest. Ook God verlangt ernaar dat wij met Hem in contact zijn. Hij heeft ons alles gegeven. Aanbidding is als het ware ons antwoord. We mogen God danken, prijzen, groot maken en eren. God aanbidden is eigenlijk heel intiem, het is iets tussen Hem en jou. Toch betrap ik mezelf er wel eens op dat de gedachte ‘Wat zullen anderen wel niet denken?’ mij belemmert in mijn aanbidding. Herkenbaar?

Misschien herken je de bovenstaande gedachte wel. Wij mensen zijn zo kwetsbaar en laten ons zo gemakkelijk beïnvloeden door onze omgeving. Ook als het gaat om aanbidding. We lezen vandaag over koning David die zich niets aantrekt van wat anderen zouden kunnen denken. Hij heeft zoveel blijdschap in zijn hart, het enige wat hij wil is God aanbidden.

Koning David hoorde dat de Heer goed was voor Obed-Edom en zijn familie, omdat de kist van God in zijn huis stond. Toen ging David naar Obed-Edom. Hij haalde de kist van God bij hem op. Steeds als de mannen die de kist van het verbond van de Heer droegen zes stappen hadden gedaan, offerde David een koe en een kalf. Onder luid gejuich van de mensen nam hij hem mee naar de ‘Stad van David’. En hij danste uit alle macht voor de Heer. Hij had alleen een lang linnen hemd aan. Zo haalden David en de Israëlieten de kist van de Heer op. De mensen juichten luid en bliezen op de ramshorens. Zo kwam de kist van de Heer de ‘Stad van David’ binnen. Davids vrouw Michal, de dochter van Saul, stond uit het raam te kijken. Ze zag koning David huppelen en dansen voor de Heer. En ze vond dat hij zich vreselijk belachelijk maakte … Toen David terugkwam om zijn gezin te begroeten, liep Michal David tegemoet. Ze zei spottend: “Wat hebben de mensen nu een respect gekregen voor de koning van Israël! Je hebt je als een dronkenlap zonder schaamte uitgekleed! Zelfs de slavinnen van je dienaren hebben het gezien!” Maar David antwoordde Michal: “Ik heb gedanst voor de Heer. Hij heeft mij koning van zijn volk Israël gemaakt in de plaats van jouw vader. Voor Hem heb ik zo gedanst. En ik zou me nog wel belachelijker willen gedragen en mezelf nog verder willen vernederen, om zo geprezen te worden door de slavinnen over wie jij het hebt.”
(2 Samuël 6:12-16 en 20-22, BasisBijbel)

David voelt zich op dit moment misschien wel de gelukkigste persoon op aarde. Ein-de-lijk was de ark in Jeruzalem, dat is wat David zo graag wilde. Het gevoel van vreugde overheerst. Op de weg terug brengt hij offers tot God, want hij wil zijn God aanbidden. David is door het dolle heen. Vreugde kan op verschillende manieren tot uiting komen. Soms ga je er spontaan van springen en dansen. De blijdschap bij David is intens en zorgt ervoor dat elke vezel in zijn lichaam móet bewegen, vol energie danst hij voor de Heer. Op deze manier uit hij zijn blijdschap en dankbaarheid. Wat anderen ervan zullen denken, interesseert hem niet. Maar… zijn vrouw Michal denkt daar anders over. Ze lijkt een soort plaatsvervangende schaamte te hebben. Hoe gênant dat haar man, dé koning van Israël, in zijn linnen onderhemd vrolijk rondhuppelt en danst tussen zijn volksgenoten. Dat is absoluut niet hoe een koning zich ten overstaan van het volk moet gedragen. Wat moeten ze wel niet denken? Hoe kunnen ze hun koning nu nog serieus nemen? Michal vindt het verschrikkelijk dat haar man zich zo gedraagt.

David laat zich hier echter niet door uit het veld slaan, ondanks dat de woorden van Michal misschien wel pijn hebben gedaan. Dat staat hier niet beschreven, maar ik kan me voorstellen dat het niet fijn is om zo’n negatieve reactie te krijgen van iemand van wie je houdt. Juist de mensen die het dichtstbij staan, kunnen ons het meest kwetsen. Michal begrijpt het enthousiasme en de vreugde van David niet. Ze denkt alleen maar aan het uiterlijke vertoon en de reputatie van David. Maar voor David doen de meningen van de mensen er niet toe. Hij wil zijn God aanbidden en laat zich niet beïnvloeden door wat anderen van hem vinden. Het enige wat voor hem telt, is zijn blijdschap en dankbaarheid tegenover de Heer, zijn God.

Aan de slag!

Soms zou ik willen dat ik wat meer op David leek en dat ik mij minder laat beïnvloeden door wat anderen zouden kunnen denken. Denk eens na over de volgende vragen:

1. In hoeverre laat jij je beïnvloeden door anderen?
2. Hoe kun jij God aanbidden? Denk hierbij verder dan de dienst op zondag. Hoe kun jij bijvoorbeeld God aanbidden in je dagelijks leven?