Geloven als een kind – hoe doe je dat?

De discipelen waren er maar druk mee. Ze hadden zoveel vragen voor Jezus en zijn gelijkenissen en verhalen deden er soms alleen maar meer opspringen. Op die ene dag hadden ze een brandende vraag. ‘Wie is de belangrijkste in het koninkrijk van God?’ Geen gekke vraag, toch? Wij mensen zijn er continu mee bezig: waar sta ik in verhouding tot die en die? Hoe sta ik op de ranglijst? We nemen alles mee. Onze sociale status, opleiding, baan, gezinssituatie – noem het maar op. Dan zal het in de tijd van Jezus niet anders geweest zijn. Maar Hij geeft een, ook voor nu nog, verrassend antwoord. Wil je de grootste zijn? Ga dan geloven als een kind. 

Goed, even terug naar die vraag. Een prangende. ‘Heer, wie is het belangrijkste?’ We willen weten waar we staan! Weten hoe we er moeten komen. En liever nog, wíj willen de belangrijkste zijn! ‘Zeg toch dat wij het zijn, Heer!’

Zoals zo vaak geeft Jezus een onverwacht antwoord. Hij is wederom niet te voorspellen. Het antwoord gaf ik net al, maar hier komt ‘ie nog een keer.

Jezus riep een kind naar Zich toe. Hij zette het kind midden in de kring en zei: “Luister goed! Ik zeg jullie: als jullie niet veranderen en gaan geloven als een kind, zullen jullie het Koninkrijk van God niet kunnen binnengaan. Mensen die net zo willen zijn als een kind, zijn de belangrijkste mensen in het Koninkrijk van God. (Matteüs 18:2-4, BasisBijbel)

Hij noemt geen grootheden van dat moment. Geen Bekende Israëlieten. Geen vooraanstaande gelovigen. Niets van dat alles.

Stilte. De discipelen kijken elkaar waarschijnlijk een beetje aan. Hun gedachten beginnen te lopen. Geloven als een kind… Wat bedoelt Jezus dáár nou weer mee?

Ik stel mezelf dezelfde vraag. Wat bedoelt Jezus als Hij dit zegt? Samen met mijn schoonzusje en tevens juf (oftewel: ervaringsdeskundige 😉 ben ik ervoor gaan zitten. Wat maakt dat Jezus hier kinderen als het hoogst haalbare noemt? Wat is dat toch met die kids?

We kwamen tot een aantal conclusies. Kinderen zijn goed van vertrouwen, stellen hun hart gemakkelijker open en geloven letterlijk sneller.

Geloven als een kind: heb vertrouwen!

Hoe vaak twijfelde jij vroeger aan iets dat je ouders zeiden? Misschien vond je het niet leuk als je als eerste van alle buurtkinderen naar binnen en naar bed moest en deed je je uiterste best om er tegen in te gaan, maar twijfelen? Nee, dat niet. Misschien deed je er alles om om te voorkomen dat je de tv uit moest zetten, maar je afvragen of je ouders het wel bij het juiste eind hadden? Niet echt. Je vond het simpelweg niet leuk dat je bepaalde dingen niet mocht. Maar echt twijfelen over wat je ouders zeiden? Je vertrouwde ze simpelweg!

Geloven als een kind: stel je hart open

Volwassenen kunnen behoorlijk terughoudend zijn. We stellen vragen bij alles wat we horen en zijn kritisch. Op zich geen slechte eigenschappen! Maar dit betekent soms ook dat we iets moeilijk tot ons hart laten doordringen. Iemand echt helemaal tot onze kern door laten dringen is een uitdaging op zich. Kinderen daarentegen doen dit een stuk gemakkelijker. Als ze weten dat een volwassene te vertrouwen is laten ze diegene toe en verdwijnt de terughoudendheid als sneeuw voor de zon. Ze stellen zichzelf open. Ze kruipen bij je op schoot voor een verhaaltje, pakken je hand vast als ze iets willen laten zien. Als volwassene kun je daar nogal eens van onder de indruk zijn.

Letterlijk geloven als een kind

Had jij vroeger een oom of opa die zo’n leuke verdwijntruc kon, met een muntje, kaart of wat dan ook? Bijna ieder kind is er wel fan van. Met grote ogen van verwondering zien ze de munt opeens in die volwassen hand verschijnen. Huh, komt die uit m’n oor?! Natuurlijk gaat het hier om een truc en weten wij wel beter. Maar iets zegt me dat die eigenschap, dat geloven als een kind, iets is om te koesteren. Om als voorbeeld te stellen. Om iets minder snel te twijfelen en iets eerder te geloven. God is écht wie Hij zegt dat Hij is. Je ziet het toch?

Natuurlijk gaan die eigenschappen niet in alle gevallen op en zijn er uitzonderingen. Toch denk ik dat we er vanuit mogen gaan dat kinderen deze eigenschappen over het algemeen beter onder de knie hebben dan volwassenen.

Aan de slag!

Dus, geloven als een kind. We mogen meer vertrouwen, ons hart openstellen en eenvoudigweg geloven. Maar dat is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Hoe pak je dit aan, praktisch?

Begin eens met het eerste, vertrouwen. Neem één ding in gedachten waar jij je zorgen over maakt. Breng dat vandaag keer op keer bij God. ‘God, ik geef _____ aan U.’ Dit zal in het begin best moeilijk gaan. Je gedachten gaan alle kanten op, maar blijf het elke keer proberen. Doe dit een paar dagen en je zult zien: je kunt het loslaten én (weer) leren vertrouwen.