Gastvrijheid – misschien schuift Jezus wel aan!

Mijn moeder leerde mij om altijd een zak soep en afbakbroodjes in huis te hebben, voor het moment dat er onverwacht gasten komen. Het lijkt iets heel simpels, maar het komt neer op een bepaald gevoel van gastvrijheid dat ze me heeft mee gegeven. In de tijd van de Bijbel was gastvrijheid ook erg belangrijk. Er waren ongeschreven regels wat betreft de rechten van de gast. De gast kon in elk geval zijn voeten wassen, en kreeg vaak geurende olie aangeboden. Standaard kreeg de gast een maaltijd en het was mogelijk om enkele dagen te blijven. Op deze manier wist de gast zeker dat hij voorzien was in levensonderhoud, kon hij veilig ergens verblijven en had hij gezelschap.

In het Oude Testament lezen we over de gastvrijheid van Abraham. Hij zorgt bijzonder goed voor zijn gasten, niet wetend wat voor bijzondere personen het zijn. In het Nieuwe Testament draagt Jezus ons op om te zorgen voor de gasten in de stad, alsof het voor Hem zou zijn.

Gastvrijheid voor God als mens

Binnen de Joodse traditie is Abraham hét voorbeeld als het gaat om gastvrijheid. Dit is gebaseerd op het verhaal dat we lezen in Genesis 18. Abraham mag drie mannen verwelkomen en stelt zich meteen dienend op: Laat er toch wat water gebracht worden, was dan uw voeten, en rust wat uit onder de boom. Dan zal ik een stuk brood halen, zodat u op krachten kunt komen; daarna kunt u verder gaan.
(Genesis 18:4-5a, HSV)
Vervolgens gaat Abraham naar zijn vrouw Sara toe en vraagt haar koeken te maken terwijl hij zich bekommert om het vlees. Abraham geniet ervan om de mannen te verzorgen, dit voelt niet als een plicht – maar dit is juist een normale vorm van gastvrijheid in deze tijd.

Als we onze gastvrijheid spiegelen aan wat Abraham toonde in het Oude Testament, zijn er nog heel wat punten waar we kunnen groeien. Ik weet niet hoe het bij jou is, maar vaak vinden we het fijn om precies van tevoren te weten wanneer iemand komt – en wanneer diegene weer weggaat – zodat we daar onze gastvrijheid op af kunnen stemmen?!

Abraham ging ervanuit dat het drie ‘normale’ mannen waren die hij verwelkomde. Nu bleek later op de dag dat het bijzondere mannen waren. Ze vroegen naar de vrouw van Abraham, Sara, en vertelden dat zij een jaar later een zoon zou baren. De mannen die Abraham verwelkomde, waren geen normale mannen, maar God was onder hen!

Gastvrijheid voor mens als God

Abraham verwelkomde God alsof Hij een normale gast was. Jezus roept ons op om gasten te verwelkomen alsof Hij het is. In zijn toespraak over het laatste oordeel spreekt Jezus over de gastvrijheid en de zorgzaamheid die mensen voor elkaar hebben opgevat:

Want ik had honger en u hebt mij te eten gegeven; Ik had dorst en u hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling en u hebt mij gastvrij onthaald. (…) Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden: Heere, wanneer hebben wij U hongerig gezien en te eten gegeven? Of dorstig en te drinken gegeven? Wanneer hebben wij U als een vreemdeling gezien en gastvrij onthaald? (…) En de Koning zal hun antwoorden: Voorwaar, Ik zeg u: voor zover u dit voor een van deze geringste broeders van Mij hebt gedaan, hebt u dat voor Mij gedaan.
– Mattheüs 25: 35, 37-38, 40 (HSV)

Daarnaast roept de Bijbel ons specifiek op om gastvrij te zijn voor medechristenen. Door ons gastvrij naar hen toe op te stellen, werken we mee aan het Koninkrijk van God. In 3 Johannes staat het volgende: Geliefde, u handelt trouw in alles wat u doet voor de broeders en voor de vreemdelingen, die getuigd hebben van uw liefde, in aanwezigheid van de gemeente. U zult er goed aan doen wanneer u hen verder op weg helpt op een voor God waardige manier.
– 3 Johannes 1: 5-6 (HSV)

Aan de slag!

De Bijbel spreekt heldere taal. Als christen dien je je gastvrij op te stellen, hoe de situatie bij je thuis ook is. Dat klinkt als radicale taal, maar bevat wel een belangrijke kern van waarheid.

• Hoe is het met jouw gastvrijheid gesteld?
• Wat kun jij leren van Abraham?