Focus op God: een kwestie van gevoel?

Het Oude Testament zie ik altijd als een worsteling tussen God en de Israëlieten. Ze trekken naar God toe, volgen Hem trouw, worden laks en drijven van Hem vandaan. Een cirkel die zich keer op keer herhaalt. De wisseling tussen wel en geen focus op God is steeds terugkerend. Richting het einde van het boek Jeremia is de maat vol en alles wat de profeten tot die tijd hadden aangekondigd wordt of is volbracht. Eerlijk gezegd is het niet altijd een hoopvol boek om te lezen. Toch vertelt het ons heel veel over onze menselijkheid en de manier waarop God ons steeds weer naar zich terugroept.  

Jeremia eindigt met de verwoesting van Jeruzalem en de verspreiding van het volk onder verschillende wereldmachten. Net voordat dit plaatsvindt, is er een tekst die goed weergeeft hoe het volk Israël er op dat moment in staat, waar hun focus op God exact is – en waarom zich uiteindelijk voltrekt wat zich voltrekt.  

En ze zeiden tegen mij: “We willen niet luisteren naar wat je namens de Heer tegen ons zegt. We zullen doen wat we zelf willen en willen offers brengen aan de koningin van de hemel. We zullen wijn aan haar offeren, net zoals wij, onze ouders, onze koningen en onze leiders in Juda en in Jeruzalem vroeger óók deden. Toen hadden we het goed. We hadden genoeg te eten. We waren gelukkig en kenden geen narigheid. Maar sinds we zijn gestopt met de brandoffers en wijnoffers voor de koningin van de hemel, hebben we aan alles gebrek gehad en zijn we gedood door oorlogen en hongersnood.”
– Jeremia 44: 16-18 (BasisBijbel) 

Lees je dit vanuit het perspectief van God, dan voel je bijna hoe Hij keer op keer op zijn hart wordt getrapt.  

‘We willen niet luisteren.’ Trap.  
‘We willen offers brengen aan andere goden.’ Trap.  
‘Vroeger, tóen hadden we het goed.’ Trap.  
‘Zonder God zijn we gelukkig.’ Trap. 

Het klinkt wreed en onnodig, als messteken komen ze binnen. Dit is de menselijke natuur op z’n afschuwelijkst. 

Hoe herkenbaar is de houding van de Israëlieten voor jou?  

En toch. Toch betrap ik me soms op een bepaalde gedachte. De gedachte dat ik me in hen herken. Ik snap de logica die ze hier gebruiken ergens wel. De redenatie die het volk hanteert is die van oorzaak en gevolg. In de belevenis van de Israëlieten leverde het dienen van andere goden hen goede tijden op. Het ging het volk voor de wind en ze hadden het goed. Maar hun focus op God was ver te zoeken. 

Tot de komst van Jeremia en zijn onheilspellende en waarschuwende woorden. Het volk stopte naar aanleiding daarvan met offeren aan ‘de koningin van de hemel’ en de wind leek ze uit de rug genomen te zijn. Alles stortte in elkaar!  

Focus op God: de enige manier om te leven 

Het punt is alleen… Het volk ging van een verkeerde oorzaak en gevolg uit. Ze redeneerden vanuit de afgoden en het welzijn dat zij het volk schonken, terwijl ze hun aandacht op God moesten richten en inzien dat Hij al héél lang geduld met hen heeft gehad. Dat het feit dat het hen goed ging het gevolg was van Gods geduld, trouw en liefde, en níet van het volgen van afgoden. Ze moesten inzien dat focus op God de énige manier is om een leven te leven.  

Ik geloof dat God ons liefdevol wil omdraaien als dat het geval is. De Israëlieten waren koppig en bleven vasthouden aan wat zij dachten (of hoopten) dat goed was. Ze bleven volhouden dat hun focus op God niet nodig was. Hoe voorkomen we dat we in dezelfde val trappen? 

Focus op God: geen kwestie van gevoel alleen 

We blijven verbonden met God. Dat is waar het iedere keer weer mis gaat, in de tijd van de Bijbel én nu. Je herkent je er waarschijnlijk wel in. Je hebt minder tijd om Bijbel te lezen en te bidden en een paar dagen of weken later besef je je dat je niet lekker in je vel zit. Er klopt iets niet. Je focus op God is weg. Laat dat gevoel je leidraad zijn. Ik geloof dat de Heilige Geest ons op die manier probeert te bekeren en ons weer op de juiste weg wil zetten. Hij werkt ook door onze gevoelens heen!  

We zien dit bij het volk van God. In het Oude Testament keren ze zich keer op keer af, maar zodra ze zich verootmoedigen? Dan is God trouw en vergeeft hen. Na de tekst uit Jeremia wordt het volk in ballingschap weggevoerd, maar God brengt ze, na zeventig jaar, terug – zoals Hij beloofd had.  

Aan de slag! 

En nu concreet: hóe blijf je verbonden met God? Ik merk zelf dat het niets met mijn gevoel te maken heeft. Als dat wel het geval was zou ik alleen voor tijd met Hem gaan zitten als ik er zin in had, en dat is niet altijd het geval. Soms voelt het als een routinematig iets. Maar met goede gewoontes is niks mis! Probeer een ritme te vinden waarin je dagelijks met Hem in contact bent. En nee, dat hoeft er niet elke dag hetzelfde uit te zien, zolang je maar tijd voor Hem vrijmaakt. De ene dag is dat misschien een half uur Bijbel lezen, de andere dag vijf minuutjes bidden en een volgende voeg je daar bijvoorbeeld een prachtig aanbiddingslied aan toe.  

Het belangrijkste is dat je God élke dag zoekt, zoals je dat ook met je partner of een goede vriend(in) doet. Focus je op God en je zult zien dat Hij de ruimte die je Hem geeft zal invullen. Ontdek voor jezelf wat werkt, wees niet al te streng, maar wel vastberaden.