Eli, eli, lama sabachtani

“Om ongeveer twaalf uur werd het helemaal donker in het hele land. Dat duurde tot ongeveer drie uur ‘s middags. Toen riep Jezus luid: “Eli, eli, lama sabachtani!” Dat betekent: ‘Mijn God, mijn God, waarom heeft U Mij verlaten?’” (Mattheüs 27:45-46). Jezus stierf.

Ik weet dat dit niet gaat zoals een verhaal hoort te gaan. De redder wordt geacht te redden. De held wordt geacht te winnen. De goede wordt geacht er bovenop te komen. Dat weten we, omdat we weten hoe verhalen worden geacht te eindigen. Dus gaan we er maar vanuit dat Jezus niet echt stierf. Misschien is Hij in coma of zoiets, misschien bestormen zijn vrienden de heuvel en redden ze Hem nog op het eind of misschien ontsnapt Hij op het laatste nippertje door Zijn heldhaftige kracht of zo’n multifunctionele riem zoals Batman had of zijn superhandige Swiss Army mes. Wij weten dat Hij niet echt gestorven is. Echt niet.

Maar we zitten ernaast.

Hij stierf echt. Jezus ontkwam niet op het allerlaatste moment. Hij stierf echt: ‘En Jezus riep luid: “Vader, Ik vertrouw mijn geest aan U toe.” Toen Hij dat had gezegd, stierf Hij.’ (Lucas 23:47) Jezus stierf en de duisternis bedekte alles. Een soldaat bevestigde dat Hij dood was door een speer tussen zijn ribben te steken en een wond te maken die groot genoeg was om je hand in te stoppen. Op het laatst konden zelfs diegenen die Hem zágen sterven zeggen dat er iets buitengewoons aan deze man was: ‘De Romeinse hoofdman zag wat er gebeurde. Hij prees God en zei: “Inderdaad, deze Man was onschuldig!” De grote groepen mensen die waren komen kijken, gingen naar huis terug toen alles voorbij was. Ze wrongen hun handen van verdriet.’ (Lucas 23:47-48) Op die dag op de Schedelplaats ging het licht van de wereld uit.

Christenen geloven dat God bestaat in een symbolische en machtige eenheid van drie persoonlijke wezens in één verenigde godheid: de Vader die van ons houdt, de Geest die ons zoekt en de Zoon die ons redt. Er is maar één God, niet drie. Jezus is de enige ware God. De Vader is de enige ware God. De Geest is de enige ware God. Toch is er maar één God. Het is een geheim. Het is een mysterie. Het is het christendom.

Dus toen de Zoon stierf, stierf God.

Nietzsche had deels gelijk. Niet ‘God is dood’, maar Hij was dood. God stierf op de schedelplaats. En op die vrijdag, verborg zelfs de zon drie uur lang haar gezicht.

De hele kosmos schudde op de dag dat God stierf. Aardbevingen, een zonsverduistering, graven die hun doden uitspuwden. Onze wereld was er niet op gemaakt om de dood van zijn Maker het hoofd te bieden. De aarde, de lucht, de zon en de sterren huiverden en probeerden zich te sluiten en de andere kant op te kijken. Er liep een rilling langs de ruggengraat van het universum.

Wat zou je verwachten bij de dood van de Schepper? De hopeloosheid klom uit het graf, uit het diepst van de hel en nam de wereld over op de dag dat Jezus stierf. De cirkel van de schepping was rond.

De duisternis die bij God was aan het begin van de tijd slokte de lucht op.

‘Laat het maar aan de mensen over om het licht van de wereld uit te blazen en de man te doden die gekomen is om hun Verlosser te zijn. ‘Dagelijks was ik bij u in de tempel, en toen hebt u geen vinger naar me uitgestoken, maar dit is uw uur, het uur van de macht van de duisternis.’ (Lucas 22:53)

Die dag regeerde de duisternis. En Jezus stierf.

(Uit: Gegrepen door het mysterie, Steven James)

Aan de slag!
Laat het onderstaande lied eens op je inwerken vandaag. “God I fall down to my knees, with a hammer in my hand. You look at me, arms open.”

“God I fall down to my knees, with a hammer in my hand. You look at me, arms open.”