Marijke Gootjes-Verhoeve
20
sep
Marijke Gootjes-Verhoeve
Ken je dat gevoel van een geestelijke overwinningsroes? Je hebt net een gave conferentie meegemaakt of een prachtige kerkdienst, waarbij je even een stukje hemel op aarde hebt ervaren… En dan ineens word je geconfronteerd met iets waardoor je weer met beide benen op de grond staat. Door de confrontatie met het aardse, lijkt de hemelse ervaring ineens weer ver weg. Toch is het misschien dichterbij dan je denkt!
Vandaag wil ik je vragen om Markus 11:15-33 te lezen.
Gisteren zagen we een stukje hemel op aarde: Jezus werd als Koning Jeruzalem binnengehaald en iedereen riep: ‘Hosanna!’, voor de Zoon van David. Het Koninkrijk van God leek zó dichtbij en de discipelen zullen zich vast euforisch hebben gevoeld. De volgende dag is echter weer een gewone dag en Jezus heeft honger… Lekker down to earth!
Dit keer vindt er echter geen wonderlijke spijziging plaats, maar juist iets heel anders. Jezus hoopt iets eetbaars te vinden bij een vijgenboom, maar deze draagt geen vrucht. En dan horen Zijn vrienden dat Hij de boom vervloekt. In onze ogen een zinloze actie. Of wil Jezus hier misschien iets duidelijk maken? Markus neemt ons echter eerst mee naar een andere gebeurtenis. Het lijkt los te staan van het verhaal, maar heeft er toch alles mee te maken.
Jezus, die de dag ervoor dus nog als Koning werd toegejuicht, komt de tempel binnen en ontsteekt in woede over wat Hij daar ziet. En dat is echt niet uit chagrijn omdat de vijgenboom geen vrucht had en Hij nog niet heeft ontbeten! Hij is ontdaan over hoe het er in de tempel aan toegaat. Wat een huis van gebed hoort te zijn, is niet alleen een marktplaats vol handel geworden, maar zelfs een rovershol, waar onrecht en misstanden plaatsvinden.
De volgende dag komen Jezus en Zijn vrienden opnieuw langs de vijgenboom. Ze zien dat hij dood is.
De vijgenboom (het symbool van Gods volk) droeg vroeg in het jaar al veel blad, waardoor de indruk werd gewekt dat er veel beginnende vruchten zouden zijn. Even zo mocht van het Joodse volk, op grond van de bijzondere verbondsrelatie, verwacht worden dat zij de Messias zouden aanvaarden. Maar dat bleek niet het geval.
Van de Joodse leiders had Jezus ook andere verwachtingen. De tempel had een stukje hemel op aarde moeten zijn, maar zij hadden er een aardse bende van gemaakt. Beide situaties zijn een waarschuwing voor het komend oordeel als je Gods heilsplan, dat werd uitgevoerd door Jezus, naast je neerlegt.
Ook wil Jezus, door middel van de vijgenboom, Zijn vrienden iets leren waardoor er als het ware weer een stukje hemel op aarde komt: ‘Heb geloof in God.’ (vers 22, HSV)
Geloof in God maakt het (menselijk gezien) onmogelijke mogelijk, zoals een berg die op bevel in zee stort. ‘Als je gelooft dat er zal gebeuren wat je zegt, dan zal het ook gebeuren’, zegt Jezus. Wow!
Er blijken uit de tekst echter drie dingen onlosmakelijk verbonden met dit geloof en de belofte die Jezus daaraan koppelt:
Hebben wij nog geloof in een stukje hemel op aarde? Soms is het best ingewikkeld, omdat het geen sluitende formule is en niet al onze gebeden beantwoord lijken te worden. Maar laat ons dat er niet van weerhouden om geloof in God te hebben! Jezus roept ons daartoe op.
Tot slot lezen we in vers 28 over schriftgeleerden, die Jezus vragen of Zijn bevoegdheid wel van God afkomstig is. Gaat het over ‘een stukje hemel op aarde’ of betreft het een menselijke bevoegdheid? Volgens mij is dat wel duidelijk!
Bij een conferentie ervaar je soms een stukje hemel op aarde, maar met beide benen op de grond leer je meestal de belangrijkste lessen. Vandaag is Gods Koninkrijk dichterbij dan je misschien denkt. Jij hebt een stukje hemel op aarde ontvangen door het onderwijs van Jezus, maar ook doordat Zijn (bovennatuurlijke) kracht beschikbaar is: ‘Heb geloof in God!’
Neem de tijd voor gebed en overdenk ‘het stukje hemel op aarde’ dat je vandaag is aangereikt.
Bron: StudieBijbel Online
Deze maand lezen we samen het Evangelie van Markus. Heb je een overdenking gemist? Je leest hem terug in het overzicht van de Themamaand: Markus.
Foto's door Inge Kooiman Fotografie
© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap
Een overdenking met veel boodschap in.
Dank je Marijke.