Een oneindig refrein wat je dag maakt

Als er iets is wat mijn dag maakt dan is het wel dat ik in de ochtend rustig begin. Ik ben iemand die houdt van hard werken en altijd bezig is. Maar de ochtend? Die is voor mij heilig. Ik had een vast ritueel, maar sinds een tijdje heb ik daar iets aan toegevoegd: schrijven in mijn geschenkenboek. Elke dag schrijf ik op waar ik dankbaar voor ben. Van de kleinste tot de grootste dingen. Een refrein wat mijn dag zo anders maakt.

Het helpt me. Om focus te houden en om scherp te houden wat God me allemaal heeft gegeven. Om het te blijven zien. Het is zo makkelijk om door te rennen, door te vliegen. Het is zo makkelijk om je ogen ervoor te sluiten of om het enkel te zoeken in grootste dingen. Terwijl, de geur van warme koffie in de vroege ochtend, dat is een dankmoment toch?

Een paar jaar geleden was ik er al mee begonnen. In mijn boek staan dankpunten van bijna vier jaar geleden. En toen ik dat las dacht ik, wat een zegen dat God me toen al droeg. Dat Hij mij geschenken schonk, ook al was het soms maar heel klein. Gods hart klopte toen al. Ann Voskamp noemt het Gods gister-hart. “In de herinnering”, zegt ze “komt de gedaante van Gods gister-hart naar voren en dat verzekert ons van Gods-nu hart en stelt ons gerust dat zijn hart morgen nog net zo zeker voor ons klopt.”  

Ik vond het een mooi beeld. Gods hart van gisteren, Gods hart van vandaag en Gods hart voor morgen en in de toekomst. Door al die tijden heen is God aanwezig, is Hij trouw. Het is als het ware of het refrein van Psalm 136 begint te zingen. Eeuwig duurt Zijn trouw.

In Psalm 136 wordt gesproken over God die de aarde maakt: “die de hemel maakte, met wijsheid” (vers 4). Er wordt gesproken over God die Zijn volk verlost: “die zijn volk leidde” (vers 16). En over God die Zijn volk een thuis geeft: “die hun land weggaf, als bezit aan Israël zijn dienaar” (vers 21 en 22). En door al die daden van God heen klinkt een onophoudelijk refrein. Eeuwig duurt Zijn trouw.

En ik dacht, hoe mooi is het als dat refrein door al onze dagen heen mag lopen? Als een rode draad, dat je tegen jezelf en tegen elkaar mag zeggen, op hoogten en in diepten, eeuwig duurt Zijn trouw.

Ik wens je toe dat je Gods gister-hart mag herinneren. Hoe hij je gedragen heeft tot vandaag de dag. Gods gister-hart mag je ervan verzekeren dat Hij trouw is en dat Gods nu-hart ook vandaag voor je klopt. En dat mag je moed en troost geven voor de dagen die komen, Gods hart zal met je zijn, God zelf zal met je zijn, elke dag nieuw. Want eeuwig duurt Zijn trouw.

Aan de slag!

Probeer het eens voor jezelf op te schrijven. Waar zie jij Gods gister-hart kloppen? En hoe verzekert dat je van Gods nu-hart en Gods hart voor alle dagen die komen?