Een leven upside down – Over een onvervulde kinderwens

Wat doe jij als je leven totaal anders gaat dan verwacht, gehoopt of gedroomd? Kun je dan nog geloven in een God die alles in Zijn hand heeft en het beste met je voor heeft? Het kan zo ontzettend moeilijk zijn om te vertrouwen op God als je niet meer snapt wat er gebeurt. Vandaag wil ik jullie meenemen in mijn persoonlijke zoektocht. In het jaar 2012 kwam er een grote streep te staan door onze (mijn man en ik) kinderwens. Mijn leven stond flink op z’n kop en ik kon alleen maar huilen en het uitschreeuwen naar God! Tot nu toe was de volgorde van het leven redelijk oké verlopen; basisschool, middelbare school, opleiding, baan, huis, verkering, verloofd en getrouwd. De volgende stap zou kinderen zijn, maar nu dus niet. Hoe zou ons leven er dan gaan uitzien? Eén grote vraag zonder antwoord!

Klaar voor de start
Voor mij was het altijd al duidelijk dat ik graag moeder wilde worden. Ik vond en vind kinderen echt geweldig! Een eigen exemplaar zou een logisch gevolg zijn. Ik kan me nog goed het moment herinneren waarop mijn man en ik besloten ervoor te gaan. Nu zou het dan toch echt gaan gebeuren! Elke maand was het weer spannend of het ‘’raak’’ zou zijn. Ik wist dat het niet altijd makkelijk ging en het soms best een tijd kon duren. Maar toen het na 1,5 jaar nog niet gelukt was, begonnen we ons toch wel af te vragen of er meer aan de hand zou zijn. Er werd een eerste afspraak bij de huisarts gemaakt. “Hallo, wij willen graag kinderen, maar het lukt niet”. Een onderzoekstraject in het ziekenhuis volgde en ja, er werd (helaas) een oorzaak gevonden waardoor het niet lukte. Natuurlijk zwanger worden zou voor ons niet weggelegd zijn! Wat er dan aan emoties en gevoelens door je heen gaat, valt niet te beschrijven. Ik zie ons nog verslagen op de bank zitten. Het nieuws sloeg in als een bom en het enige wat we konden doen was het uitschreeuwen naar God en veel, heeeel veel huilen.

In het ziekenhuis werd ons een medisch traject voorgelegd waarmee we een hele kleine kans maakten op een eventuele zwangerschap. Dit soort trajecten doe je niet voor de lol, je moet er dus voor de volle 100% achter willen en kunnen staan. Het voelde voor ons niet als een weg die we in wilden slaan. De enige optie die overbleef; bidden en geloven in een WONDER.

En nu verder
Het is heel raar als je ergens naar toe leeft en dat het dan niet gebeurt. Je lijkt rond te zwemmen zonder doel. Zo heeft het lange tijd voor mij gevoeld. Ik was meer dan klaar om mama te worden. In m’n hart, m’n hoofd en m’n huis.

Er brak een hele heftige periode aan van het allemaal een plek geven en ondertussen geloven dat God een wonder zou doen. God is een God van wonderen, dus we geloofden zeker dat Hij het zou kunnen. Ook hierin gingen we door verschillende fases heen van geloof, ongeloof, teleurstelling, boosheid, rouwen en weer opnieuw geloven.

Ondertussen probeerde ik alle goed bedoelde adviezen, zwangerschappen van anderen, kraambezoeken, buikfoto’s, vervelende vragen en negatieve zwangerschapstesten een plek te geven. De ene keer lukte dit beter dan de andere keer. Soms overvielen alle emoties me door een simpele vraag van mensen of ik kinderen wilde. “JAAAAA!!!!!, was het maar zo makkelijk”. Ik heb regelmatig geworsteld met Gods goedheid en betrokkenheid in mijn leven. “Heer, U ziet toch wat ik nu doormaak? U kunt er iets aan doen, maar u doet er niets aan!”. Ik vroeg me serieus af wat bidden eigenlijk voor zin zou hebben. Voor mij voelde het meer als een gokautomaat. Soms beantwoordt God gebeden en soms niet. Die van ons dus blijkbaar niet. En die van een heleboel anderen die genezing nodig hebben ook niet. Mijn geloof kwam flink op de proef te staan. Ik mocht leren wat vertrouwen op God inhield. Van Zijn hele plan met mijn/ons leven snapte ik echt helemaal niets meer. Toch voelde God wel dichtbij en was er ruimte voor al deze emoties en gevoelens.

Gelukkig zijn
Als tienermeisje droomde ik van een grote tafel vol met kinderen; eigen kids, pleegkids en adoptiekids. Er was en is nog steeds een verlangen om niet alleen te zorgen voor dat wat van mezelf is.

Nu het erop leek dat eigen kids geen optie was, begonnen we na te denken over hoe ons gezin er dan uit zou gaan zien. Voor mijn man was het in huis nemen van andermans kinderen niet echt iets waar hij van droomde. Dit was op zich al een heel proces. In die tijd heb ik ook dat aan God gegeven en aan Hem overgelaten. Verderop zul je lezen dat God ook daarmee aan het werk is gegaan.

Het was een wilsbesluit van ons om niet bij de pakken neer te gaan zitten. We wilden niet dat dit hele gebeuren ons leven zou gaan bepalen. Een tekst die erg waardevol voor mij was in deze periode en dat nog steeds is, komt uit Nehemia 8:11;

‘…want de blijdschap van de Heer zal jullie kracht geven.’ De afgelopen jaren hebben deze woorden veel meer betekenis gekregen en zijn ze waarheid geworden in mijn leven. Op moeilijke momenten als het gemis weer even aanwezig is, helpt het me om te focussen op wat Hij mij WEL heeft gegeven. Zo bijzonder om te ervaren dat een wilsbesluit over kan gaan in iets wat je helemaal van binnenuit leeft. Stilstaan bij wat je WEL hebt in plaats van wat je niet hebt. Het heeft zo’n vreugde gegeven!

De volgende quote raakt precies waar het om gaat!

“…with a baby or without, you are valuable, you are whole, and you matter…”

(Lisa Newton)

Het is niet zo dat ons enige doel als vrouw het krijgen van kinderen is. Uiteindelijk gaat het erom dat we Gods liefde mogen uitdelen en laten zien aan anderen om ons heen. Ik geloof zeker dat het Gods wil en verlangen is dat we ons voortplanten, maar dit is niet waar het eindigt. Gods plannen zijn hoger dan dat. Gelukkig maar, want anders zou je zonder kinderen doelloos op aarde rondlopen. Jij doet ertoe en bent van waarde als vrouw met of zonder kind! Wat heeft God jou gegeven? Waar word jij vrolijk van? Waar gaat jouw hart sneller van kloppen? Er zit kracht in het los durven laten van hoe jij denkt dat je leven eruit moet zien. Op het moment dat je alles volledig in Zijn hand kunt leggen, gaan er deuren open die anders gesloten zouden blijven.

Ik kan zeggen dat ik gelukkig ben! En dat staat los van het hebben van eigen kinderen. Geluk zit hem niet in het krijgen van wat je graag wilt, maar in het gebruiken van wat je gekregen hebt! Mijn man en ik hebben een adoptietraject doorlopen, maar zijn uiteindelijk als gezinshuisouders gestart. De gedachte hierachter is: ‘Wij hebben geen (eigen) kinderen en er zijn heel veel kids die geen ouders hebben die voor hen kunnen zorgen. Hoe TOF dat wij hen dit thuis dan kunnen bieden! Het voelt niet als een vervanging van het gezin wat we eerst voor ogen hadden en dat hoeft ook niet. Als iemand mij nu de keus zou geven óf eigen kids óf de kids waar we nu voor mogen zorgen, dan zou ik niet willen en kunnen kiezen.

Zo wonderlijk hoe God je leven leidt en richting geeft op een manier die je zelf nooit had kunnen bedenken. Hij is echt in control en snapt wat Hij aan het doen is.

Ik geloof en hoop nog steeds op een wonder, maar het heeft een totaal andere plek in mijn leven gekregen.

Aan de slag!
Misschien herken je jezelf in dit verhaal en hoop je nog steeds op een wonder. Of misschien ben je inmiddels te oud en kan dat wonder fysiek niet meer plaatsvinden. Het kan ook zo zijn dat je met een ander onvervuld verlangen worstelt. Dan bid ik dat ook jij kunt zeggen dat Gods vreugde jouw kracht is. Durf te kijken naar wat je WEL hebt en focus je daar op.

Ik wil je aanmoedigen om het volgende lied eens te luisteren. Het heeft mij ontzettend geholpen om steeds weer op te staan en me te richten op de Vader. Als het lijkt alsof je hele wereld instort, er niets meer over is van wat je hoopte, dan nog steeds kun je een diepe vrede en vreugde ervaren over hoe God je leven leidt.

Give Me Faith

I need You to soften my heart
and break me apart
I need You to open my eyes
to see that You’re shaping my life

All I am, I surrender
Give me faith to trust
what You say, that You’re good
and Your love is great
I’m broken inside, I give You my life

And I may be weak
but Your Spirit’s strong in me
My flesh may fail, but my God
You never will

Deze overdenking is geschreven door onze oud-schrijfsters Esther. Esther geniet van de vrijheid die God geeft en ze ziet het leven als een groot avontuur samen met Hem. Er gaat geen dag voorbij zonder dat je Esther hoort lachen. Samen met haar man biedt ze een thuis voor pleegkids. Ze lacht van chocola, muziek, verse bloemen, kaartjes schrijven en gelukkige mensen. Esther vindt een autorit dé perfecte uitkomst voor een last minute nagellaksessie.