Drie voorbeelden uit de Bijbel voor het houden van stille tijd

Even bellen met een vriendin, nog even die klus afmaken in huis of toch nog even die ene aflevering kijken: stille tijd wordt gemakkelijk weggesnoept. Zeker als je het ook nog lastig vindt om je te concentreren of als je moe bent, is stille tijd misschien niet altijd waar je op zit te wachten. En soms weet je gewoon niet waar je moet beginnen. Daar heb ik geregeld last van (alles hierboven eigenlijk wel). Stille tijd kun je zien als stilstaan, verstillen, maar dat is best moeilijk als de wereld doordendert. In deze overdenking wil ik met je kijken naar drie mensen uit de Bijbel die geregeld stille tijd hielden en naar hoe ze dit voor elkaar kregen.

Daniëls routine

De profeet Daniël had een belangrijke functie aan het hof van de Babylonische koning en God zegende wat Daniël deed. Toen Daniël hierom een hoge positie kreeg, viel dat niet goed bij zijn collega’s. Ze probeerden Daniël uit de weg te ruimen door hem aan te vallen op zijn geloof —en specifiek: op zijn stille tijd. Ze haalden de koning over om een wet uit vaardigen waarin stond dat alleen de koning aanbeden mocht worden. Toen Daniël toch tot God ging bidden op zijn vaste tijd, werd hij voor straf in de leeuwenkuil gegooid, maar God redde hem.

Het is precies waarop zijn collega’s Daniël aanklaagden, wat interessant is voor ons:

Toen Daniël hoorde van het besluit dat op schrift gesteld was, ging hij naar zijn huis. In zijn bovenvertrek had hij in de richting van Jeruzalem open vensters. Daar knielde hij neer, bad tot zijn God en prees hem, precies zoals driemaal per dag zijn gewoonte was.
– Daniël 6:11 (NBV)

Daniël had een gewoonte, een routine, en zijn collega’s waren ervan op de hoogte. Hij had een vaste plek en vaste tijden waarop hij bad. Het lijkt hier zijn ondergang te worden, maar het wordt in plaats daarvan een onderdeel van een legendarisch verhaal. Het kan helpen om een vaste plek te hebben waar je stille tijd houdt of een vaste manier van je stille tijd indelen. Zet bijvoorbeeld een kop thee, ga zitten op een plek met uitzicht of zet een wekker voor de tijd waarin je aan niets anders mag werken. Het helpt om je brein er bewust van te maken dat je een bepaalde activiteit aangaat en je het voorgaande afsluit (laat die wereld maar denderen).

Davids passie

Kun jij je een moment bedenken waarop David stille tijd houdt? Ik had daar best moeite mee, maar toch denk ik meteen aan David als voorbeeld voor bidden. Door boeken als Samuël, Koningen en Psalmen heen merk je dat David in vuur en vlam staat voor God. Hij dient Hem in zijn koningschap, maar ook door zijn passie voor muziek en woord. Bovendien deelt hij zijn leven met God in gebed. Kijk bijvoorbeeld naar dit fragment, nadat de profeet Nathan David heeft verteld van Gods belofte voor zijn koningschap:

Koning David ging het heiligdom binnen, nam plaats voor de HEER en bad: ‘Wie ben ik, HEER, mijn God, wat is mijn familie, dat u mij zo ver heeft gebracht?‘
– 2 Samuël 5:18 (NBV)

Niet iedereen heeft Davids passie of al Davids talenten. Maar je hoeft geen uitmuntend musicus of schrijver te zijn om stille tijd te houden met passie voor God. Zoek wat werkt voor jou, hoe jij God kan betrekken bij iets waar je van houdt en andersom. Stille tijd is een tijd van opbouw en liefde, een manier om je relatie met God te onderhouden en je geestelijke oren open te houden voor zijn woorden. Stille tijd kan stil zijn, maar mag ook best geluid maken. In mijn ogen gaat het erom dat je stilstaat bij God en tijd neemt om te investeren in die relatie.

Jezus’ afzondering

Natuurlijk kan Jezus niet ontbreken in deze rij van voorbeelden. Soms denken we misschien dat het makkelijker was voor Jezus, aangezien Hij niet drie banen had, een gezin om te onderhouden of een smartphone. Daarbij was Hij compleet toegewijd aan zijn taak. Reality check: Jezus had het ontzettend druk! Hij had niet één gezin om voor te zorgen, maar menigten van leerlingen die Hij ook soms moest voorzien van eten (de vissen en de broden) en van onderricht. Daarbij had Hij één taak, maar dat betekende wel dat Hij dokter, leraar, reiziger, spreker en bovenal Verlosser was. En juist in die drukte raakt het me wat Jezus doet om stille tijd te houden:

Vroeg in de ochtend, toen het nog helemaal donker was, stond hij op, ging naar buiten en liep naar een eenzame plaats om daar te bidden.
– Marcus 1:35 (NBV)

Jezus trok zich terug om bij God te kunnen zijn. Hij wist dat er een hoop werk op Hem lag te wachten, elke dag weer. Daar had Hij Gods hulp bij nodig. Stille tijd is een manier van geestelijk (en emotioneel en wellicht zelfs fysiek) opladen door je te richten op en tot God.

Zijn daarmee al je problemen weg? Nee. Kan het je helpen omgaan met wat er op je bord belandt die dag? Zeker wel. En zelfs als het niets uitmaakt voor het verloop van je dag, dan nog kan niemand het moment afpakken dat jij hebt besteed aan je relatie met God. Kijk op welk moment jij het nodig hebt om op te laden met God. Dat kan één keer per dag zijn, of drie of vijf: er zijn geen regels voor. Vind jouw moment voor stille tijd.

Aan de slag!

Hoe wil jij jouw stille tijd nieuw leven inblazen? Kies één van de aanpakken hierboven (routine creëren, passie vinden of afzonderen) en probeer die uit deze week. Of: bedenk je eigen toevoeging!