De weg naar Thuis

‘In het huis van mijn Vader zijn vele woningen; als dat niet zo was, zou ik het u gezegd hebben. Ik ga heen om een plaats voor u gereed te maken.’ (Johannes 14:2, HSV) De plaats die Jezus voor ons gereed zal maken, is een plaats in het Huis van God. Stel je het meest geromantiseerde beeld van thuiskomen voor, hoe ziet dat er in jouw ogen uit? Een knisperend haardvuur, warme en liefdevolle mensen, aandacht voor je belevenissen van de dag – dat zijn mijn eerste associaties. Thuiskomen bij God, dat moet dan toch nóg mooier zijn dan we ons kunnen voorstellen? De discipel Thomas hoorde dit antwoord van Jezus, en meteen erna vroeg hij naar de manier om bij dat Huis van God te komen. Jezus zelf zal voor ons de weg bereiden en naast ons zijn op onze reis.

Thomas stelt Jezus de vraag waarheen Hij gaat en hoe hij de weg kan weten om op diezelfde plek te komen. Jezus vertelt aan Thomas dat Hij naar zijn Vader gaat, en Jezus antwoordt hem met deze woorden: ‘Ik ben de Weg, de Waarheid, en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij.’ (Johannes 14:6, HSV)
Deze drie begrippen: de weg, de waarheid, het leven, komen de discipelen niet onbekend voor.
Voorop in dit rijtje staat ‘de weg’, dit staat centraal in deze overdenking. Jezus is voor ons de weg naar God, en in de vorm van de Heilige Geest is Hij voor ons ook onze hele levensweg naar God een metgezel voor onderweg.

Jezus, de Weg naar God

In het antwoord dat Jezus aan Thomas geeft stelt Hij dat Hij de Weg is tot God. Deze metaforische weg duidt op de verbinding die Jezus tussen ons en God is. Niemand kan God kennen, zonder Jezus eerst te kennen. Als sterfelijk mens kunnen we de heiligheid van God niet onder ogen komen. Jezus is gestorven voor onze zonden, en heeft daarmee de weg vrijgemaakt voor ons – zodat wij onbezwaard met onze gebeden naar God mogen gaan, en uiteindelijk ook na de dood bij God mogen zijn.

Heilige Geest, de metgezel op onze weg naar God

In het Oude Testament, tijdens de uitleiding van het volk Israël uit Egypte, stelde Mozes niet zonder God te willen vertrekken, Mozes zei: ‘Als u niet Zelf meegaat, laat ons dan niet verder trekken.’ (Exodus 33:15, NBV)
Vanaf dat moment ging God met het volk Israël mee op hun tocht, overdag als een wolkkolom, ’s nachts als een vuurkolom. De Israëlieten werden geleid en verzorgd op hun tocht door de woestijn.

Zoals de Israëlieten door de woestijn trokken onderweg naar hun nieuwe thuis, zijn wij ook, als pelgrims, onderweg naar huis, ons huis bij God. In de hemel is een plek voor ons gereedgemaakt, en tijdens ons leven zijn we daarnaartoe onderweg. Zoals de Israëlieten de aanwezigheid van God ervoeren onderweg, hebben ook wij de belofte dat God ons onderweg nabij is.

Hij heeft immers zelf gezegd: ‘Nooit zal ik u afvallen, nooit zal ik u verlaten,’ zodat we vol vertrouwen kunnen zeggen: ‘De Heer is mijn helper, ik heb niets te vrezen.
– Hebreeën 13: 5b-6 (NBV)

De Israëlieten ervoeren God als een wolk- of vuurkolom – voor ons is er (helaas) niet een zodanig zichtbare aanwezigheid van God, maar God is ons evenzeer nabij! God gaat met ons mee als de Geest die in ons leeft. Hij kent alle gedachten die je hebt en alle (dwalende) bewegingen die je maakt onderweg. De Geest kent je door en door, en stuurt waar nodig je weer terug naar Gods weg.

Aan de slag!

Amanda Styrdom, een Zuid-Afrikaanse zangeres, schreef een prachtig Pelgrimsgebed. In dit gebed spreekt zij over de intimiteit van de relatie met God die zij ervaart – als vader en als moeder. God kent ons helemaal, en leidt ons elk moment weer terug naar ‘Huis’. Niet alleen de intimiteit bezingt zij, maar ook over de voorbereiding van die weg; ‘Die pad het U lankal berei, U maak die pad gelijk vir my’ (vertaling: Dat pad heeft U al lang voorbereid, U vereffent het pad voor mij).

Luister naar deze prachtige versie van het Pelgrimslied (Spotify, Youtube) door Elbert Smelt en Rachel Rosier, en klik hier eventueel door voor een vertaling.