De kunst van zelfvergetelheid

Wauw, als dat toch eens kon! Me totaal niet druk maken over wat anderen van mij vinden, hoe heerlijk zou dat zijn?! Kun jij dat? Paulus kan het blijkbaar wel. Het interesseert hem niet wat anderen van hem denken (of zoals in andere bijbelvertalingen staat: wat anderen van hem vinden is iets zeer gerings of totaal onbelangrijk voor hem.) Paulus beoefent de kunst van zelfvergetelheid. Lees je mee?

Maar hoe u of een menselijke instelling over mij oordeelt interesseert me niet, en hoe ik over mezelf oordeel telt evenmin. Ik ben me weliswaar van geen kwaad bewust, maar dat betekent niet dat mij niets ten laste kan worden gelegd. Het is de Heer die over mij oordeelt.
– 1 Korinthe 4:3-4 (BGT)

We kunnen al snel bezig zijn met wat anderen van ons vinden. In onze maatschappij wordt er veel druk gelegd om ergens in uit te blinken, om op te vallen, om er goed uit te zien en ga zo maar door. Het maakt dat we ons aanpassen en ons zorgen maken over of we wel goed genoeg zijn. Ook kan het er voor zorgen dat we niet altijd voor ons geloof uit durven komen. Want wat zullen anderen daar wel niet van vinden? Paulus laat zien dat hij andere prioriteiten heeft. Iets waar wij van mogen leren.

God houdt van ons

Als het gaat om wat andere mensen van ons vinden is als eerste een belangrijk punt dat we mogen weten dat God van ons houdt. Dat is onze basis. We zijn geliefd door God en mogen onze waarde daaruit halen. Het kan veel tijd en strijd kosten om je werkelijk geliefd te voelen door God. Iets wat daarbij helpt is om bijvoorbeeld elke dag tegen je spiegelbeeld te zeggen: God houdt van mij. Daarnaast kunnen natuurlijk nog heel veel andere dingen een rol spelen in het je wel of niet geliefd voelen door God. Daar wil ik echter nu niet verder op in gaan. Ik wil het in deze overdenking over iets anders hebben. Namelijk: zelfvergetelheid.

Oordelen

Laten we eerst nog eens kijken naar wat Paulus schrijft aan de gemeente in Korinthe.

Maar het betekent zeer weinig voor mij dat ik door u beoordeeld wordt of door enig menselijk oordeel. Ja, ik beoordeel ook mijzelf niet. Want ik ben mij van niets bewust, maar daardoor ben ik nog niet gerechtvaardigd. Wie mij echter beoordeelt, is de Heere.
– 1 Korinthe 4:3-4 (HSV)

Paulus schrijft dit naar aanleiding van veel ruzie en verdeeldheid in Korinthe. Gemeenteleden zijn bezig met de vraag wie belangrijker is, iemand die door Paulus tot geloof is gekomen of iemand die door Apollos of Kefas (Petrus) tot geloof is gekomen. De mensen lijken niet zo’n hoge dunk van Paulus te hebben. De mensen in Korinthe hechten veel waarde aan het hebben van wijsheid, het spreken van wijze woorden. Terwijl Paulus op een andere manier bij hen is gekomen. Zoals hij zelf zegt:

En ik was bij u in zwakheid, met vrees en veel beven. En mijn spreken en mijn prediking bestonden net in overtuigende woorden van menselijke wijsheid, maar in het betonen van geest en kracht.
– 1 Korinthe 2:3-4 (HSV)

Paulus’ doel was om de mensen in Korinthe het evangelie te vertellen, op een zuivere manier. Maar de mensen in Korinthe beoordelen Paulus op zijn spreekvaardigheid. Ze zijn daarbij niet bezig met wat God belangrijk vindt, maar wat zij belangrijk vinden. Paulus gaat hier fel tegenin. De mensen moeten stoppen met het oordelen via menselijke maatstaven. Om zich hoger of lager te plaatsen dan anderen. Wat er werkelijk toe doet, is Wie God is en wat Hij van mensen vraagt. Zelf doet Paulus dit door zich niks aan te trekken van wat anderen van hem vinden. En ook door niet bezig te zijn met wat hij van zichzelf vindt. Hij richt zich op God.

Zelfvergetelheid

Ik las pas het boek van Sharon Hodde Miller: ‘Vrij van mijzelf’. In haar boek stelt ze dat we eigenlijk veel te veel met onszelf bezig zijn. We zijn bezig met wat wij kunnen, hoe goed wij zijn in dit of dat, wat anderen van ons vinden, of we eerlijk worden behandeld enz. Wijzelf staan vaak centraal. Maar het verlangen naar bevestiging van jezelf of van anderen kan je ontzettend moe en soms ook juist extra onzeker maken. De enige remedie om hier uit te komen, is niet om nog beter ons best te doen om controle over onszelf of anderen uit te voeren, nog beter ons best te doen om bij anderen in de gunst te vallen, of om nog meer bevestiging te vragen bij anderen. Door niet over onszelf na te blijven denken en in plaats daarvan onze blik op God te richten, kunnen we uit deze cirkel komen.

Onze belangrijkste prioriteit zou niet moeten zijn wat anderen van ons vinden en wat we van onszelf vinden. Maar onze prioriteit zou moeten liggen bij Wie God is en wat Hij belangrijk vindt. God is de zuivere Bron waaruit we mogen putten. En daarnaast wil Hij je zijn oneindige liefde geven. Je mag je geborgen weten bij Hem. Uiteindelijk zal het je vrij maken om niet steeds met bevestiging van anderen (of van jezelf) bezig te zijn, maar om je in plaats daarvan te richten op God. Zoek naar datgene wat God van je vraagt. En laat je niet afleiden door hoe jij of anderen je beoordelen.

Aan de slag!

Denk nog eens na over deze tekst en probeer daar vandaag naar te leven:
Maar het betekent zeer weinig voor mij dat ik door u beoordeeld wordt of door enig menselijk oordeel. Ja, ik beoordeel ook mijzelf niet. Want ik ben mij van niets bewust, maar daardoor ben ik nog niet gerechtvaardigd. Wie mij echter beoordeelt, is de Heere. (1 Korinthe 4:3-4, HSV)


Schrijfster
Deze overdenking is geschreven door Alien van Nes. Alien is getrouwd en moeder van 3 kinderen. Ze heeft een eigen praktijk voor psycho-pastorale hulp in Ridderkerk. Ze houdt van hardlopen, goede gesprekken, muziek maken, schilderen en dansen.

Zij lacht bij het zien van de schoonheid van Gods schepping.