De eerste mop in de Bijbel uit Genesis 18: Hij lacht

In Genesis 18 krijgt Abraham bezoek van drie mannen. Het is de Heer die aan hem verschijnt om zijn belofte nogmaals te bevestigen. Dit keer is Sarah erbij. Abraham en Sarah zijn al heel oud en de beloofde zoon is nog steeds niet geboren. Stel je voor: jouw oude oma in het verzorgingshuis krijgt te horen dat ze over een jaar een zoon zal hebben. Ze zou waarschijnlijk heel hard om die boodschap lachen. Dit is iets ongelofelijks. De tranen van het lachen rollen door de rimpels van haar oude gezicht. Kan je het haar kwalijk nemen? Het is zo onwaarschijnlijk dat dit écht waar is. Toch is niets onmogelijk voor God. Een confronterende uitspraak die soms pijn kan doen, maar ook hoop biedt. 

Daarom lachte ze in zichzelf. Zou de liefde voor mij dan nog weggelegd zijn? Dacht ze. Ik ben immers verwelkt, en ook mijn man is al oud. Toen vroeg de HEER aan Abraham: Waarom lacht Sara, waarom vraagt ze zich af of ze op haar leeftijd nog wel een kind ter wereld kan brengen? Is ook maar iets voor de HEER onmogelijk? Op de vastgestelde tijd, over precies een jaar, kom ik bij je terug en dan heeft Sara een zoon.’ Geschrokken ontkende Sara: ‘Ik heb niet gelachen.’ Maar Hij zei: ‘Ja, je hebt wel gelachen.’ 
– Genesis 18: 12-15 (NBV)

De eerste mop in de Bijbel 

We kunnen als christenen onderling soms doen alsof het heel logisch is dat God in gaat grijpen, maar veel mensen moeten lang wachten om beloftes in vervulling te zien gaan. Zij verliezen de hoop en kunnen zich vergeten voelen door God. Zo voelde Sarah zich, vergeten en waardeloos. In haar tijd was je als vrouw waardevol als je kinderen kon krijgen. Omdat zij geen kind had gekregen, voelde ze zich alsof ze niets was.

Wanneer we tegen mensen die door rouw en lijden heen zeggen: ‘God is goed’ of ‘Voor God is niets onmogelijk’, dan kan dit kwetsend zijn. Misschien lacht de persoon in pijn wel schamper om je woorden: ‘Denk je dat God nog naar mij omziet?’ Het is denk ik belangrijk dat we naast de mensen in pijn zitten in relatie. Laten we niet meteen een pleister plakken op de schotwond, maar eerst voor onze vriendin zorgen en vragen of God wil helpen met het genezen van de wond. 

In Genesis 18 wordt er heel wat afgelachen. We zien niet veel mensen lachen in de Bijbel en de eerste keer dat er een mop wordt verteld, denkt Sarah dat dit is wanneer God haar een zoon belooft. Ze lacht in zichzelf. Het lijkt bijna alsof ze niet gelooft dat God een wonder kan verrichten in haar leven. Ze heeft de moed al opgegeven. Waarop God vraagt: ‘Waarom lacht Sara? Is ook maar iets voor de HEER onmogelijk?’ Twijfel jij wel eens of God nog in gaat grijpen in je situatie? Voel je je verwelkt en vergeten? Dat kan heel erg pijnlijk zijn. Misschien heeft God je zelfs een belofte gedaan en kan je haast niet meer geloven dat het echt is. Toch hou je ook nog een beetje hoop door wat Hij heeft gezegd. Zou het echt? God zegt hier zelf dat er niets onmogelijk is voor Hem. 

De HEER zag om naar Sara zoals hij had beloofd, hij gaf haar wat hij had toegezegd: Sara werd zwanger en baarde Abraham een zoon, op de vastgestelde tijd, die God hem had genoemd. Abraham noemde de zoon die hij gekregen had en die Sara hem gebaard had, Isaak, ‘God maakt dat ik kan lachen’ zei Sara. 
– Genesis 21: 1-6 (samengevat uit NBV) 

Op de vastgestelde tijd 

De periode tussen de belofte en de vervulling kan soms lang duren. Zelfs Jezus zelf was dertig jaar op aarde tot Hij begon met zijn bediening om ons het Koninkrijk van God, de goede boodschap van verlossing, te verkondigen en te volbrengen. Abraham en Sara moesten jaren wachten. Maar toen God aankondigde dat Abraham en Sara binnen een jaar een zoon zouden krijgen zei Hij hierbij dat dit op de vastgestelde tijd was. God maakte zich niet druk. Hij is nooit te vroeg en nooit te laat. Ondanks dat wij dit niet altijd zo ervaren, mogen we vertrouwen op zijn woord. Dit staat vast. Hij verandert nooit.  

Wanneer Sara in Genesis 21 Isaak baart, staat er wederom dat dit op de vastgestelde tijd gebeurt. God komt zijn beloftes na en nu lacht Sara niet op een spottende en schampere manier, nee – zij lacht, omdat God maakt dat ze kan lachen. Hij heeft zijn belofte vervuld. Abraham noemt de zoon die Sara hem baart ‘Isaak’. Wat ook wel ‘hij lacht’ betekent. Het is een kleine knipoog van God. Hoe lang het ook duurt, God is trouw. En wat blijkt: voor hem is écht niets onmogelijk. Hij vindt Sara het wél waard, ondanks dat zij zich verwelkt voelt en zichzelf ziet als onwaardig voor liefde. Hij heeft haar op het oog. Zijn plan met haar staat vast op de vastgestelde tijd en Hij vergeet haar niet. Zij lacht, want Hij maakt dat ze kan lachen.  

Aan de slag! 

Welke belofte heeft God jou ooit gedaan waar je nu misschien aan twijfelt of zelfs om lacht? Open je hart voor deze belofte en schrijf de belofte op met een 🙂 erachter. Jij mag je toekomst tegemoet lachen, omdat Hij maakt dat je kan lachen en Hij trouw zal zijn in zijn belofte voor jou. Zijn woord staat immers vast. Hij is dezelfde, gisteren, vandaag en morgen. Ook die dag daarna!