De dubbele genezing van de bloedvloeiende vrouw – deel 1

Ze durft niet. Met haar ogen dichtgeknepen van de zenuwen en haar hand op de deurklink aarzelt ze. Zal ze gaan? Dit is haar kans. Misschien is het wel de enige kans die ze ooit krijgt. Want vandaag is Jezus in haar stad. Morgen misschien niet meer. Toch aarzelt ze. Wat als Hij het weet? Wat als Hij haar kent? Mag ze wel bij Hem in de buurt komen? Misschien zal Hij haar ten overstaan van al haar stadsgenoten veroordelen…! Afwijzen!

Haar hart bonst. Eén keer haalt ze diep adem. Dan duwt ze de deurklink naar beneden. De frisse wind ademt haar tegemoet. Behoedzaam gluurt ze om zich heen. Ziet iemand hoe ze haar huisje uit is geglipt? Ze hoopt van niet. Haar hoofddoek trekt ze nog iets verder over haar hoofd, zodat de stof voor haar voorhoofd hangt.

Ze zet de ene voet voor de andere. Bij elke stap dreunt dat ene woord in haar hoofd, dat woord wat haar al die tijd belemmert heeft om onbevangen over de straatstenen te lopen: Onrein. Onrein. Onrein.

Richting de zee loopt ze, want daar zou Jezus vandaag aan land komen. Al snel nadert ze geroezemoes. Het geluid van een grote menigte. Dat is het teken dat Jezus daar ergens moet zijn. Zo onopvallend mogelijk drukt ze zich tussen de mensen. Ze loopt mee in de richting waar de stoet zich naartoe beweegt.

Zoekend speurt ze tussen de hoofden door, langs de lange baarden en de brede schouders. Waar is de Man waarvoor ze is gekomen? Waar is Jezus, de grote Heelmeester? Al snel ziet ze Hem. Even knippert ze met haar ogen. Is Hij het? Hij ziet er zo gewoon uit. Zo… menselijk.

En toch… Hij is het middelpunt van deze hele menigte. De mensen dringen om Hem heen. Hij móet het wel zijn. Overal in zijn buurt zijn handen. Handen hakend naar genezing, bevrijding, wat warmte, wat liefde. Er gaat kracht uit van die Man, denkt ze verwonderd.

Maar Hij is zo vér vóór haar. Ze kan onmogelijk Jezus op de schouder tikken en aandacht van Hem eisen. Iedereen probeert dat te doen. “Als ik maar zijn kleren kan aanraken, zal ik gezond worden”, mompelt ze zacht. Ze dringt zich naar voren en bukt zich. Grijpt – mis! Snel komt ze weer overeind. Na een paar meters probeert ze het nog eens.

Ja, de stof van zijn kleren raakt nu haar vingertopjes aan. Meteen voelt ze het. Diep in haar buik, waar de bronnen van bloed zich twaalf jaar geleden hebben geopend en sindsdien nooit meer gesloten zijn. Ik bloed niet meer!

Aan de slag!

Haal deze geschiedenis dichtbij jouw leven door middel van de volgende vragen:

1. Wat zou jij doen als Jezus vandaag in jouw woonplaats kwam? Durf jij Hem op dit moment “onder ogen” te komen?
2. Voel jij je weleens onrein?
3. Zou jij het hebben gedurfd om naar Jezus te gaan als je 12 jaar lang ongesteld was? Bespreek jij ook dit soort dingen met God? Zo niet, dan is vandaag misschien een goed moment om dat wel te doen.

Wil je gebruik kunnen blijven maken van onze gratis overdenkingen? Steun ons werk dan met een eenmalige gift! Onze dank is groot.

[paytium name=”Zij Lacht” description=”Donatie” button_label=”Yes, ik steun Zij Lacht!”]
[paytium_field type=”dropdown” label=”Bedrag” options=”5/10/15/20/50/100″ options_are_amounts=”true” /]
[paytium_total /]
[/paytium]