Confronterende woorden in Ezechiël 16

Ik ken jou. Ik zag waar je geboren werd. Je moeder verliet jou en je vader wierp je weg als een stuk vuil. Ik vond je in het open veld. Naakt. Achtergelaten. Ongewild. Er was niemand die je had gewassen. Niemand die je in doeken had gewikkeld of met zout ingewreven. Geen oog zag naar je om. Er lag een zweem van ongeliefdheid op je huid. Je trappelde hulpeloos in je bloed. En Ik wist dat je sterven zou als Ik je voorbij zou gaan. Dat wilde Ik niet. Ik wilde dat je leven zou. Dus Ik zei: ‘Leef!’

En je leefde.

Je werd van Mij. Ik zwoer dat ik je nooit verlaten zou, zoals je vader had gedaan. Ik waste het bloed van je af en het vuil van je huid. Leren laarzen gaf Ik je en de allermooiste kleren. Fijn linnen. Zijde. Ik versierde je met sieraden; Ik deed armbanden om je polsen en een ketting om je nek. Oorbellen kreeg je van Me, zelfs een kroon voor op je hoofd. Ik gaf je alles wat ik had. Ik gaf je Mijn hart en Mijn liefde.

Je at, je groeide. Je werd buitengewoon mooi. Als een stralende bruid, zo zag je eruit. Maar jouw schoonheid bleef niet ongezien. De wereld zag het. En jij hield wel van de blikken die jou bewonderden. Van hun ogen die naar je keken. Maar je was mooi omdat Ik je mooi gemaakt had. En dat vergat je.

Toen brak je Mijn hart.

Je verkocht je lichaam voor geld. En je liet jezelf zien en stelde jezelf tentoon aan iedereen die bij je langs kwam. Je sliep met vreemden. En je gaf ze alles wat wij samen hadden. Je misbruikte de kleren die Ik je gegeven had. Misbruikte Mijn schatten. Misbruikte al die geschenken die Ik je gaf om je te laten zien hoeveel Ik van je hield. Waarom vergat je waar je vandaan kwam? Wist je niet meer dat je ooit een hulpeloos hoopje mens was?

Je bent te ver gegaan.

Daarom laat Ik je gaan. Ik geef je weg aan mensen die jou haten. En zij? Zij zullen de kleding van je lijf rukken. Ze zullen erachter komen wie je werkelijk bent. Je zult je schamen voor je eigen naaktheid. Jouw sieraden zullen ze stelen en ze zullen je naakt en bloot achterlaten.

Je zult weer zijn wie je was. Hulpeloos. Ongewild. Ongeliefd.

Maar dan zal niemand nog naar je omkijken. Ze zullen je stenigen en pijnigen, ze zullen met hun zwaarden door je huid heen prikken.

Dat komt er nou van. Je hebt Mijn liefde veracht. Ons verbond verbroken.

En toch – ooit heb Ik iets gezworen. Ooit zwoer Ik dat Ik je nooit verlaten zou, zoals je vader had gedaan. En daarom… daarom zal Ik eens jouw schuld verzoenen. Je zult je hoofd beschaamd buigen als je ziet hoe ver Mijn liefde gaat. Ik zal namelijk je lot zelf ondergaan. Ikzelf zal de straf dragen. Ik zal komen als baby, naakt, ongewild.

Want, al heb je Mij toornig en verdrietig gemaakt. Al heb je Mij geknakt en heb Ik Mijn hart en Mijn handen aan je opengehaald. Ik blijf je trouw. Omdat Mijn vriendschap naar jou toe, Mijn verbond, duurt tot in eeuwigheid.

Vrije vertaling van Ezechiël 16.

Terugblik

Toen ik deze woorden uit Ezechiël 16 las, schokten de woorden me. Ik wist niet dat God zijn gevoel ergens in de Bijbel zo rauw naar voren had laten komen.

Ergens herkende ik de woorden ook.

Er schuilt namelijk een boodschap van liefde, ontrouw en vergeving achter Ezechiël 16, en die boodschap lees ik in veel bijbelboeken. God wilde die boodschap steeds weer vertellen aan het volk Israël, bij monde van zijn profeten. Niet alleen Ezechiël moest die boodschap doorgeven. Ook Jesaja, Micha, Johannes de Doper en Paulus moesten dat.

Maar één profeet moest deze boodschap wel op een heel bijzondere manier doorgeven aan het volk. Benieuwd wie dat was? Dat lees je morgen.

Aan de slag!

Luister naar dit lied: “Ezekiel” by Gungor