Blijf toch bij de Herder – het verhaal van een afgedwaald schaap

Stilletjes kneep ik ertussen uit. Niemand had het in de gaten. Inclusief ikzelf. Ongezien verliet ik de kudde. Dat eigenwijze schaapje dat de grazige weiden en de stille wateren achter zich liet.

Waarom?

Het gras leek groener aan de andere kant.

Dit schaapje raakte in de war van al die roepende stemmen.

Dit schaapje dacht de rest van de kudde niet nodig te hebben.

Dit schaapje kon het wel alleen af.

Maar bovenal, dit schaapje verloor haar Herder uit het oog.

Maar nu ben ik verdwaald. Zoals een schaap heb ik gedwaald in ’t rond.  Dat (on)bedacht haar Herder heeft verloren. De Herder is hier niet. Want op de plek waar ik nu beland ben, schijnt de zon niet. Hier is die groene weide een dorre en kale vlakte. Hier is het gras verdord en ben ik overgeleverd aan het gevaar waar ik me bij mijn Herder geen zorgen over hoefde te maken. Ik begeef me in het dal vol schaduw van de dood.

‘Help me…’

Blaatte ik zachtjes.

‘Help me!’

‘Alstublieft…’

En de Herder zocht. Hij liet de kudde achter om mij te zoeken. Hij verliet de 99 schapen om mij, dat afgedwaalde schaapje, te zoeken. Godzijdank is de Herder gaan zoeken.

Zoekend naar wat verloren was.

Zoekend naar mij.

En de Herder vond mij.

Gehavend, angstig en verward.

Hij nam mij in zijn armen.

‘Blijf toch bij Mij.’ Zei Hij terwijl hij mij terug droeg naar de kudde.

‘Blijf toch bij Mij.’

Wat denkt u: als iemand honderd schapen heeft, en een daarvan afgedwaald is, zal hij niet de negenennegentig andere achterlaten en in de bergen het afgedwaalde gaan zoeken? En als het gebeurt dat hij het vindt, voorwaar, Ik zeg u dat hij zich daarover meer verblijdt dan over de negenennegentig die niet afgedwaald waren.

– Mattheüs 18:12-13 (HSV)

Aan de slag!

Verwonder je over Gods roekeloze liefde met het lied Reckless love.