Bidden om te mogen sterven – Wat kun jij leren van Elia’s wanhopige gebed?

Ik zie mezelf nog zitten. Dat meisje van 15, knielend voor haar bed. Smekend of ze alsjeblieft niet meer wakker hoefde te worden. Middenin een vreselijke depressie bidt haar moegestreden hart: ’Heer, ik kan niet meer. Ik wil niet meer. Het is genoeg.’
Een verdrietige herinnering die vandaag weer glashelder voor de geest staat. Ik lees namelijk dezelfde woorden uit Elia’s mond in 1 Koningen 19:4. Eenzaam en uitgeput roept hij het uit tot God: ‘Het is genoeg, neem nu mijn leven, Heer, want ik ben niet beter dan mijn vaderen.’ Wat dreef Elia tot dit wanhopige gebed? 

Van top naar dal 

Om Elia’s gebed beter te kunnen begrijpen is het belangrijk om te weten wat er voorafging aan deze geschiedenis. Want nog niet zo lang geleden stond Elia op de berg Karmel, waar God zijn macht toonde, toen Hij vuur uit de hemel liet neerdalen en het brandoffer aanstak (1 Koningen 18: 21-46). Waar de priesters van Baäl moesten afdruipen na een nutteloze en gênante voorstelling, liet God zijn soevereiniteit gelden. En alsof dat nog geen wonder was, liet God het, na een langdurige droogte, ook nog regenen! Elia zag een afgedwaald volk weer op de knieën vallen en God aanbidden. Wat moet dit voor Elia een topervaring geweest zijn. Letterlijk. Maar helaas duurde dit niet lang. Elia had alle Baäl-priesters laten ombrengen. Izebel had hier lucht van gekregen en ze liet Elia weten dat ze met hem hetzelfde zou doen. Angstig vlucht Elia naar de woestijn waar hij onder een struik ging liggen en bad om te mogen sterven. 

Elia’s gebed 

Wat moet Elia zich alleen hebben gevoeld. Hij had zich zo ingezet voor God en hij zag geen vruchten van zijn harde werk. Hij was de laatste van de profeten van God. Izebel had alle andere profeten gedood (1 Koningen 18:4), en nu wilde iedereen hem dood hebben. Elia vindt dat het genoeg geweest is. Hij gaat de woestijn in om daar onder een braamstruik te liggen. En dan klinkt zijn wanhopige gebed om te mogen sterven: ‘Het is genoeg, neem nu mijn leven, Heer.’ Elia is klaar met het leven. Maar: God is nog niet klaar met Elia.

God grijpt in 

Tot twee keer toe komt er een engel die Elia aanspoort om te eten en te drinken. God zelf geeft hem water en brood. Dat vind ik zo mooi. God weet dat Elia nu niet in staat is om daar zelf voor te zorgen, en daarom zorgt Hij ervoor. ‘Geef ons heden ons dagelijks brood’ is hier wel heel letterlijk van toepassing.

Gods aanwezigheid in de stilte 

God gaf Elia voedsel om hem in leven te houden, zeker omdat Elia 40 dagen en 40 nachten moest reizen naar de berg Horeb. En waar God zich het hoofdstuk hiervoor nog door middel van vuur openbaarde aan Elia en het volk van Israël, openbaarde Hij zich nu in een oorverdovende stilte. 

Waarom? Ik denk omdat dit precies is wat Elia op dat moment nodig had. Een goddelijke stilte. Gods rust voor Elia’s vermoeide en bezwaarde hart. In deze stilte mag Elia zijn verhaal doen. Want daar is juist ook ruimte voor bij God.  

God geeft antwoord  

En daarna?  

Lost God al Elia’s problemen op?  

Nee. 

Zorgt God ervoor dat niemand Elia meer dood wil hebben? 

Nee. 

Zijn alle Israëlieten spontaan weer teruggekeerd bij hun God? 

Ook niet. 

Verhoort God Elia zijn gebed door hem te laten sterven? 

Nee. 

Wat doet God dan wel? 

God zet Elia weer aan het werk. Maar meer nog: God doet recht! Hij geef Elia weer toekomstperspectief wanneer Hij belooft dat Elia twee nieuwe koningen mag zalven. 

Ook mag Elia een opvolger benoemen. Dit zal Elisa worden. Elia zal niet langer de enige profeet meer zijn en het werk van God door middel van zijn profeten zal doorgaan. Wat God hier aan Elia belooft, geeft Elia weer de kracht om door te gaan. Want direct gaat Elia weer aan het werk.  

Gelukkig maar dat God Elia’s gebed in de woestijn niet heeft verhoord. God liet Elia niet los op het moment dat Elia alles dreigde los te laten.  

Misschien herken je je net als ik toen in het gebed van Elia. Teleurgesteld, moegestreden. 

Een situatie waar je geen uitweg meer in ziet. Ook uit eigen ervaring kan ik zeggen, dat ik dankbaar ben dat God het gebed van dat meisje van 15 jaar niet heeft verhoord. Gods plan met ons leven gaat dieper dan onze uitzichtloze situaties, wanneer Hij spreekt: ‘Het is genoeg geweest?! Ik ben nog maar net begonnen!’
En zo heeft God ook een plan met jouw leven. Hij laat niet los wat zijn hand begon. Hoe hopeloos je situatie ook is. Hij laat jou niet los. Waar je nu misschien in de woestijn van je leven zit, net als Elia moegestreden onder de braamstruik zit, zal Hij je eens weer brengen op de top van een berg. Misschien wel in de stilte, misschien wel door vuur uit de hemel. Hij geeft toekomstperspectief. Wat een wonder! 

Aan de slag! 

Luister het lied: Stil, mijn ziel, wees stil – Opwekking 717.