Alstublieft Heer, stuur iemand anders!

Met een kop thee in mijn hand plof ik op de stoel achter mijn bureau. Nog maar drie dagen. Nog drie dagen en dan is het zover. Ik staar uit het raam met maar één gedachte in mijn hoofd: hoe ga ik hieronder uitkomen? Over drie dagen is het zondag. Dan mag ik voor het eerst preken in de ochtenddienst. Een opdracht van school en iets wat ik superleuk vind om te doen. Nou ja, vond. Op dit moment zie ik het helemaal niet meer zitten. Het enige wat ik nu nog kan bedenken is hoe ik hier onder uit ga komen. Zal ik gewoon die ochtend niet op komen dagen? Ik wil wel, maar straks gaat er iets mis. Straks zeg ik iets doms of iets wat niet klopt. Straks vinden mensen het slecht. Misschien ben ik wel te jong. Te weinig ervaring. Ik kan het beter niet doen. God, U kunt beter iemand anders kiezen.

In de Bijbel kom je regelmatig mensen tegen die precies hetzelfde tegen God zeggen. Eén van die mensen is Mozes. Als Mozes op een dag zijn schapen aan het hoeden is, overrompelt God hem met een opdracht:

Ik heb gehoord hoe de Israëlieten het uitschreeuwen. Ik heb gezien hoe vreselijk slecht de Egyptenaren hen behandelen. Daarom stuur Ik jou, Mozes, naar de Farao. Jij gaat mijn volk uit Egypte weghalen. (Exodus 3:10)

Dat is niet zomaar een opdracht die God hem geeft! Mozes neemt het God dan ook niet in dank af dat Hij hem voor deze opdracht roept. Integendeel. Hij bedankt God vriendelijk en gaat tegen Hem in.

Maar Mozes zei: “Ik? Maar dat kan ik helemaal niet! Hoe zou ik naar de Farao kunnen gaan? En hoe zou ik het volk uit Egypte kunnen halen?” (Exodus 3:11)

In plaats van boos op Mozes te worden of hem de mond te snoeren, gaat God in op zijn tegenwerpingen. Op elk argument dat Mozes aandraagt, geeft God antwoord.

Wie ben ik dat ik dat kan? Ik zal met je meegaan. Mijn volk gaat nooit geloven dat ik door U gestuurd ben! Ik zal me aan hen bekend maken. Maar niemand zal mijn geloven of naar mij luisteren! Ik zal ervoor zorgen dat ze je geloven. Maar ik kan helemaal niet goed spreken! Ik heb je je mond gegeven, Ik zal je helpen om de juiste woorden te spreken.

Toch houdt Mozes voet bij stuk en blijft hij tegen God ingaan. Tot beschamends toe. ‘U heeft het mis, God. U heeft het niet goed gezien. Ik ben hier helemaal niet geschikt voor. Ik wil ook helemaal niet. U kunt beter een ander zoeken.’ Zo gaat het maar door, tot vier keer toe. Elke keer geeft God antwoord. Hij laat Mozes zien dat hij het niet zelf hoeft te doen, maar dat God bij hem zal zijn. Dát zal de opdracht doen slagen.

Als Mozes dan alle argumenten heeft genoemd, kan hij nog maar één ding roepen: 

Maar hij zei: “Alstublieft Heer, stuur iemand anders!” (Exodus 4:13)

Dan heeft God er genoeg van. Hoe hard Mozes er ook tegenin gaat, God blijft bij Zijn keuze. Hij kiest Mozes. Hij trekt de roeping niet in, maar komt Mozes wel tegemoet. Hij stuurt Aäron mee om het woord voor hem te voeren. God houdt zich aan de beloftes die Hij Mozes heeft gedaan. Hij zal erbij zijn. Maar aan de vraag om een ander te kiezen, geeft Hij geen gehoor. God blijft bij Zijn keuze voor Mozes en laat zien dat het een goede keuze was.

Daar gaat Mozes dan. Schoorvoetend. Met meer tegenzin dan je kan bedenken. Maar hij gaat, omdat God hem heeft geroepen.

Beschamend als je het leest. Mozes, doe niet zo moeilijk. Zeg gewoon ja! God kiest je echt niet zomaar. Hij belooft toch dat het goed komt? Durf je echt zó vaak tegen God in te gaan? Denk je het dan echt beter te weten dan God?

Dan denk ik terug aan mijn eigen woorden. Alle argumenten die ik bedenk om die preekstoel niet op te hoeven gaan. Ik ga niet. Ik wil niet. Ik kan het niet. Zoek alstublieft een ander. Een ervaren iemand. Iemand die het veel beter kan dan ik. Met een betere stem. Een man. Wat ouder graag. Iedereen behalve ik.

Ik ben zoals Mozes. Ik denk het beter te weten dan God. Ik ga tegen God in. Niet één keer of twee keer. Maar zo vaak, tot beschamends toe. God, kies ieder ander. Iedereen, behalve mij. Ik heb nog wel een aantal andere, goede opties voor U. Ik kan zo de kwaliteiten van andere mensen opnoemen, die ik allemaal niet heb. Mensen die veel geschikter zijn. Alstublieft Heer, stuur iemand anders!

Toch kiest God voor jou en voor mij. Hij blijft bij Zijn keuze. Hoe hard je er ook tegenin gaat. Hoeveel beter je het ook denkt te weten. Als God je roept, zal Hij met je meegaan. Hij zal je niet alleen laten. Want Hij is ‘IK BEN’.

De vraag is of je op God vertrouwt. Vertrouw je op Gods keuze? Kun je geloven dat Hij er het beste zicht op heeft? Vertrouw je erop dat Hij niet zomaar een keuze maakt en dat Hij je niet alleen zal laten?

Hoe zit het bij jou? Ben jij weleens geroepen door God? Heb je weleens het gevoel gehad dat God iets van je wilde in een bepaalde situatie? Of dat je wist dat iets goed was om te doen, omdat God het van je vroeg? Wat doe jij dan? Wat doe jij als je denkt: Alstublieft Heer, stuur iemand anders!

Aan de slag!

• Heb jij weleens in zo’n situatie gezeten? Of zit je nu in zo’n situatie? Wat is jouw reactie op wat God van je vraagt? Lijkt het op Mozes’ reactie? Hoe kun je toch gehoorzaam zijn aan wat God van je vraagt? Ik wil je uitdagen om, al wil jij je met man en macht verzetten, toch het voorbeeld van Mozes te volgen. Om gehoorzaam te zijn aan wat God van je vraagt en te gaan.
• Heb je nog nooit ervaren dat je God iets van je vroeg? Dan wil ik je uitdagen om ervoor te bidden en God te vragen of er iets is wat Hij van je vraagt. Dat hoeft geen duidelijke stem uit de hemel te zijn, maar dat kan soms een aanhoudend gevoel vanbinnen zijn. Wat gaat er gebeuren als je daarnaar luistert?

Daar ga ik dan. Schoorvoetend en met knikkende knieën toch de preekstoel op. Omdat ik geloof dat God het van mij vraagt. Omdat ik Hem gehoorzaam wil zijn. En jij? Wat doe jij?