Zij maakt verschil: voorbidder Corrie ten Boom

“Het is heerlijk dat we geroepen zijn als voorbidders, iedereen mag het doen! Weet u wel, dat niet één van uw gebeden voor een ander verloren is? Niet één!”, zei Corrie ten Boom jaren geleden in een radiotoespraak van Trans World Radio. Deze wijze geloofsheld gaf regelmatig toespraken op de zender om christenen te bemoedigen met lessen uit haar eigen leven. Een leven gevuld met pijn en verdriet, maar bovenal met geloof en vergeving.

Corrie ten Boom zat in de Tweede Wereldoorlog in een concentratiekamp waar ze, naar eigen zeggen, op ‘wonderlijke wijze’ uit werd bevrijd. Ze is bekend van haar getuigenis waarin ze een cipier van het kamp vergeeft.

We kunnen veel meer van haar leren dan enkel de kracht van vergeving. Eén van de lessen die ze ons kan leren gaat over voorbede. Toen ik voor het eerst over voorbede hoorde, dacht ik vooral aan saaie mensen die eindeloos in een kamertje een lijstje afbidden. Mijn kijk op voorbede veranderde toen ik meer met mijn geloof ging doen en dagelijks in de Bijbel begon te lezen. Ik begon Gods hart te proeven voor de mensen door de woorden die ik las. Door de profeten die steeds weer roepen: ‘Keer terug naar de Heer!’ En door Jezus die naar de aarde kwam en voor ons stierf. Door de apostelen die er zo op aandringen om lief te hebben.

Omdat Hij zag dat er niemand was, ontzette Hij Zich, want er was geen voorbidder. Daarom bracht Zijn arm Hem heil, en Zijn gerechtigheid, die ondersteunde Hem.
– Jesaja 59:16 (HSV)

Is er niemand die bidden kan?!

“Voorbede is belangrijk werk,” stelt Corrie ten Boom in haar radiotoespraak. Ze haalt hierbij de bovenstaande tekst uit Jesaja 59 vers 16 aan. “God verwonderde zich, omdat er geen voorbidder was. Het is heel belangrijk om voorbede te doen. Ik herinner me, dat mijn zuster Betsie en ik eens in het Nederlandse concentratiekamp in Vught stonden. We waren daar omdat we joden hadden gered, en we dachten dat we afgeroepen werden om op vrije voeten gesteld te worden. Maar in plaats daarvan stonden we voor de bunker. De bunker was de gevangenis in het midden van het concentratiekamp. Rechts en links van ons stonden mannen, gevangenen. We stonden daar en begrepen dat dit misschien betekende dat we straks allemaal gedood werden.” Eén van de mannen die bij de twee zussen stond riep luid: ‘Is er nu niemand die bidden kan?!’

De zus van Corrie nam het woord. “Ze bad voor zichzelf, ze bad voor de mannen naast haar, ze bad voor mij, en ze dankte de Here dat – zelfs al zouden we gedood worden – het beste nog zou komen als we wisten dat we behoorden tot de Here Jezus. En vroeg of de Here ons de hand wilde geven als we door het dal van de schaduw van de dood gingen,” aldus Corrie over het gebed van haar zus.

Wauw! Wat een krachtig gebed. Op het moment dat ze dacht te gaan sterven, koos de zus van Corrie voor gebed. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de mensen om haar heen. Op dat moment begreep Corrie het belang van voorbede, het inspireerde haar.

De wereldwijde kracht van voorbede

Soms kan het voelen alsof je tegen de lucht praat wanneer je bidt. Ik moet eerlijk bekennen dat ik regelmatig denk: ‘Ach, wat maakt het voor een verschil?’ Vooral als ik bid voor grote dingen zoals tegen armoede en slavernij. Zal de slavernij in één keer stoppen als ik bid voor de vrijlating van gevangen meisjes in de prostitutie? Zullen kinderen geen honger meer lijden als ik bid voor mijn sponsorkindje en het project waar zij bij zit? Nee. Waarschijnlijk niet. Maar het maakt een verschil, daar mogen we op vertrouwen omdat het in Gods Woord staat. En ook als wij niet zien dat het een verschil maakt, verandert dat niets aan onze opdracht om te bidden.

Corrie ten Boom haalt nog een voorbeeld aan. Tijdens een moeilijke zendingsreis in Cuba voelde de geloofsheld zich regelmatig onveilig. Op een specifiek moment vroeg ze God in gebed: “O Here, wilt U mijn vrienden in Holland zeggen dat ze voor ons moeten bidden?” Toen Corrie later terug was in Nederland, kwam er een meisje naar haar toe. “De tiende april was u in gevaar zeker?” vroeg ze aan Corrie. “Waarom zeg je dat?”, vroeg Corrie verbaasd. “Ik werd middenin de nacht wakker, en toen zei de Here tegen me: Wil je voor Corrie bidden? En dat heb ik toen gedaan.” Het was precies het ogenblik dat ze erom gevraagd had!

Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Als iemand Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen en de maaltijd met hem gebruiken, en hij met Mij.
– Openbaring 3:20 (HSV)

Dit zegt de Heer tegen mensen die Hem kennen en liefhebben, maar ook tegen de mensen die Hem niet kennen. Het is een uitnodiging tot gebed, tot gesprek. “Als je klopt, dan luistert Hij”, benadrukt Corrie ten Boom. Dus… waar wacht je nog op? Klop aan!

Aan de slag!

Bid mee met Corrie ten Boom: “Heer, wilt U mij gebruiken? Wilt U mij gebruiken als voorbidder? Ik dank U dat ik het mag doen! Wilt U in mijn hart die kettingreactie van de voorbede beginnen, zodat ik voor een ander bid en dan met zijn tweeën voor een derde en dan met ons drieën een vierde. Dank U, Here, dat U mij gebruiken wilt. Halleluja! Amen.”