Wanneer de storm raast

30

apr

Gastblogger

Daar lag ik, in een kleine kamer. Mijn moeder werd weggeroepen door de dokter. Ik vroeg me af wat er aan de hand was, wat dat betekende. Mijn hoofd voelde alsof het elk moment zou ontploffen, zoveel pijn. Een vrouw kwam naast mij op bed zitten, aan haar kleding te zien was ze een verpleegster. Met een kalme stem vroeg ze: ‘Geloof je in God?’, ‘Ja’ antwoordde ik. ‘Ik zal voor je bidden’ zei de vrouw.

In elk leven, of dat nou van jou of van mij is, raast er wel eens een storm. Een storm die nooit over lijkt te gaan. Soms zijn de golven zo hoog, dat je de horizon niet meer ziet. Dat de zon niet meer schijnt en de regen maar blijft stromen. Als er zulke dagen in je leven zijn, maakt dat verdrietig en moedeloos. ‘Waar is God dan?’, denk je misschien. Je hebt het gevoel alsof je tegen het plafond praat en verder dan dat komt het niet echt. Laat ik er maar mee stoppen, het heeft geen zin. Hij luistert niet.

Maar toch heb ik het idee dat als er wat gebeurt in je leven, al is het iets kleins, je toch naar God neigt. Je zoekt wel contact met Hem, je praat tegen Hem. Zelfs als je het gevoel hebt dat Hij niet luistert.

Zelf ben ik erg ziek geweest. Dat was een moeilijke tijd, een storm kun je het wel noemen. Op mijn 16e, (nu inmiddels 24) kreeg ik een hersenbloeding. De dokters konden helaas niks meer voor mij doen, zeiden ze. Ze wisten niet zo goed wat ze met mij aan moesten en wisten geen oplossing.

In die tijd werd er over de hele wereld voor mij gebeden. Het begon met een mailtje, maar dit kwam al snel in verschillende landen terecht, zelfs in China. Ook in Zuid-Afrika werd er voor mij gebeden, mijn broer woonde daar destijds. Ik voelde echt de aanwezigheid van God, ook al had ik soms echt geen idee wat er zich eigenlijk allemaal afspeelde. Het ene moment lag ik in verschillende scans en het volgende moment zag ik mijn naaste om mij huilen. Toch bleef ik kalm, en voelde de rust van God.

Na ongeveer een maand in het ziekenhuis te hebben gelegen, mocht ik naar huis. Je kunt het wel een wonder noemen. Na een tijdje in het ziekenhuis kwam er een arts die mij met een nieuwe techniek kon opereren. Hij zei ‘of ze wordt blind, of overleeft het alsnog niet’. Geen van beide gebeurde.

De storm raasde nog even door, er gebeurde veel in de jaren erna. Zo moest ik bijvoorbeeld mijn droom opgeven om met kinderen te werken. De opleiding moest ik stoppen en daarna volgde er een lang revalidatie proces, als gevolg van mijn hersenbloeding. Daar ontmoette ik veel lieve mensen, maar ook moest ik afscheid nemen. Een meisje van 16. Overleden aan kanker. Ik weet nog goed dat zij ook in God geloofde. Maar waarom zij wel? Schreeuwde ik het dan uit naar God. Waarom nam U haar wel, maar mij niet?! Zulke vragen zullen we nooit kunnen beantwoorden, misschien ooit, op die dag.

Waarom is er ziekte? Waarom is er pijn? En zo zijn er nog meer vragen. We weten dat er in de Bijzel ook veel stormen raasden. Kijk maar bijvoorbeeld naar Job. Hij heeft alles wat zijn hartje begeert, maar het wordt van hem afgenomen. Hij blijft zijn vertrouwen op God stellen, ook al begrijpt hij niet waarom.

In Job 1:20-21 (NBV) staat het volgende:

“Toen stond Job op, hij scheurde zijn kleren, schoor zijn hoofd kaal en wierp zich neer in het stof. En hij zei: ‘Naakt ben ik uit de schoot van mijn moeder gekomen en naakt zal ik in haar schoot terugkeren. De Heer heeft gegeven, de Heer heeft genomen, de naam van de Heer zij geprezen.”

Het verhaal van Job is een groot Bijbelverhaal. In de tekst hierboven heeft hij al veel meegemaakt en is alles van hem afgenomen. De Heer heeft genomen, de naam van de Heer zij geprezen. Ondanks alles laat Job God nooit los.

Ik denk dat iedereen wel een stukje van Job in zijn of haar leven herkent. Is er iets in jouw leven wat je bent verloren? Heb je misschien iemand verloren of kamp je met ziekte of verdriet? Nu is het nog de vraag of je ook echt bij God blijft en Hem blijft vertrouwen. Dat is best moeilijk als je het mij vraagt.

De horizon was nog steeds niet te zien in mijn leven. De golven bleven hoog. Ziekte in mijn familie bleef maar komen en gaan. Ook kreeg ik een relatie met een jongen. Na 2 jaar kreeg hij kanker. Hij was genezen verklaard, en kort daarna gingen we uit elkaar door omstandigheden. Nu een paar jaar later bleek de kanker weer terug te zijn en is hij kort geleden overleden.

Soms zullen we dingen niet begrijpen in dit leven. Maar we mogen ook juist de hoop hebben voor wat er zal komen. Wij mogen namelijk straks voor altijd bij God zijn! Hoe geweldig is dat? Geen pijn meer, geen verdriet en geen ellende meer.

“Ik hoorde een luide stem vanaf de troon, die uitriep: ‘Gods woonplaats is onder de mensen, hij zal bij hen wonen. Zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal als hun God bij hen zijn. Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen. Er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen jammerklacht, geen pijn, want wat er eerst was is voorbij.”
(Openbaring 21:3-4, NBV)

Zelf ben ik gek op muziek, in muziek zit echt kracht en ik ervaar en voel dat ook altijd. Op het moment dat het moeilijk is, zet ik juist muziek aan om de rust van God te ervaren. De muziek van bijvoorbeeld Kari Jobe, Bethel Music en Hillsong vind ik echt prachtig! Uit hun muziek kan ik echt troost halen, ze hebben zulke mooie teksten en dat kan me dan erg raken. Dan voel ik echt Zijn aanwezigheid en een bepaalde warmte in mij stromen. Soms word ik zo geraakt dat ik spontaan begin te huilen, omdat ik dan weet dat Hij bij mij is en dat Hij zegt: ‘Maaike, het is goed, Ik ben bij je’.

Het is nu wat rustiger in mijn leven. Ik heb een fantastische jongen leren kennen, waar ik zeker mee wil gaan trouwen. Hij geeft mij de rust in mijn leven en ook zie ik God in hem. Ik zie God in hoe hij voor mij is en hoe hij praat. Het is zo bijzonder om te ervaren dat God mij helpt met alles en dat Hij er altijd al was en is in mijn leven. Hij is nooit van mijn zijde geweken. Nu zie ik hoop in de toekomst, God brengt mij hoop. De golven zijn rustig en daar in de verte, zie ik de horizon. De zon gaat onder en komt weer boven. Hij brengt hoop voor iedereen! 

Al gaat mijn weg
door een donker dal,
ik vrees geen gevaar,
want u bent bij mij,
uw stok en uw staf,
zij geven mij moed.
(Psalm 23:4, NBV)
 

Zo staan er nog vele mooie bemoedigende Bijbelteksten die mij altijd goed doen, misschien jou ook wel?

Aan de slag!
Als je terugkijkt in je leven, wanneer raasde jouw storm en wat deed je toen? Zijn er toen ook momenten geweest dat je God niet ervaarde of juist wel? Waar haal jij jouw kracht uit?

Luister eens naar het nummer ‘I will sing’ van Kari Jobe:


De overdenking van vandaag is geschreven door gastblogger Maaike.

Deel deze overdenking

  1. Esther schreef:

    Maaike, bijzonder inspirerend verhaal!! De volgende tekst kwam bij in mijn gedachten, tevens de tekst, waar ik sinds mijn bekering aan vasthoud.
    Jeremia 29:11-12
    Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven. Jullie zullen mij aanroepen en tot mij bidden, en ik zal naar jullie luisteren.

  2. Rem schreef:

    Prachtig. Tranen. Respect.

  3. Petra Mastebroek schreef:

    Lieve Maaike, ik ken je verhaal door en door en heb het samen met jou doorleeft.
    Maar lieve meid, wat een prachtige getuigenis! Wat ben je gegroeid de afgelopen jaren!
    Tranen in mijn ogen, wat mooi geschreven vanuit je hart!
    Trots op jou!
    Petra

  4. Dorine schreef:

    Wat heb je al jong heftige tijden te voortduren gehad! Een hele mooie getuigenis geef je. Heel bemoedigend om te lezen dat je in ziekte en verdriet de kracht van God elke keer mag ervaren.
    Ik bid dat je nog veel van Zijn loefde en kracht mag zien in je leven!

  5. Alies schreef:

    Wauw, wat een prachtige blog Maaike! Wat krachtig dat je je eigen verhaal deelt, dankjewel. Op God vertrouwen is inderdaad niet altijd makkelijk, maar Hij is het meer dan waard! ❤

  6. carola schreef:

    Lieve Maaike,
    Bedankt voor het delen van jouw verhaal. Ik ben ontroerd… stil. Maar wat zo sterk naar voren komt. Hoe dan ook…God is goed! Te horen uit de mond van iemand die stormen heeft doorstaan is heel krachtig! !
    Lieve groet en Zijn shaloom!
    Carola

    • Majorie schreef:

      Lieve maaike
      Respect en mooie lieve woorden..jij verdient ook zeker je geluk,liefde?
      Ik denkt soms ook waarom helpt God die wel en die niet…zijn er verklsringen voor??zoveel vragen wat je kan hebben.vertrouwen,geloven in jezelf de kracht!!Dat maakt je sterk.knuffel xx majorie

  7. Wilma schreef:

    Prachtig kind van ( onze) Vader.
    Dank!

    X Wilma

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap