Volg jij Jezus’ voorbeeld? Zoek de buitenbeentjes op!

Jezus is er duidelijk over: hij zoekt de buitenbeentjes op. Hij kiest niet voor de gebaande paden, maar wijkt af. Hij zoekt degenen achteraan op en vraagt of Hij met ze kan eten. Ongekend voor zijn tijd, en nog steeds! Want wat kunnen wij van zijn voorbeeld leren? Hoe kunnen wij dit toepassen in 2020? Wat zijn de buitenbeentjes van onze tijd, in onze samenleving of kerk? Jezus leert ons met andere ogen te kijken en mogelijkheden met beide handen aan te grijpen. 

Keer op keer zoekt Jezus ze op: de buitenbeentjes van de samenleving. De tollenaars bijvoorbeeld, de belastinginners van die tijd, die niet altijd even zuiver met het geld dat ze inden omgingen. 

Toen Jezus van daar verder ging, zag Hij iemand bij het kantoortje van de belasting-ontvanger zitten. Hij heette Matteüs. Jezus zei tegen hem: “Volg Mij.” De man stond op en volgde Hem. Op een keer zat Jezus met zijn leerlingen bij Matteüs thuis te eten. Er waren ook heel veel belasting-ontvangers en andere slechte mensen uitgenodigd om mee te eten. De Farizeeërs zagen dat. En ze zeiden tegen de leerlingen: “Waarom eet jullie meester met belasting-ontvangers en andere slechte mensen ?” Jezus hoorde het. Hij zei tegen hen: “Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieke mensen wél.”
– Matteüs 9: 9-12 (BasisBijbel) 

Of wat denk je van andere volken, vrouwen of een combinatie van de twee? 

Jezus was moe van de reis en ging bij de bron zitten. Het was toen ongeveer twaalf uur ‘s middags. Een Samaritaanse vrouw kwam water halen bij de bron. Jezus zei tegen haar: “Wil je Mij wat te drinken geven?” Want de leerlingen waren naar de stad gegaan om eten te kopen. De vrouw zei tegen Hem: “Hoe kunt U als Jood te drinken vragen aan mij, een Samaritaanse vrouw?” Want Joden willen niet met Samaritanen omgaan. Jezus antwoordde: “Als je wist wat God jou wil geven, en als je wist Wie hier aan jou om drinken vraagt, dan zou jij aan Hém om drinken hebben gevraagd. Dan zou Hij je vers water hebben gegeven.” Ze zei tegen hem: “Heer, U heeft geen emmer en het is een diepe put. Hoe kunt U dan aan vers water komen? Bent U soms belangrijker dan onze voorvader Jakob? Hij heeft deze put gegraven. Hij heeft er ook zelf uit gedronken, met zijn zonen en zijn vee.” Jezus antwoordde haar: “Mensen die van het water uit deze put drinken, zullen weer dorst krijgen. Maar mensen die hebben gedronken van het water dat Ik hun geef, zullen voor eeuwig geen dorst meer krijgen. Want het water dat Ik hun geef, zal in hen een bron worden waar water uit opborrelt dat eeuwig leven geeft.”
– Johannes 4: 6b-14 (BasisBijbel) 

Jezus zoekt de buitenbeentjes op 

En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Het moge duidelijk zijn: Jezus zoekt de mensen op die achteraan staan. Er niet bij horen. In een groep met argusogen bekeken worden en zich nooit helemaal gekend voelen. De buitenbeentjes. Jezus gaat naar hen toe en doet precies dat: Hij laat ze merken dat Hij ze ziet. En dat Hij ze iets beters te bieden heeft dan de afkeurende blikken van stad- of landgenoten. De liefde van een God die ze nooit eerder verkondigd is, omdat Hij maar tot een select groepje mensen mocht behoren. Bovendien liet Hij ze niet onveranderd achter: Hij riep ze op zich van hun ‘oude levenswandel’ af te keren.  

Jezus doet dat op een ongekende manier en één die onnavolgbaar is. Hij is immers God en wist zodoende dingen over mensen die jij of ik nóóit zouden kunnen weten. Toch zijn ook wij geroepen om Zijn voorbeeld te volgen. En dat kan alleen op een imperfecte, strompelende manier. Hoe doe je dat precies? 

Wat Jezus betreft zíjn er geen buitenbeentjes 

Jezus zet een duidelijk voorbeeld én statement: iedereen hoort erbij. En degenen die eigenlijk altijd achteraan staan en dat misschien niet duidelijk kunnen horen? Die zoekt Hij op. Hij loopt naar ze toe. Wat Hem betreft zíjn er geen buitenbeentjes. Wel mensen die kunnen veranderen, door ze op zoek te zoeken. Dan rest ons weinig anders te doen en denken.  

Dus vraag je af: wie zijn de buitenbeentjes? Wie vallen er buiten de boot? Niet alleen in de samenleving, maar óók in de kerk? Aan wie denk jij in dit geval? Op een bepaalde manier valt iedereen weleens buiten de boot, en als we Jezus voorbeeld volgen? Dan zoeken we hen op. 

Aan de slag! 

Dat is een behoorlijke opdracht, vind je niet? Ikzelf vind dat een spannende, want hoe ga je hiermee aan de slag? Vooral als je je veilig weet in je eigen wereldje en niet eens zo vaak met ‘anderen’, met buitenbeentjes, in contact komt. Toch is het een duidelijke opdracht en één waar we allemaal op een bepaalde manier invulling aan kunnen geven. Ga eens op zoek naar initiatieven in jouw dorp of stad waar je je bij aan kunt sluiten. Misschien is het een taalcursus voor immigranten of het samen eten met vluchtelingen. Bid erom of God je iets op het hart wil leggen en je de moed geeft om daarmee aan de slag te gaan.