Vier de vriendschap

Volgens C.S. Lewis is vriendschap niet iets wat je zomaar overkomt. Volgens hem is vriendschap geen ‘beloning voor scherpzinnigheid en goede smaak in het opsporen van elkaar. Het is het instrument waardoor God aan ieder de schoonheid van al de anderen toont.’
Lewis was niet de eerste die gefascineerd was door vriendschap. Augustinus was ervan overtuigd dat alleen God mensen tot vrienden van elkaar maakt. ‘Niet mensen kiezen hun vrienden, maar vrienden zijn een geschenk van God en vertegenwoordigen de werkzame genade van God in het leven.’ Vandaag doe ik een oproep aan jou om vriendschappen te vieren.  

Vriendschap ervaar ik als één van de kostbaarste dingen in het leven. Sommige vriendinnen ken ik al sinds de basisschool. Anderen ken ik nog maar kort. Ik ervaar het als een zegen van God dat ik mensen om me heen heb die oprecht geïnteresseerd zijn. Die naast je willen staan bij hoogtepunten, maar er ook zijn als het leven tegenzit. En misschien juist bij dat laatste: dat je je diepste kwetsbaarheid kunt delen met vriendinnen. Dat je bij ze kan huilen en lachen, lol kunt maken en chagrijnig mag zijn.  

David en Jonatan 

Een van de hechtste vriendschappen die we in de Bijbel tegenkomen, is die tussen David en Jonatan.  

“Jonatan, die bij dit gesprek aanwezig was, voelde zich meteen sterk tot David aangetrokken en vatte een innige vriendschap voor hem op. Saul nam David vanaf die dag bij zich en liet hem niet meer teruggaan naar zijn ouderlijk huis. En Jonatan, die David zo lief had als zijn eigen leven, sloot vriendschap met hem: hij deed zijn mantel af en gaf die aan David. Ook gaf hij hem zijn uitrusting, tot en met zijn zwaard, zijn boog en zijn koppelriem.”
(1 Samuël 18: 1-4, NBV) 

In andere vertalingen staat dat Jonatan een verbond met David sloot: hij gaf hem zijn mantel en hele uitrusting als teken van hun vriendschap. Hun liefde voor God kenmerkte hun relatie.  

Toen Jonatan overleed rouwde David over hem: ‘Het verdriet verstikt me, Jonatan, je was mijn broeder, en mijn beste vriend. Jouw liefde was mij dierbaar, meer dan die van vrouwen.’ (2 Samuel 1:26)
David blijft Jonathan trouw, ook na zijn dood. Hij zoekt Mefiboseth op, Jonatan’s zoon. David nodigt Mefiboseth uit om elke dag aan zijn tafel te zitten. Mefiboseth had dit niet verwacht. Hij had verwacht dat David hem zou doden, omdat Saul (Mefiboseth’s opa) David zijn hele leven achterna had gezeten. Nu David koning was, had hij het hele nageslacht van Saul kunnen uitroeien. Maar dat doet hij niet. Hij geeft zelfs alle bezittingen van Saul terug aan Mefiboseth. Hij doet dit om daarmee te laten zien hoeveel het verbond met Jonatan hem waard was. Zelfs na de dood van Jonatan hield dit verbond nog stand.  

Vier de vriendschap 

In het verhaal van David en Jonatan zien we een aantal dingen die belangrijk zijn in een goede vriendschap: trouw en loyaliteit, echt ‘kameraadschap’. Je bent er voor elkaar als je iets te vieren hebt, en je kunt op elkaar bouwen als het leven tegenzit. Het gaat je aan het hart als je ziet dat het niet goed gaat met de ander. Het opbouwen van een goede vriendschap is niet maakbaar. Het kan namelijk ook gebeuren dat er een crisis ontstaat. Dat het vertrouwen onderling weg is, en je elkaar niet meer in de ogen kunt aankijken. Dat is pijnlijk. Dit laat ook zien hoe kwetsbaar wij zijn, en hoe kwetsbaar vriendschappen zijn. En juist daarom is het goed vriendschappen te vieren. Om te vieren dat, te midden van een gebroken wereld, er zoiets kostbaars bestaat als vriendschap.  

Aan de slag! 

Laat je vriendinnen deze week weten dat je hen waardeert. Door een kaartje, een etentje, of door een weekend weg te plannen. Vier de vriendschap, en besef dat je aan elkaar gegeven bent door God. Haal herinneringen op, en maak nieuwe herinneringen met elkaar. Het is ook goed om oude vriendschappen nieuw leven in te blazen. En om te kijken of beschadigde relaties weer hersteld kunnen worden.  

Naar: ‘De vier liefdes‘ – C.S. Lewis