Vertrouw jij als een kind? Ontdek vandaag wat Jezus jou hierover wil leren

In gedachten ga ik ruim 10 jaar terug in de tijd. Het zonnetje schijnt, maar het is nog wel fris buiten. Het besluit van mijn dochtertje staat vast, ze wil op haar eigen fiets naar school. We wonen best een stuk bij school vandaan, dus het zal een hele trip voor haar worden. Met een roze helm op haar hoofd stapt ze op de stoere, blitse Barbiefiets. Ze is trots dat ze de hele weg zelf mag fietsen. En uiteraard ben ik ook supertrots op mijn kleine meid, die veel te snel groot wordt. Terwijl we samen naar school fietsen, leert God mij een mooie les. Hij laat mij zien hoe Hij als een Vader voor mij wil zijn, en mij wil leiden op al mijn wegen. Als ik Hem maar vertrouw, zoals mijn dochter op mij vertrouwt terwijl ik haar veilig naar school leid.  

‘Je kunt overstekken Esmée, fiets maar verder… Nu even wachten, stop maar even. Ga hier maar de stoep op en dan kun je daar er weer af. Er komt geen auto aan, rij maar door!’ Ik ervaar de fietsrit naar school allesbehalve ontspannen, toch probeer ik rustig te blijven. Het liefst zet ik haar achterop bij mij op de fiets. Maar ze moet het toch leren, en ik weet dat het goed is zo. Heel de rit roep ik wat ze moet doen en geef ik haar aanwijzingen. Ze vertrouwt blindelings op wat ik haar zeg dat ze moet doen, zonder ook maar op of om te kijken. Het overweldigt me dat dit lieve, kleine meisje zo op mij vertrouwt op haar weg naar school. Hoe ze zich in volledige afhankelijkheid laat leiden.
En opeens is daar de liefdevolle stem van God die tot mijn hart spreekt: ‘Zó wil Ik jou, als een Vader, leiden op jouw wegen. Durf jij, net zoals je dochter zich overgeeft aan jouw leiding, je compleet aan mij over te geven? Vertrouw je op mij?’   

Ik wil niks liever dan dat God mij leidt op al mijn wegen. Toch ervoer ik het toen, en soms nog, als een spannende stap. Want is God wel echt helemaal te vertrouwen? Doet Hij wel wat Hij belooft? Wat als ik teleurgesteld raak, als ook Hij mij toch verlaat? Durf ik wel de touwtjes uit handen te geven, de controle over mijn eigen leven op te geven en God de Regisseur van mijn leven te laten zijn? 

Herken jij deze vragen in jouw eigen leven? 

In de afgelopen jaren heb ik God beter mogen leren kennen en geleerd dat Hij te vertrouwen is. Dat Hij doet wat Hij belooft en mij nooit in de steek laat. Ik zie dat Hij mij, als een Vader, op mijn wegen leidt. Soms pas achteraf. Maar daarvoor moest ik wel worden zoals mijn eigen lieve dochter. Zijn als een kind. Maar wel als zíjn kind, als zíjn dochter. 

We zeggen vaak dat we moeten geloven als een kind. In Markus 10 lezen we hierover een mooi stuk: 

“En ze brachten kinderen bij Hem, opdat Hij hen zou aanraken, maar de discipelen bestraften degenen die hen bij Hem brachten.  

Maar toen Jezus dat zag, nam Hij het hun zeer kwalijk en zei tegen hen: Laat de kinderen bij Mij komen en verhinder hen niet, want voor zulke mensen is het Koninkrijk van God.  

Voorwaar, Ik zeg u: wie het Koninkrijk van God niet ontvangt als een kind, zal het beslist niet binnengaan.  En Hij omarmde hen en terwijl Hij de handen op hen legde, zegende Hij hen.”
(Markus 10: 13-16, HSV) 

Vertrouwen als een kind

Er staat niet dat we moeten geloven als de kinderen, we mogen zijn als kinderen. Vanuit de grondtekst lijkt het om nog jonge kinderen te gaan. Kwetsbaar en volledig afhankelijk. Het kan zijn doel niet bereiken zonder de hulp, leiding en middelen van een ouder. Kinderen kijken vaak nog zonder veroordeling of een mening tegen iets aan. Zijn nieuwsgierig en durven vragen te stellen. En zijn bereid zijn om nieuwe dingen te leren. En wij? Vaak staan onze eigen redenaties, gedachten en meningen ons in weg. Jezus leert ons dat we moeten zijn als ‘zulke mensen’.  

Ik zie het als een aansporing en aanmoediging van Jezus om volledig afhankelijk te mogen zijn van God. Om te vertrouwen dat God daadwerkelijk is wie Hij zegt dat Hij is en doet wat Hij belooft dat Hij zal doen. Hij geeft ons de hulp, leiding en middelen die we nodig hebben.  

“Vertrouw op de HEERE met heel je hart, en steun op eigen inzicht niet. Ken Hem in al je wegen, dan zal Hij je paden rechtmaken.”
(Spreuken 3: 5-6, HSV) 

Met vallen en opstaan

Als ik terugkijk op de afgelopen 10 jaar heb ik dit met vallen en opstaan mogen leren. Zo nu en dan struikel ik nog weleens. Heb ik de stap in vertrouwen en complete afhankelijkheid van God niet aangedurfd. Ben ik zelf al een weg in geslagen zonder Hem erbij te betrekken. We mogen alles voor Hem neer leggen, ook de kleine alle dagelijkse dingen. Soms maak ik me weer eens zorgen over het één en ander en blijf ik maar piekeren. Maar altijd is daar weer die liefdevolle bemoediging: “Geef het op en weet dat Ik God ben.” (Psalm 46:11, HSV)
Zo wil Papa ook jóú bemoedigen. 

Stop met het zelf ploeteren en vertrouw op Hem. We mogen bepaalde zaken leren loslaten. De touwtjes uit handen geven. Maar nog belangrijker is – dit heb ik van een lieve vriendin mogen leren -: vol liefde vasthouden aan de Waarheid! Alleen zó, omschrijft de BasisBijbel, worden we steeds volwassener in het geloof. Grappig hè – het zijn als een kind, je volledig afhankelijk opstellen tegenover God, zorgt ervoor dat we groeien als een volwassenen in geloof. Waardoor we steeds meer één met Christus worden (Efeze 4:15).

Aan de slag! 

Stel jezelf eens de volgende vragen: 

• Welke les kun jij leren van een kind? 
•  In hoeverre stel jij je afhankelijk op van God? 
• Durf jij God in alles te vertrouwen?  
• Op welke gebieden hou jij nog graag zelf de touwtjes in handen? 
• Hoe komt dat, denk je? 

Leg je eventuele worstelingen in gebed voor aan God. 
Luister daarnaast ook nog naar dit lied.