Tweederangs

Tweederangs. Hoe vaak voel of heb jij je zo gevoeld? Vast wel meer dan één keer in je leven. Je voelt je er onzeker, minderwaardig, niet goed genoeg door. Kun je je voorstellen dat God Zich ook wel eens tweederangs voelt?

Richting het einde van het boek Koningen worden de Israëlieten als ballingen weggevoerd naar Assyrië. Koning Achaz van Juda, het volk dat later als Babylonische ballingen weggevoerd zal worden, is hier mede verantwoordelijk voor. Hij brengt een bezoek aan Damascus om koning Tiglatpileser van Assyrië te ontmoeten en is onder de indruk van het altaar in deze stad. Hij laat zich inspireren en bouwt een nieuw, vergelijkbaar altaar in Juda.

Tussen het nieuwe altaar en de ingang van de tempel van de Heer stond nog steeds het koperen altaar van de Heer. De koning liet het weghalen en aan de noordkant van het nieuwe altaar neerzetten. (2 Koningen 16:14)

Koning Achaz liet het altaar van God weghalen. Als ik dit lees kan ik me enigszins indenken hoe God Zich hierbij voelt. Aan de kant geschoven. Vervangen. Tweederangs. En waarschijnlijk gaat het nog veel dieper dan dat. Het is niet de eerste keer dat zoiets gebeurd. Het volk Israël keert zich keer op keer van God af, en steeds denk ik: waarom? Het heeft altijd vervelende gevolgen.

Maar hoe vaak voelt God zich in míjn leven niet tweederangs? Vervangen door iets dat ik een belangrijker plaats wil geven? Weggehaald om plek te maken voor een ander altaar? Wanneer ik weer te egoïstisch ben, en niet wil toegeven dat ik vooral trots ben. Wanneer ik Hem niet wil vertrouwen en alle touwtjes in handen probeer te houden. Wanneer ik stress over dingen om maar de illusie te behouden dat ik zelf de controle over mijn leven heb.

Hoe vaak? Dagelijks. Dagelijks moet ik mijn focus weer op Hem richten. Dagelijks merk ik dat ik van nature mijn eigen weg ga, met mijn eigen altaren, en mijn eigen plan trek. De ene dag iets meer dan de andere, maar een klein altaar is nog steeds een altaar. En hoe minder ik me ervan bewust ben, hoe groter het altaar soms lijkt te groeien.

Herken je je hierin? Ik ben vast niet de enige die hiermee worstelt. Maar wat doe je eraan? Ik merk dat het werkt als ik de dag begin met God, door in de Bijbel te lezen en te bidden. Ik leg alles voor Hem neer. Ik benoem waar ik mee worstel, welke altaren er in mijn leven zijn. En ook al dwaal ik elke dag af, door met God te beginnen heb ik een frisse start. Steeds weer. Natuurlijk lukt dit niet dagelijks, maar juist dan merk ik het verschil. Ik heb Hem nodig!

Aan de slag!
Ik daag je uit om jouw zelfgebouwde altaren te achterhalen, klein of groot. Alles wat je in de weg kan staan met je relatie met God. Dat kan zo openbaar zijn als een heftige verslaving, maar ook zo verborgen als vasthouden aan egoïsme. En elke keer dat je je gedurende de dag realiseert dat je er weer te veel mee bezig bent, breng het dan bij Hem. Je zult zien, dat maakt verschil!