Rust en werk: match made in heaven?

Er was eens een man genaamd Werk en een vrouw genaamd Rust. De twee werden verliefd op elkaar en stapten in het huwelijksbootje. Werk was altijd bezig, onderweg en ontzettend ambitieus en perfectionistisch. “Wat ben je lui. Ik wou dat je meer zou werken,” zei hij regelmatig tegen zijn vrouw. Hij snapte niet waarom ze niet wat meer deed. “Vind je mij niet belangrijk dat je altijd maar weg bent en aan het werk bent?” vroeg Rust aan haar man.

Het huwelijk liep moeizaam. Werk en Rust leken zich niet met elkaar te kunnen verbinden. Het was als de uitspraak: ‘twee geloven op één kussen’. Wat als de één, Werk, gelooft in meer en meer, wat gebeurt er dan met de ander? En andersom: Wat als de ander, Rust, streeft naar steeds minder, wat gebeurt er dan met de één? Water en vuur: Werk en Rust.

Maar zijn deze twee echt zó onverenigbaar met elkaar? We kijken vandaag naar het onderwerp werk en rust en de o zo belangrijke, en veelbesproken, balans tussen deze twee. Op Tiktok en Reels vind je tegenwoordig vaak het liedje dat gaat: ‘Ay, I’m on vacation, every single day ‘cause I love my occupation.’ Het is de Engelse versie van de Nederlandse leus: ‘Hou van wat je doet en je zal geen dag hoeven werken.’ We zijn in deze maatschappij erg gericht op doen wat we leuk vinden. Daarop kan ik alleen maar schreeuwen: ‘Amen!’, maar helaas weet ik uit ervaring, wat je waarschijnlijk zal herkennen, dat het leven niet áltijd zo werkt.

Gemaakt om te werken

Je bent gemaakt om te werken. Huh? Echt? Jazeker. Eén van de eerste opdrachten die de mens krijgt van God in Genesis 1 is om de aarde te ‘bewerken’ en over haar te ‘heersen’. We zijn als evenbeeld van God, de Koning, geschapen om op een koninklijke manier met de aarde om te gaan. We zijn prinsen en prinsessen, zoals Ben Ketting altijd zong. Maar de tuin waar we in werden ‘geplant’ in Genesis is tegenwoordig veranderd in een hypermoderne ontzettend snelle stad en samenleving. Hoe ziet het bewerken van de tuin er dan uit?

In Paradijs Stad, vertaald door Liza, de oprichter van Zij Lacht, omschrijft schrijver en voorganger John Mark Comer dat we zo goed in ons werk zouden moeten zijn, dat het verwijst naar onze Maker, ons evenbeeld. Wees zo goed in je werk dat de ander denkt: ‘Wauw, er moet wel een God zijn.’ Dit betekent dat je mag doen wat op je pad komt én dat je ergens heel goed in mag zijn. Het is niet arrogant om goed te zijn in wat je doet, zolang je hiermee niet werkt voor je eigen eer. ‘Doe alles wat je doet met liefde’, staat er in Gods Woord (…) en ‘Doe alles ter ere van zijn Naam’.

Werken voor rust vs. werken vanuit rust

Een valkuil van de mens is helaas om ons werk vervolgens té goed te willen doen. We weten niet van stoppen. Het werken en altijd bezig moeten zijn is een soort afgod geworden. We verlangen naar ‘meer uren in de dag’, maar weten dat we die dan ook weer met van alles op zouden vullen. Door het continue aanwezige vermaak op beeldschermen, Netflix, YouTube, podcasts en een eindeloze tijdlijn aan media, weten we niet meer hoe we kunnen zijn. We raken ‘haast-ziek’ en verleren om echt te leven. In plaats daarvan wórden we geleefd. Hoe hard ik het ook probeer, mijn schermtijd is minstens twee uur per dag gemiddeld. Mijn tijd met God helaas meestal minder.

Tegen oververmoeide mensen, overwerkten, overspannen christenen en mensen met een burn-out wordt vaak de volgende tekst geciteerd:

Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.
– Matteüs 11:28 (NBV)

Een prachtige tekst. Maar wat moet je ermee?

Ik wil graag op een andere manier hiernaar kijken. We zijn vaak gewend om zo lang te werken tot we ‘toe zijn aan weekend’ of ‘echt even op vakantie moeten’. Maar wat als we leven in Gods ‘ondersteboven en achterstevoren’ koninkrijk waar de eersten de laatsten zijn en alles net even anders werkt? Dan kom je tot de ontdekking dat je mag werken VANUIT rust en niet VOOR rust.

God werkte eerst voor Hij de sabbat hield en instelde. Maar heb je wel eens nagedacht wanneer Adam rustte? Toen Adam werd geschapen werd hij gezegend met werk, zoals ik net al schreef. Maar op zijn eerste werkdag stond hij voor een welkome verrassing. “Vandaag gaan we rusten. Rust is heilig,” zei God tegen zijn schepsel. Eerst rust, dan werk. Heb jij daar wel eens over nagedacht op deze manier?

Ik geloof dat Jezus een soortgelijk punt maakt wanneer Hij mensen tot zich roept om rust te vinden. Hij heeft het over een ‘licht juk’, het wegnemen van de last van de wet. We hoeven niet eerst te werken om tot rust te komen in Jezus’ genade, we mogen vanuit de genade leven. We zijn al gestorven en leven nu opnieuw een eeuwig leven als gelovigen. Het is een switch in onze mindset. Eerst rust en dan werk. Het maakt rust tot een prioriteit en niet iets ‘waar we even niet meer aan toe komen’. Klinkt heerlijk, toch?

Zo hebben de partners Werk en Rust tijd voor elkaar. Ze beginnen samen en worden allebei gezien. Ze doen waar ze goed in zijn, én… eren in alles God.

Aan de slag!

Probeer deze week je weekend te zien als het begin van je volgende week. Kom tot rust. ‘Wees’ in de genade van Jezus, zodat je daarna kan genieten van de zegen van het werk dat God je in de komende week zal geven.