Navolger van Jezus worden, een radicale keuze voor echt leven

Vaak heb ik nagedacht over de vraag: ‘Zou ik zoals Paulus willen zijn?’ Een leven leiden zoals hij? Woest fanatiek, onverslaanbaar, vol vuur en passie. Onvermoeibaar, soms doodsbang en onzeker, maar toch ondanks alles Jezus navolgen?! Zou ik een ‘Paulina’ willen zijn? Of liever gezegd, zou ik een ‘Paulina’ willen worden? 

Die vraag kwam recentelijk weer bij mij naar boven, toen ik het boek Navolging las van Bonhoeffer. Een radicaal boek, geschreven door een radicale volger van Jezus. Een Paulus 2.0 zou je Bonhoeffer, denk ik, wel kunnen noemen, want ook hij volgde Jezus tot in zijn dood tijdens de Tweede Wereldoorlog. Paulus en Bonhoeffer, doodgewone mannen, misschien gezegend met een helder verstand en een sterk karakter, maar verder gewone mannen met gewone wensen en behoeften.

Avontuurlijk leven

En toch waren zij anders. Beiden kozen ervoor om Jezus te volgen, met alle gevolgen van dien. Het betekende in elk geval geen saai leven! Maar een leven vol avontuur en verwondering! 

Tot zover klinkt het leuk! Want dat wil ik als mogelijke ‘Paulina’ wel. Woest avontuurlijk leven, nooit meer saai! Verwonderd kijken naar wat God bewerkt in mijn leven en misschien wel door mij heen, in dat van anderen.  Maar dat lijden daar dan onherroepelijk bij hoort, daar heb ik dan wel weer zo mijn problemen mee. Want daar zit ik niet echt op te wachten. 

‘Ja’ zeggen tegen God 

Mag God mij inzetten en gebruiken voor zijn heilsplan? Ook al kost het mij mijn leven? Paulus zei na een paar dagen blindheid, volmondig ‘ja’! En ook Bonhoeffer lijkt niet al te lang te hebben getwijfeld.  

En ik? Zeg ik ook volmondig ‘ja’ tegen God? 

Waarom gingen deze twee mannen eigenlijk zo voor Jezus? Zetten ze hun leven compleet voor Hem op het spel? Ervaarden zij een onvoorwaardelijke liefde voor Jezus? 
Ik realiseer me dat ik daar nog weinig van begrepen heb. Deze ‘Paulina’ wil wel bij Jezus horen, maar zit duidelijk niet te wachten op een portie martelaarschap. En een leven compleet in dienst van Hem? Wat voor leven wordt het dan?!  

De enige zekerheid die ik daarover heb, is totale onzekerheid en verlies van controle.  

Dan is het niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij.
– Galaten 2: 10 (HSV).

Met alle consequenties van dien. 

Jezus vraagt om Hem te volgen met alles wat je in je hebt

Wie mijn volgeling wil zijn moet zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en zo achter mij aankomen.
– Marcus 8 (HSV)

Ik heb de mogelijkheid daar ‘ja’ of ‘nee’ op te zeggen. En als ik ‘ja’ zeg, wat dan? Wat moet ik dan doen? Ik kan mijn levensstijl aanpassen en goed mijn best doen. Maar is dat navolging? Is dat een antwoord op de roepstem van Jezus? 

Ik denk van niet.  

Navolging begint met een simpel gehoorzamen aan de roep van Jezus. Hij vraagt jou om te kiezen je leven aan Hem te geven. Maar houd ik genoeg van Jezus om Hem te willen volgen? Ook wanneer lijden en misschien wel sterven daar het gevolg van zijn?

Dat is mijn cruciale vraag en ik zou zo graag die vraag met een volmondig ‘ja’ beantwoorden, want dat maakt het zoveel makkelijker. Lijden voor iemand waarvan je ontzettend veel houdt. 
Maar om heel eerlijk te zijn: ik kan het niet. Niet vanuit mijzelf, en dat vind ik erg, heel erg. Juist omdat Hij wel zijn leven voor mij gegeven heeft! 

Een cruciale keuze  

Maar misschien is het wel een totaal verkeerde vraag! Want lijden we per definitie niet allemaal in dit leven? Is het geen lijden veroorzaakt door anderen, dan is het wel lijden aan onszelf door het continue zoeken naar volmaaktheid en perfectie. We streven en zoeken wat af om de god in onszelf te vinden. En hoe meer we bezig zijn met onszelf, hoe minder er overblijft van hoe God ons had bedoeld in dit leven, namelijk: worden zoals Jezus.  
Ik kan dus twee dingen doen:

Zelf blijven bouwen aan mijn christelijke leven waarin het mij goed gaat en ik succesvol ben, maar ondertussen lijden aan het zelfgekozen juk van mijn eigen ik?

Of mag Jezus in mij leven?

Die zoveel van ons houdt en niet wil dat we onszelf ten gronde richten, maar worden omgevormd tot zijn evenbeeld, waardoor we in staat zijn om elkaar lief te hebben zoals Hij ons heeft liefgehad. Vergeven zoals Hij ons vergeven heeft en doen zoals Hij gedaan heeft.  

Dan wordt het lijden voor Jezus. Dan draag ik het juk van zijn verlossend lijden, omdat de wereldse duisternis nu eenmaal niet van het hemelse Licht houdt en blijft vechten en schoppen. Maar ik hoef het nooit alleen te dragen, want Hij gaat met me mee en staat naast me onder datzelfde juk. Ik moet trekken, maar Hij trekt harder waardoor ik kan volhouden. En aan het einde, als de oogst is binnengehaald, zullen we samen juichen, zal er eeuwig leven zijn, zonder pijn en zonder lijden! 

Dus kies ik ervoor, weliswaar met angst en beven om met zijn kracht een ‘Paulina’ te worden, zodat ik kan zijn zoals Hij mij bedoeld heeft. 

Wat kies jij?  

Aan de slag!

Denk eens na over de bovenstaande vraag en beantwoord deze voor jezelf.

Zoek wat achtergronden na van theoloog Bonhoeffer. Met name zijn periode in de gevangenis en zijn leven met Jezus kunnen voor jou een bemoediging zijn.  

Naar:
Navolging, Dietrich Bonhoeffer