Met je hoofd in de wolken

29

apr

Matthea van den Berg

Houd jij ook zo van omhoog kijken? Naar de lucht en de wolken? Soms dreigend, dan pakken donkere wolken samen boven je hoofd. Ze drijven op de wind en je weet, het gaat zo heel hard regenen. Op sommige dagen is het strakblauw en is er geen wolkje te bekennen. Zelf houd ik van een wolkendek waar ineens heel krachtig de zon schijnt. Soms met een gouden randje soms door een gat. Alsof God de wolken een beetje opzij schuift en zonlicht doorlaat. Alsof Hij zegt: ‘Ik ga met je mee, Ik ben erbij’.

De uittocht uit Egypte

We lezen vandaag een gedeelte uit Exodus. Mozes heeft onder leiding van de Heer, de Israëlieten uit Egypte geleid. Het is een spannende reis want Farao heeft hen niet zonder slag of stoot laten gaan. We lezen hoe God door middel van een wolk hen leidt en beschermt.

‘Toen de farao het volk had laten vertrekken, leidde God hen niet langs de weg die door het gebied van de Filistijnen loopt, ook al was dat de kortste route. God dacht namelijk: Als ze strijd zouden moeten leveren, konden ze weleens spijt krijgen en teruggaan naar Egypte. Daarom liet Hij het volk een omweg maken en door de woestijn naar de Rietzee trekken’ – Exodus 13: 17-18 (NBV).

De kortste route

Daar lezen we al van Gods leiding. Hij leidt het volk niet door het gebied van de Filistijnen. Dat is wel de kortste route, maar ook een gevaarlijke route. Het is oorlogsgebied. En oorlog betekent strijd leveren met gevaar voor eigen leven. Die tijd van strijd en overleven hebben ze nog maar kort geleden, in Egypte, achter zich gelaten. God wil niet dat de mensen spijt krijgen en terugkeren naar het leven dat hard en zwaar is, maar ook bekend en daarmee misschien wel vertrouwd. God heeft een ander plan voor hen. Een plan dat leidt langs het pad van inzicht en inkeer, een plan waarbij God zijn grootheid en trouw kan laten zien.

De kortste route, recht op je doel af. Dat is vaak mijn plan, maar is dat ook Gods plan? Of denkt God: ‘als ze die strijd moet leveren kon ze weleens spijt krijgen en terugkeren naar haar eigen Egypte’ (Egypte als in een plek waarin ik (ver)slaaf(d) ben). Of heeft Hij een ander pad in gedachten. Een pad waarbij ik mezelf beter mag leren kennen en Hem mag vertrouwen en volgen ook al voelt dat soms als een omweg?

‘Nadat ze Sukkot hadden verlaten, sloegen ze hun kamp op in Etam, aan de rand van de woestijn. De HEER ging voor hen uit om hun de weg te wijzen, overdag in een wolkkolom, ’s nachts in een lichtende vuurzuil. Ze konden ze dag en nacht verder trekken. Overdag ging de wolkkolom het volk voortdurend voor, en ’s nachts de vuurzuil’ – Exodus 13: 20 – 22 (NBV).

‘God wil wonen te midden van Zijn volk’

God gaat voor ons uit

Wat een machtig gezicht moet dat zijn geweest. Zo’n enorme wolk tegen de strakblauwe lucht van de woestijn. Alleen dat al, maar belangrijker nog…. De HEER ging voor hen uit als een richtingwijzer. Dag en nacht! Voortdurend wijst Hij de weg. Hij neemt het voortouw. Deze bijzondere wolk gaat overdag voor hen uit en biedt hen schaduw als bescherming tegen de hitte van de zon. En ’s nachts is er licht als een enorme zaklantaarn, zodat ze niet bang hoeven te zijn in het donker. Midden in de wolk is vuur, daar is een vlam als teken van zijn Heiligheid. God wil wonen te midden van Zijn volk.

‘En al die tijd was God bij hen’

God gaat wil ook voor ons uitgaan, dag en nacht. Overdag wil Hij ons leiden en beschermen en in de nacht wil Hij ons bewaren. Dat is niet altijd makkelijk om te zien of te ervaren. Vooral niet omdat we niet letterlijk achter een wolkkolom aan kunnen lopen. Toch mogen we ons laten bemoedigen door het vuur in de wolk als teken van zijn Heiligheid. Vuur als teken van de Heilige Geest die in de plaats van Jezus kwam toen Hij op een wolk naar zijn Vader in de hemel ging. We mogen ons dag en nacht laten leiden door zijn Geest welke weg we ook gaan. Misschien moeten we proberen wat meer met ons hoofd in de wolken te lopen. Wat minder focussen op het hier en nu, maar meer op wat boven is. Tegelijkertijd geloof ik dat we de tijd mogen nemen om te ontdekken. Het volk Israël deed er 40 jaar over en dat was niet voor niks. Zij hadden die tijd nodig om de grootheid van God te leren zien. En al die tijd was God bij hen.

‘Zolang hun tocht duurde, rustte overdag de wolk van de HEER op de tabernakel, ’s nachts verscheen er een vuur in, dat voor alle Israëlieten zichtbaar was’ – Exodus 40: 38 (NBV).

Aan de slag!

Maak vandaag tijd voor een wandeling. Kijk omhoog! Wat zie je?

Naar: Preek | Wolkkolom en vuurkolom (Exodus 13) – Pinksteren

Deel deze overdenking

  1. Elise schreef:

    Super mooie blog! Hield mij vandaag bezig en gaf mij een beter beeld voor mezelf en mijn eigen situatie voor ogen. Ik wil Gods grootheid zien en mee maken; Hem en mijzelf leren kennen en Hem leren vertrouwen en volgen, gaan waar Hij mij zendt!
    Bedankt!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap