God, laad me met rust

“Zag je de blauwe lucht vandaag en rook je het frisse groen? Of ging er weer een dag voorbij met veel te veel te doen?” Ik merk dat ik het soms lastig vind om stil te staan bij de mooie dingen die elke dag te bieden heeft. En daarom hangt deze tekst als een poster boven m’n bed: ‘Laad me met rust’. Laad met een ‘d’ dus. Als een wens, als een gebed. Want rust, dat heb ik soms zo hard nodig! In het dagelijks leven is het lastig om rust te nemen, rust te vinden. En in m’n hoofd? Daar is het bijna nooit helemaal rustig. Altijd aan het nadenken, soms aan het piekeren. De laatste tijd ben ik meer bezig met hoe ik hier op een goede manier mee om kan gaan. Wat leert de Bijbel ons over rust?  

Soms lijkt gewoon lekker doorgaan een betere optie dan rust nemen. Je hebt toch al zo veel gedaan en er is nog veel te doen, je kunt je tijd beter effectief besteden. En is het eigenlijk niet een beetje een ‘overrated hype’? Rust voor de geest, luister naar je lichaam, de tijdschriften staan er vol mee. Nee, ik denk niet dat het overdreven is om soms rust te nemen. Sterker nog, de Bijbel spreekt al vroeg over rust.

Zo maakte God de hemel en de aarde en alles wat daarop leeft en groeit. Op de zevende dag was alles af en maakte God niets meer. Op de zevende dag rustte God uit van al zijn werk. God zegende de zevende dag en maakte er een heilige dag van, omdat Hij toen uitrustte van het maken van de hemel en de aarde.
(Genesis 2:1-3, BasisBijbel)

Zelfs God rustte uit na het scheppen van hemel en aarde. Onze Hemelse Vader is almachtig, niets is onmogelijk voor Hem, maar ook Hij nam rust. Misschien heeft God niet eens rust nodig, maar Hij genoot van wat Hij maakte. Dat gunt Hij ons ook, Hij maakte van deze zevende dag een heilige dag, zodat ook wij een dag zouden krijgen om rust te nemen. Ook wij mogen genieten van het werk dat we doordeweeks verzet hebben.

Het gaat in de Bijbel vaker over rust. Toch is het woord ‘rust’ al meer dan eens vervangen door een ander woord. In de nieuwere bijbelvertalingen lezen we dat Naomi een man of een thuis zoekt voor Ruth, maar in oudere vertalingen wordt hier over rust gesproken.

Mijn dochter, zou ik voor u geen rust zoeken, opdat het u wel ga?
(Ruth 3:1, NBG 1951)

Hier gaat het niet over ‘zomaar even uitrusten’. De rust die Naomi voor Ruth zoekt, is onderdeel van wie ze is. Het gaat over verbondenheid, over liefde, over thuiskomen. Zo mogen wij ook thuiskomen bij God door onze rust in Hem te zoeken. Dat God van ons houdt, daar kunnen we ultieme rust in vinden. We doen niet alleen onszelf, maar ook God tekort als we niet uitrusten bij Hem. Hij wil namelijk niets liever dan ons overspoelen met zijn liefde én rust. Jezus belooft ons deze rust, in een bekend bijbelgedeelte.

Kom naar Mij als je moe bent. Kom naar Mij als je gebogen gaat onder het gewicht van je problemen! Ik zal je rust geven. Doe wat Ik je zeg. Leer van Mij. Want Ik ben vriendelijk en geduldig en bescheiden. Daarom zul je bij Mij innerlijke rust vinden.
(Matteüs 11:28, BasisBijbel)

 Vooral de woorden ‘innerlijke rust’ vind ik persoonlijk erg mooi. Alleen fysieke rust is niet genoeg. Als ik voor mezelf spreek kan ik nog zoveel rust nemen, maar zolang ik blijf nadenken en piekeren, is het niet genoeg. God geeft ons innerlijke vrede, daar mogen wij op vertrouwen. En daarom is mijn gebed: “God, laad me met rust.”

Aan de slag!

Lees, wanneer je een moment rust neemt, Psalm 131. Denk daarbij eens na over de volgende vragen:

– Waar is rust in te vinden volgens David en hoe kun je dit toepassen in je eigen leven?

– Waarom zou David de vergelijking maken met een kind dat gedronken heeft bij zijn moeder op schoot?

Iedereen neemt rust op een andere manier. Hoe kom jij tot rust? En specifieker: hoe kom jij tot rust bij God? Deel het met ons op sociale media via de hashtag #zijlacht.