Ikke zelf doen!

Je zit met een probleem. Het gaat niet lekker op het werk, je zit in een dip, je voelt je niet goed genoeg, je ziet het even niet meer zitten. Maar: niet getreurd, je bent een sterke vrouw, hier kom je zo weer bovenop! Toch?

[De Heer zegt:] “Ik leer je hoe je moet leven.
Ik geef je raad en Ik ben altijd bij je. (Psalm 32:8)

Je loopt naast papa, je kleine knuistje in zijn grote hand. Je korte beentjes werken hard om zijn grote stappen bij te houden. Jullie lopen samen over een bospaadje, genietend van het zonlicht. Je hebt geen idee waar je naartoe gaat, maar dat maakt niet uit: papa weet de weg.

Aan de hand van je Vader stap je door het leven. De weg is niet altijd even makkelijk, maar je stapt dapper door en volgt het pad dat Hij voor je heeft uitgestippeld.

Dwars over het pad ligt opeens een grote steen. ‘Ikke zelf doen!’ roep je. Je papa laat je gaan en geeft je de ruimte om zelf op onderzoek uit te gaan. Hij laat je gaan, omdat je dat graag wil.

Je zit met een probleem. Het gaat niet lekker op het werk, je zit in een dip, je voelt je niet goed genoeg, je ziet het even niet meer zitten. Maar: niet getreurd, je bent een sterke vrouw, hier kom je zo weer bovenop! Toch?

Met man en macht probeer je over de steen heen te klimmen. Je probeert te springen. Je neemt een aanloopje. Je slaat je kleine beentje eroverheen en probeert er zo overheen te klimmen, maar je valt pardoes op je neus.

Je piekert, je zucht en je steunt. Het maalt in je hoofd, over en over. Het spookt in je dromen en verpest je slaap. Je praat erover met anderen, je bidt ervoor, je probeert van alles, maar het wil maar niet lukken.

Van schrik en pijn begin je te huilen. ‘Papaaaaa’ roep je, ‘Papaaaaa!’ In een paar stappen is hij bij je, en pakt je op om je te troosten. Hij tilt je met een grote boog over de steen heen.

Je bent uitgeput, je hebt alles geprobeerd. Het probleem is er nog steeds en zorgt ervoor dat je niet verder kan. ‘Papa!’ roep je ‘Papa help!’. Na zelf zo hard je best gedaan te hebben roep je het (eindelijk) uit naar de Vader. Die is ondertussen niet hard verder gelopen, nee, Hij is vlakbij gebleven.

Nu je Hem vraagt om je te helpen en Hem de controle geeft, is Hij meteen bij je. Hij troost je en tilt je op. Misschien neemt Hij het probleem weg, misschien laat Hij het liggen, maar Hij tilt je uit boven je probleem en geeft je een nieuw perspectief, een goddelijk perspectief.

Je kijkt ernaar en vraagt je af: wat bezielde me om het zelf te willen proberen?

Jullie lopen weer verder, je handje stevig in de zijne, de tranen opdrogend op je wangen.

Aan de hand van je Vader stap je door het leven. Het is niet altijd makkelijk, maar je weet dat Hij sterker is dan welk probleem dan ook.

Het is Zijn wil en bedoeling dat je Zijn hand juist bij problemen steviger vastpakt, maar we rennen zo vaak vooruit: ‘Ikke zelf doen!’ roepen we, en vallen op onze neus, keer op keer op keer. Waarom zou je het zo graag zelf willen doen, als God het dolgraag voor je wil doen?

Hij heeft oneindige energie, oneindige kracht, oneindige liefde, Hij ís oneindig! Beter nog: Hij is oneindig veel groter dan je problemen.

Aan de slag!
Eén vraag: Heb je het al bij de Vader gebracht?

Strek je hand maar uit naar boven en leg je knuistje in Gods sterke hand. Geef je struggles over aan Hem, wanneer dan ook!

Misschien vind je het fijn om hier dagelijks aan herinnerd te worden? We hebben weer een telefoonachtergrondje voor je gemaakt :).