Hoe ligt je levensakker erbij?

14

jan

Anne-Saar Kunz

Soms denk ik er nog weleens aan. Niet dat ik er veel meer van weet. Ik was tenslotte mini toen ik werd geboren, daar in Drenthe. Rond mijn derde verhuisde ik naar het zuiden van Nederland en liet ik het Drentse land achter mij. Maar soms, soms denk ik er nog weleens aan terug. Als we er weer een keer teruggaan en ik de uitstrekte maïsvelden zie, als ik de akkers zie. Want een akker fascineert mij op een bepaalde manier. Een akker vraagt nauwkeurigheid, een akker vraagt om aandacht. Een akker laat iets zien van het proces van maaien en oogsten. En toen ik aan die akker dacht, dacht ik: ‘Hoe ligt mijn akker er eigenlijk bij?’  

Hoe ligt je akker erbij? Ik kan je deze vraag wel stellen, zo aan het begin van dit nieuwe jaar. 2020 is begonnen, de tijd vliegt, zeggen we dan. Maar hoe gaat het met je akker? Hoe gaat het sowieso met je? Hoe ben je dit nieuwe jaar in gegaan? Misschien heb je veel zorgen, weet je niet hoe je deze dag door moet komen, laat staan dit jaar. Of misschien gaat het je voor de wind, loopt het lekker op je werk en privé en kijk je uit naar dát wat dit nieuwe jaar jou gaat brengen. Hoe dan ook, waar je ook bent nu je dit leest, ik hoop dat ik even je aandacht mag hebben en dat je de volgende vraag op je laat inwerken. Hoe ligt mijn akker erbij?  

Ik vraag dit je omdat het nogal uitmaakt. Ik vraag dit je omdat het van levensbelang is. Nee, niet de akker van je werk of van alles waar je je mee bezighoudt. Begrijp me goed, koester dat én leef hier met aandacht, maar we weten tenslotte allemaal dat het hier geen blijvende stad is. En daarom vraag ik je, hoe ligt je akker erbij? Je levensakker?

Toen ik deze vraag op mij liet inwerken en nadacht over waar ik mee bezig ben, waar ik druk mee ben, werd ik zeer gelukkig toen ik Hosea las. Hosea heeft het namelijk over een akker. Hosea is een profeet uit het Oude Testament en hij riep het volk van Israël op om terug te keren naar hun God. Met de komst van de afgoden raakten zij ver van God verwijderd en Hosea spoorde hen aan om terug te komen bij God. De God die met hen een verbond had gesloten en hen liefhad. En terwijl ik Hosea 10 las, viel mijn oog op vers 12. Lees je met mij mee?  

Zaai voor uzelf in gerechtigheid,  
oogst in goedertierenheid!  
Ploeg voor uzelf ongeploegd land om.
Het is tijd om de Heere te zoeken,  
totdat Hij komt  
en gerechtigheid over u laat regenen.  
(HSV). 

Zaai, oogst en ploeg  

Hosea doet hier drie oproepen wat betreft je akker. Zaai, oogst en ploeg. Ten eerste roept hij hier de mensen op om te zaaien in gerechtigheid. Hiermee wordt bedoeld dat we moeten zaaien, handelen in gerechtigheid, volgens Gods woord en wet. Oogst in goedertierenheid, oftewel oogst in liefde en trouw. Heb liefde voor Gods Woord en bewijs Hem en de naasten om je heen trouw. En tot slot, ploeg voor uzelf ongeploegd land om.
In een andere vertaling staat: ‘Braakt u een braakland.’ Dit is taal die wij in deze tijd niet meer zoveel horen maar wat Hosea hier mee bedoelt, is essentieel, ook voor onze levensakker.
In de tijd van Israël en ook daarna was het de gewoonte om een akker na zeven jaar braak te laten liggen. Een land had dan rust nodig, anders zouden de voedingstoffen uitgeput raken. Maar in die zogenoemde rustperiode moest er wel zorg worden gedragen voor het land, anders zou er binnen no time allerlei onkruid groeien. Met dit beeld vergelijkt Hosea het volk van Israël. In vers 13 vertelt Hosea hoe de akker van het volk erbij ligt. En dat is geen mooi beeld: “U hebt goddeloosheid geploegd, onrechtvaardigheid geoogst, leugenvrucht gegeten; want u hebt vertrouwd op uw weg, op uw grote aantal helden.”

U hebt vertrouwd op uw weg… Ik lees deze zin voor mezelf en denk, hoe vaak zet in mijn eigen helden niet op mijn weg? En hoe vaak vertrouw ik niet op mijn weg? Ploeg voor uzelf ongeploegd land om, het is tijd om de Heere te zoeken. Tijd om Hem te zoeken, tijd om zijn weg te gaan. Tijd om niet langer op mijn eigen helden te vertrouwen, tijd om naar mijn Heere te gaan, tijd om naar mijn Heiland te gaan. Het maakt me stil.
Hoe is het mijn levensakker? Hoe ligt het erbij? Mag ik het aan je vragen, zo aan het begin van 2020?  

Aan de slag!  

Mogen we, dit nieuwe jaar, gaan op Gods weg als gezegende vrouwen. Als vrouwen die niet steunen op eigen helden, op influencers, op grote namen, op noem maar op. Maar mogen we zaaien, oogsten en ploegen. En mogen we ten diepste vertrouwen op God, dat Hij leidt én Hij zorgt. Heb je Hem al gevonden, je Heiland? Het is tijd, nu, om de Heere te zoeken. Zoek de Heere terwijl Hij te vinden is; roep Hem aan terwijl Hij nabij is. (Jesaja 55 vers 6, HSV)
Want Hij zal komen en Hij zal gerechtigheid laten regenen. Wat een heerlijk vooruitzicht!  

Deel deze overdenking

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap