Hoe gaat het?

Machteloosheid, misschien ken je het gevoel. Je zit in een situatie waar je aan de kantlijn staat en het enige wat je kan doen is toekijken. Je hebt geen enkele invloed op wat er gebeurt. Naar mijn mening is machteloosheid het meest nare gevoel dat je kan overkomen. Vorige week werd ik overspoeld met machteloosheid. Mijn hoofd zat vol met zorgen over familiedingen, activiteiten die ik moest regelen, en veel te veel deadlines die ik moest halen die week. Mijn to-do-list was veel te lang en alles mislukte in mijn ogen. Alles leek tegelijkertijd op mij af te komen en het zorgde ervoor dat ik knapte. Op dat moment stond ik net in de keuken met een kopje koffie in mijn ene hand en mijn telefoon in de andere hand. Ik brak in woede en verdriet; de machteloosheid die ik voelde was ongekend. Buiten mijzelf om liet ik mijn kopje in de gootsteen kletteren en mijn mobiel vloog met een vaart tegen de muur. In een fractie van een seconde had ik door wat er zojuist gebeurd was. Ik verloor mijzelf voor een moment, de teleurstelling en machteloosheid borrelden omhoog, en ik barste in tranen uit. Het ergste is dat je er niets aan kan doen, maar is dat werkelijk zo?

Er zijn veel verschillende dingen die mij als jonge vrouw bezig houden. Het varieert van het organiseren van activiteiten voor de vereniging tot het houden van eindeloze presentaties op mijn studie. Je wilt het allemaal graag goed doen, wat voornamelijk wordt gedreven door enthousiasme. Helaas wordt enthousiasme soms overgenomen door (prestatie)stress. Ga je die deadline voor je presentatie wel halen? Zullen ze de activiteiten wel leuk vinden? Stress is, in mijn geval, demotiverend.

Wanneer ik enthousiasme ervaar, lijkt het alsof ik het allemaal zelf aankan, tot het moment dat ik ga lopen piekeren en de stress uitbreekt. Het liefst ga ik dan in m’n bed liggen en vaak is het plan dan ook om er niet meer uit te komen. Het zijn enkel gedachten, want vaak kom ik niet eens tot dat punt. Tot afgelopen week dan. Al een tijdje zat ik niet echt goed in m’n vel en die dag ging letterlijk alles fout. Mijn laptop deed het niet, terwijl ik allemaal deadlines had die week. Samen met anderen had ik activiteiten georganiseerd waar niemand bij op kwam dagen, wat mij zo erg demotiveerde dat ik zelf niet eens ging. Ik was al een maand niet bij mijn ouders langs geweest en iedereen in mijn omgeving leek het zo druk te hebben met zichzelf, dat ik mij vergeten voelde. Kortom, ik voelde mij op alle vlakken machteloos en liep gewoon even helemaal vast. Het moment dat ik dacht mijn rust terug gevonden te hebben, was ik net een kopje koffie voor mijzelf aan het maken, en op dat moment kreeg ik een bericht binnen, en ik brak volledig.

Nadat ik een beetje was afgekoeld heb ik heel bewust mijn Bijbel gepakt, ik kon dit niet alleen aan. Omdat ik even niet wist welk stuk ik moest gaan lezen, besloot ik vast de volgende dag van mijn leesplan te lezen. En alsof God het wist, zei Hij tegen mij:

Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer. Wees verheugd door de hoop die u hebt, weest standvastig wanneer u tegenspoed ondervindt, en bid onophoudelijk. (Romeinen 12:11)

Wauw, dat was precies de herinnering die ik nodig had! Waar had ik God eigenlijk een plekje gegeven in al deze drukte? Tuurlijk dacht ik soms aan God, maar Hem nou echt vertellen waar ik mee bezig was en Hem hierin betrekken was een heel ander verhaal. Gods verlangen om Hem te betrekken in onze bezigheden is enorm groot. Hoe machteloos heeft God zich wel niet moeten voelen toen Hij mij zag zitten op de keukenvloer? Als een klein kind dat bij haar vader op schoot uithuilt, kwamen al mijn frustraties en verdriet er uitgerold. Alles wat er in mijn hoofd omging heb ik bij Hem neergelegd. We hoeven het niet alleen te doen.

Aan de slag!

God wil graag weten hoe het met je gaat, hij houdt van je verhalen en is er om je te troosten en knuffelen waar dat nodig is. Ga met God op de koffie en schrijf al je zorgen en bezigheden op.
Geef het over aan Hem, je hoeft het niet alleen te dragen!

Gastblogger:
Joëlle geniet van koffiemomentjes met God, het verzorgen van haar huis-cactus met haar huisgenoot en het heen-en-weer reizen met de trein behoort inmiddels ook tot haar hobbies. Ze studeert Grafische Vormgeving in Den Haag, en is lid bij NSR. Ze Lacht om Gods humor en grote liefde. De zonnestralen die haar gezicht kietelen en de bloemen die haar tegemoet lachen herinneren haar hier aan.