God van de grootse gebaren en de alledaagse dingen

Wat wachten we al lang op de terugkomst van Jezus. Ik geloof in God en ik wil ook echt niet zonder Hem leven. Maar het duurt nu al zó lang dat ik soms denk, komt God eigenlijk wel terug? Op zulke momenten geloof ik meer in de God van vandaag, die elke dag werkt, dan in de God die op een dag terug komt. Hoe is dat bij jou? Geloof jij nog in de wederkomst van Jezus?

In Genesis 15 vers 3 tot 6 lezen we de geschiedenis van Abram.  
U hebt mij immers geen nakomelingen gegeven; daarom zal een van mijn dienaren mijn erfgenaam worden. Maar de HEER sprak opnieuw tot hem: ‘ Nee, niet je dienaar zal jouw bezittingen erven, maar een kind dat jijzelf zult verwekken. ’Daarop leidde hij Abram naar buiten. ‘Kijk eens naar de hemel,’ zei hij, ‘en tel de sterren als je dat kunt.’ En hij verzekerde hem: ‘ Zo zal het ook zijn met jouw nakomelingen.’ Abram vertrouwde op de HEER en deze rekende hem dit toe als een rechtvaardige daad. 

In Handelingen 1 vers 7 en 9 lezen we over de Hemelvaart van Jezus. Het is niet jullie zaak om te weten wat de Vader in zijn macht heeft vastgesteld over de tijd en het ogenblik waarop deze gebeurtenissen zullen plaatsvinden. Toen hij dit gezegd had, werd hij voor hun ogen omhooggeheven en opgenomen in een wolk, zodat ze hem niet meer zagen. 

Wachten 

Wat wachten we al lang op de terugkomst van Jezus. Ik geloof in God en ik wil ook echt niet zonder Hem leven. Maar het duurt nu al zó lang dat ik soms denk, komt God eigenlijk wel terug? Op zulke momenten geloof ik meer in de God van vandaag, die elke dag werkt, dan in de God die op een dag terug komt.  Dat maakt het op een bepaalde manier overzichtelijker. Ik kan er niet goed bij en dus schuif ik het voor me uit. Uit een soort van zelfbescherming. Ik hoop er op en verlang ernaar, maar het écht verwachten vind ik moeilijk.  

Abram is iemand die ook heel lang moet wachten voordat God zijn belofte in vervulling laat gaan. Abram gelooft echt. Hij leeft met God. Hij praat met God en bouwt altaren om Hem te eren. Dat blijkt uit verschillende Bijbelteksten (Genesis 12: 1-4, 7-8 en 13:8). 

Toch lijkt de twijfel toe te slaan bij Abram. Ten eerste vanwege de leeftijd van hemzelf en zijn vrouw. Maar ook vanwege de tijd die er zit tussen de belofte (Genesis 12:4; Abram is dan vijfenzeventig jaar oud) en de vervulling ervan (Genesis 21:5; Abraham is dan honderd jaar oud). Hij verlangt naar een zoon en hoopt er op. Hij gelooft (in) God, maar of die zoon er echt komt? Abraham moet er lang op wachten en hij kan er zich geen voorstelling van maken. Hij zegt: HEER, mijn God. ‘Wat voor zin heeft het mij te belonen?’  (Genesis 15:2a)

Wat mij treft in dit verhaal is niet alleen de impact van de belofte, maar ook de manier waarop God zijn belofte toont! Hij zegt: ‘Kijk eens naar de hemel en tel de sterren als je dat kunt.’ Ik vraag me af wat Abram dan denkt. Misschien probeert hij het wel. Uitgedaagd door de vraag. Misschien staart hij zich een tijdje blind op het tellen, net zo lang tot het hem duizelt en hij weer opnieuw begint… En opnieuw. En nog een keer… totdat… God als het ware zegt: kijk omhoog en zie hoe ik Mijn belofte in het licht zet. 

Kijk omhoog en zie hoe God zijn belofte in het licht zet 

Een uitgestrekte hemel zover als je kunt kijken, met sterren, die in een heldere nacht ontelbaar zijn. Er komt geen einde aan. Net als de belofte van God. Hij komt weer terug! Elke ster bevestigt dat. Zo alomvattend, daar moet je je niet op blind staren. Het heelal omvat jou en het omvat mij. Wij maken er deel van uit. Waar je ook kijkt, van links tot rechts, het is overal en om je heen. God komt terug! 

Het verbond met Abraham bevestigt van kind tot kind 

Gods trouw staat boven Abrams twijfel en ook boven onze twijfels.  Als Hij een verbond sluit maakt Hij Zijn woorden waar. Op verschillende manieren herhaalt en bevestigt Hij zijn belofte, zes keer in totaal (Genesis 12 (2x), 13, 15, 17 en 18). In Genesis 17 bevestigt God opnieuw aan Abram zijn belofte. Hij sluit een verbond met hem en zegt: ‘Je zult voortaan niet meer Abram heten maar Abraham, want ik maak je vader van vele volken’. Naamsverandering als blijvende herinnering. Abram en Sarai worden Abraham en Sara. Aartsvader en aartsmoeder. Zo worden zij blijvend herinnerd aan het verbond dat God met Abraham heeft gesloten.
Vanuit de visie van de kinderdoop geloven we dat God zich aan zijn belofte houdt van generatie op generatie. Daarom klinkt onze doopnaam. Als een belofte die steeds opnieuw klinkt. 

Hemelvaart 

Zo lezen we vanaf het begin, Genesis, tot in het Nieuwe Testament over de trouw van God en de manier waarop Hij beloften tot de verbeelding laat spreken. Als sterren aan de hemel. Ook met Hemelvaart kijken we omhoog. Veertig dagen na Pasen en tien dagen voor Pinksteren, Hemelvaart. Het lijkt een afscheid, maar het tegendeel is waar. We kijken niet omhoog om afscheid te nemen, maar om uit te kijken naar Hem die terugkomt. 

In de Tienerbijbel staat het zo: ‘Hij strekt zijn handen uit om zijn volgelingen te zegenen. Hij spreekt Gods goede woorden over hen uit. Terwijl Hij dat doet, zien ze zijn voeten loskomen van de grond. Hij stijgt op! Ze kijken Hem na en zien hoe Hij hen met uitgestrekte handen blijft zegenen en zegenen, totdat een wolk tussenbeide komt. Jezus trekt de hemelsferen door, tot bij de hemelse Vader’. Als Jezus al lang vertrokken is, staren de discipelen nog steeds naar de hemel. Plotseling staan er twee engelen. Ze zeggen: ‘Zoals Jezus uit jullie midden in de hemel is opgenomen, zo zal Hij ook weer terugkomen.’ 

Wat een prachtig beeld. Jezus, al zegenend steeds hoger en hoger zover als je kunt kijken. Er komt geen einde aan. Net als de belofte van God. Hij komt weer terug! Elke regen- en donderwolk bevestigt dat.  

God wil ons bemoedigen met de dingen van alle dag. Dus kijk omhoog naar de sterren en de wolken en weet: Hij komt terug! 

Aan de slag! 

Ga eens op een heldere avond naar buiten en kijk omhoog. Zie de sterren en laat je overweldigen door de belofte van God.