Geen verleden staat God in de weg

Werd ik nou geroepen? Ja, die braamstruik riep mijn naam!“ Hallo? Wat… wat is er?” stamel ik. “Trek je schoenen uit!” De stem klinkt kalm. Mijn schoenen uitdoen? Mijn vieze, zanderige sandalen? Nou ja, vooruit. Mijn schoenen zijn nauwelijks van mijn voeten als ik de Stem opnieuw hoor. “Deze grond is heilig. Ik ben het, de God van je vader. Ik heb alles gezien.” De schrik slaat me om het hart. God? Spreek ik nu echt met God? En Hij heeft alles gezien? Heeft Hij ook gezien dat…?

Ik denk terug aan vroeger. Het staat op mijn netvlies gebrand wat er toen is gebeurd. Oh, zou Hij mij straffen? Zou ik Hem nu toch onder ogen moeten komen, na al die jaren? Ik verberg me, zó bang word ik.

“Ik heb gezien hoe moeilijk mijn volk het heeft in Egypte. Ik heb gezien hoe het onderdrukt wordt, en Ik heb gehoord hoe ze om hulp roepen. Ik ken hun pijn en verdriet. Ik zal hen uit Egypte halen.”

Opgelucht haal ik adem. Hier hoef ik niet bang voor te zijn. Dit is goed nieuws. Fantastisch zelfs! Ja, ja, ga verder, God!

“Ik stuur jou, Mozes. Jij moet naar de farao. Jij gaat mijn volk uit Egypte halen.”

Ho. Wacht even, God. Neeneeneenee. Ik niet. Iedereen, behalve ik. Ik heb nog een schuld daar openstaan, weet U nog? Goed idee van die bevrijding, echt waar. Maar ik ben niet de juiste persoon om naar de farao te gaan. Ze zullen me zien aankomen. “Is dat Mozes? De prins die een moordenaar werd?” “Ja, het is hem!” En dan zouden ze me pakken, in de gevangenis gooien – of erger.

Als vanzelf gaan mijn gedachten terug naar de dag die mijn leven op z’n kop gooide… Als ik mijn ogen sluit, kan ik het geschreeuw nog horen. Ik zie nog steeds de tarrende blik van de Egyptenaars. En de hulpeloze woede in de ogen van de Israëlieten. Ik zie de man nog voor me, het zweet parelde op zijn voorhoofd. Hij sjouwde stenen.

En toen was daar die Egyptenaar. Hij had de Israëliet uitdagend in de ogen gekeken, hij had smalend gelachen, hem in de oren geschreeuwd: “Sneller! Sneller! Sneller!” De Israëliet? Hij kon niet meer. Dat zag ik wel. Toen had de Egyptenaar zijn vuist uitgestoken. De Israëliet viel op de grond, geveld door de harde klap.

Grote woede nam het van mij over. Ik viel de Egyptenaar van achteren aan en beukte, beukte, beukte, net zolang totdat hij stil op de grond lag. Dood. Mijn hart ging als een razende tekeer. Doodsbang was ik, dat dit nieuws openbaar zou komen. En mijn angst bleek niet ongegrond. Want het nieuws kwam openbaar. Toen twijfelde ik niet langer en pakte ik mijn biezen.

Maar nu? Na al die jaren zegt God dat ik terug moet? Terug naar die vreselijke plek? Terug naar dat werkkamp? De plek waar mijn broeders nog steeds dwangarbeid moeten uitvoeren, nog steeds gevangen zitten? En ik moet de mensen gaan bevrijden?

Ik probeer smoezen te verzinnen, maar God heeft op elke smoes wel een weerwoord. Het probleem is alleen dat ik gewoon niet wil. Ik wil niet terug naar Egypte. Ik wil niet terug naar dat vreselijke paleis waar ik vandaan gevlucht ben. Hier ben ik vrij. Dit is het onschuldige leven wat ik altijd wilde. Ik ben gelukkig getrouwd. Ik geniet van mijn schapen. En ik wil niet terug naar de moeilijkheden, de angst, de pijn, mijn oude leven. IK. WIL. NIET!

“Alstublieft God, stuur iemand anders!” roep ik uit. Maar het enige wat ik nog hoor is de echo van Zijn stem, die in mijn hoofd blijft hangen. “Ga Mozes. Het maakt me niet uit wat je hebt gedaan. Het maakt me niet uit welke zonde jij hebt gedaan. Jouw verleden staat Mij niet in de weg. Ga. Ik kies jou.”

Mozes – Moordenaar of Man Gods?

Heb jij er eigenlijk weleens bij stil gestaan dat Mozes een moordenaar was? Ja, Mozes – de man die God uitkoos tot leider van Zijn volk. Mozes – de man die God mocht zien. Hij, die de Woorden van God op een berg aanhoorde en doorgaf aan de Israëlieten. Mozes – de man die vijf Bijbelboeken geschreven heeft. Die Mozes.

Hoe denk jij over moordenaars? Misschien heb je er je oordeel over klaar. Als zo’n persoon uit de gevangenis komt, wil je er misschien niet naast wonen. Want tja, je weet nooit of hij/zij nog een keer in staat is om een moord te plegen… Eens een moordenaar, altijd een moordenaar. Toch?

Denk aan het verhaal van Mozes. God koos hem uit. Juist hem. God kan nog steeds moordenaars uitkiezen om grote dingen te doen in Zijn koninkrijk. Geen verleden staat God in de weg.

En besef: elke moordenaar heeft een verhaal. Een verhaal, zoals Mozes dat had. Daarmee kan je de daad natuurlijk niet goedkeuren. Maar je kan er wel voor kiezen om de persoon achter een moord te zien. En om te luisteren naar zijn/haar verhaal.

Aan de slag!

Ik weet niet welk verleden jij hebt. Maar weet: ook jouw verleden staat God niet in de weg om je te gebruiken voor Zijn plan. Hij kiest jou uit om te gaan – terug naar Egypte. Want er leven nog duizenden mensen in (geestelijke) gevangenschap, als slaven van de zonde. God wil hen bevrijden. Maar Hij zendt jou. Jij moet naar hen toe, terug de duisternis in waaruit je bent gered, naar die donkere plekken waar je eens dwaalde. Vandaag heeft God één opdracht voor je: ga!

 ‘Deze overdenking is geschreven in betaald partnerschap met Gevangenzorg Nederland. Middels deze samenwerking brengen wij hun werk heel graag bij jou onder de aandacht.’