Een vreemdeling in Zijn huis

02

jun

Belinda Bos

Sinds een poosje woon ik op Malta voor mijn stage. Een prachtig eiland, zonder twijfel! (Zocht je nog een vakantietip? Bij deze!) De mensen, het weer, de prachtige steden en de vele monumenten. En, niet te vergeten, de honderden oude kerken en kapelletjes. Ik ging op zoek naar een kerk die ik op de zondagen kon bezoeken. Maar hoe vind je die, als je op een vreemd eiland bent dat overweldigend katholiek is en waar veel diensten in het Maltees zijn? Ik moet zeggen dat het best even een stap was, zeker aangezien ik niemand op dit eiland kende die ook protestants is. Het was dat moment dat ik mij realiseerde: ik was bang een vreemdeling te zijn in Zijn huis.

Kan dat? Een vreemdeling zijn in Gods huis? Toen wij een poosje geleden op de jeugdvereniging deze vraag stelden, kwamen wij erachter dat er eigenlijk heel veel manieren zijn om je een vreemdeling in de kerk te voelen. Bijvoorbeeld als je nieuw bent en nog niemand kent. Of als je je niet thuis voelt in de kerk, misschien wel omdat je het gevoel hebt dat je bekeken wordt of dat er over je gepraat wordt. Er zijn nog veel meer redenen te bedenken natuurlijk.

Er was een vrouw die zonder meer een echte vreemdeling was: Ruth. Ruth liet alles wat zij bezat of wat haar dierbaar was achter om met Naomi mee te gaan. Zij koos voor de God van Naomi en vertrouwde daar volledig op. Maar als ze aankomen in Bethlehem worden Naomi en Ruth aangekeken en er wordt over hen gesproken. Wie is die vreemdeling die Naomi heeft meegebracht? Wat een lef van Ruth om ondanks alle blikken en opmerkingen die ze zou krijgen toch als een vreemdeling mee te gaan met Naomi!

Ruth is zich heel erg bewust van het feit dat zij een vreemdeling is en noemt dat zelf ook:

Ze liet zich voor hem (Boaz) op haar knieën vallen, boog zich diep en zei: “Ik ben hier maar
een vreemdeling
. Waarom bent u dan toch zo vriendelijk voor me?” Boaz antwoordde: “Ze
hebben me alles verteld wat je voor je schoonmoeder hebt gedaan nadat je man is gestorven.
Dat je je ouders en je eigen land hebt verlaten om met haar mee te gaan naar een onbekend
volk. De Heer zal je daarvoor belonen. De God van Israël zal het je terugbetalen. Want je bent
bij Hem komen schuilen.”
(Ruth 2:10-13, BasisBijbel)

Dat zijn nog eens bemoedigende woorden! Behalve het feit dat God haar zal terugbetalen voor alles wat zij doorstaat om een vreemdeling te zijn voor een leven met Hem, heeft Ruth ook een veilige plek gekregen van de Heer: een plek bij Boaz.

In een blog op Lazarus schrijft Jorn den Hertog over zijn zoektocht naar een andere kerk. Hier las ik een hele treffende beeldspraak: Jorn beschrijft zijn kerk als een bootje. Toen hij op zoek was naar een andere kerk waar hij zich meer thuis voelde, moest hij uit zijn bootje stappen en zocht hij naar houvast, naar wrakstukken om zich aan vast te klampen omdat ook hij een vreemdeling was. Maar God is de zee! Dus ondanks dat je maar een wrakstuk hebt en je je ark kwijt bent, ben je nog steeds zwemmende in zijn grote zee, die allesomvattend is. Deze gedachte vond ik zelf erg ondersteunend.

Daarbij gaf God ons ook nog een opdracht mee:

Als er een vreemdeling bij jullie in het land komt wonen, dan mogen jullie hem niet slecht
behandelen. Een vreemdeling moet net zo behandeld worden als een Israëliet. Jullie moeten
net zoveel van hem houden als van jezelf. Want jullie zijn zelf ook vreemdelingen geweest in
Egypte. Ik ben jullie Heer God.
(Leviticus 19:33-34, BasisBijbel)

Hoe het afliep met mijn kerkenzoektocht? Ik ging naar een Engelse kerk, maar deze was katholiek en ik voelde mijzelf niet thuis in alle onbekende gebruiken. Ik bezocht een andere kerk. Evangelisch en Engels. Ik was twee minuten te laat, maar ik werd heel hartelijk ontvangen door de dominee zelf. Na mij druppelden nog meer mensen binnen; er bleek een grote file te zijn geweest, maar ook als je te laat bent, ben je van harte welkom! Er werden veel lofnummers gezongen. Sommige herkende ik zelfs, doordat ze overeenkwamen met nummers van Opwekking bijvoorbeeld. Vervolgens bleek de pianist een collega van mijn stage te zijn: toch een bekende! Ik voelde mij ontzettend welkom en thuis. Ik was niet langer een vreemdeling in Gods huis.

Aan de slag!

Kijkend naar de opdracht die God ons gaf: wat kunnen wij doen om mensen (binnen en buiten onze kerk) zich meer welkom te laten voelen? Ik zou het leuk vinden jouw ideeën in de reacties terug te lezen!

Zelf vond ik het heel symbolisch in de kerk op Malta dat de deur open bleef. Buiten hoorde je het gezang en ook al was je te laat, je was nog steeds van harte welkom. Gods deur staat ook altijd open. Je bent geen vreemdeling en je bent altijd welkom!

Luister hier naar het nummer Dakloos in huis van God. Een prachtig nummer, waarin de zanger beschrijft hoe hij een vrouw niet hielp, ondanks dat ze ook bij God hoort.

We proudly present: het ZIJ LACHT traveljournal. Geen traveljournal zoals je misschien gewend bent: een notitieboekje om je wildste reisavonturen in Australië of Thailand in te noteren. Nee, dit traveljournal gaat over je reis met God. De reis van je leven. In het schrift staan veel vragen die je aan het denken zetten. De vragen gaan onder andere over je vertrekpunt, reisgenoten, bagage, ups en downs, omkeermomenten, rustpauze, bijtanken, doorreis en eindbestemming. Het schrift is ideaal om komende zomer te behandelen, als korte reflectie op de jaren die achter je liggen, om ten slotte doelen te stellen waarmee je aan de slag gaat. Heb jij ‘m al besteld? Naar de shop! 

Deel deze overdenking

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap