‘Dochter, waar ben je?’ God ontmoet je in je puinhoop

Je hebt er een behoorlijke puinhoop van gemaakt. Je had geen slechtere keuze kunnen maken. En nu is het een kwestie van tijd voordat de waarheid naar buiten komt. Je hoort voetstappen, die nu snel dichterbij komen. Je hart zit in je keel en je hartslag dreunt door in je hoofd. En dan hoor je een stem: ‘Waar ben je?’

‘Toen de mens en zijn vrouw God, de HEER, in de koelte van de avondwind door de tuin hoorden wandelen, verborgen zij zich voor hem tussen de bomen. Maar God, de HEER, riep de mens: ‘Waar ben je?’’
– Genesis 3:8-9, NBV

God, de Heer, Degene die alles maakte, ons incluis, is het die hier spreekt. Natuurlijk weet je dat al, want dat heb je net gelezen. Maar besef je het je ook?

Hij is Degene die boven alles en iedereen staat. Overal kennis van heeft. Alles weet, zelfs onze diepste gedachten. Hij wéét waar Adam en Eva zijn. Weet ook hoe Adam en Eva zich op dat moment voelen. En toch besluit Hij het te vragen. Op deze manier het gesprek aan te gaan.

God staat open voor een dialoog. Wil van ons horen. En wat nog veelzeggender is: Hij begint het gesprek op deze manier, terwijl Hij wéét dat het behoorlijk fout is gegaan. God ontmoet je in je puinhoop. ‘Kind, waar ben je?’

Adam, waar ben je?

Adam en Eva hebben (voor het eerst) gezondigd en dit heeft verregaande gevolgen. God kan op een heel andere manier beginnen met praten. Een donderpreek misschien. Hen op de vingers tikken. Een ‘Ik zei toch dat je dat niet moet doen?!’ Voor niemand van ons onbekend ;-).

Dat is onze menselijke natuur, die gelijk van wal wil steken. Iemand op zijn of haar fouten wil wijzen. Gelijk wil hebben. En God heeft hiertoe het meeste recht van allemaal. En tóch besluit Hij te beginnen met een vraag. Zelfs meerdere.

‘Wie heeft je verteld dat je naakt bent? Heb je soms gegeten van de boom waarvan ik je verboden had te eten?’
– Genesis 3:11, NBV

‘Waarom heb je dat gedaan?’ vroeg God, de HEER, aan de vrouw.
– Genesis 3:13, NBV

Dochter, waar ben je?

Ik vind het iets heel ontroerends hebben. Waar Hij het volste recht heeft om kwaad te worden, blijft Hij rustig. Is er genade. Ruimte voor een gesprek. Hij laat hier een sterk staaltje ouderschap zien. De daden van Adam en Eva blijven niet zonder gevolgen, daar weten wij alles van. Maar God geeft hen beiden de mogelijkheid om hun verhaal te doen, uitleg te geven, hun perspectief te laten zien.

Dat is waar we het meest bang voor zijn, als we iets fout hebben gedaan. De reactie die het oplevert. Wordt mijn moeder boos? Loopt mijn vriendin regelrecht de deur uit? Heb ik voldoende tijd om sorry tegen mijn vader te zeggen?

En wanneer die kwade reactie (in eerste instantie) uitblijft, ben je verbaasd. Dankbaar. Opgelucht. Durf je je verhaal te doen. Ben je je des te meer bewust van hoe iemand had kunnen reageren, daar zelfs recht op had gehad, maar dit niet deed. En ben je genadiger naar de mensen om je heen.

Besef je dat God ook zo naar jou toekomt, in de fouten die je hebt gemaakt? Met vragen en de mogelijkheid om te antwoorden. Met genade en de ruimte om die ook aan anderen te geven. En met een vraag: dochter, waar ben je?

Aan de slag!

Breng vandaag iets voor Hem waar je je voor schaamt, wat je eigenlijk liever wegstopt. Voel je uitgenodigd door Zijn ‘dochter, waar ben je?’. Antwoord op Zijn ‘waarom heb je dat gedaan?’. Weet dat je de gevolgen moet dragen, maar Zijn veroordeling niet. Hij nodigt je uit en is met je.