Dichter naar God toe

Dood wilde ik. Echt. Ik zag de zin van het leven niet meer in, nadat mijn jeugdliefde mij in de steek liet. Die depressieve gedachten en boosheid maakten al snel ruimte voor een intens verdriet. Wekenlang heb ik mezelf in slaap gehuild, om de volgende ochtend vroeg wakker te schrikken van nachtmerries. Toen was het moment daar: ik verbood mijzelf om ooit nog aan de jongen te denken die mijn hart brak. Ik verbande iedere gedachte aan hem en wiste hem compleet uit mijn leven. Foto’s, Facebookvrienden, ja zelfs kleren die me te veel aan hem deden denken gooide ik weg. 

En dat ging prima, echt. Ik maakte leuke reisjes, deed veel met vrienden, ik ging uit, ontdekte nieuwe hobbies, ik verdiende heel veel geld, ik richtte me op dingen die ik écht leuk vond, en ik had het prima naar mijn zin. En als ik die pijn weer ervoer, ach, dan ging ik snel weer verder met de dingen die ik leuk vond.

“Wat dom!”, denk je nu misschien. En ja, nu ik dit zo opschrijf klinkt het ook niet heel handig. Maar destijds werkte dit voor mij. Maar toen, maanden later, was daar Gods stem die tegen me zei: “Ik ben de God die geneest”. Terugkijkend op deze periode van mijn leven, had ik die stem van God in de maanden daarvoor al veel vaker gehoord, maar omdat ik weigerde toe te geven aan mijn verdriet, luisterde ik niet. Vanaf dat moment gaf ik af en toe wél toe aan dit weggestopte verdriet en langzaam maar zeker heelde God mij.

Ik hoop voor jou dat jij je niet kunt identificeren met de manier waarop ik destijds heb besloten over deze break-up heen te komen. Maar onlangs werd ik er heel sterk bij bepaald dat iedereen een eigen verhaal met zich meedraagt. Als jij nooit écht pijn hebt ervaren in jouw leven, dan ben ik blij voor je, maar de meeste mensen dragen een beetje pijn met zich mee. Misschien heb jij onlangs iets meegemaakt dat jou veel verdriet heeft gedaan. Misschien ben je boos op God, of op de persoon die jou iets heeft aangedaan. Of misschien is er jaren geleden iets gebeurd, waar je nog steeds littekens aan over hebt gehouden. Dan hoop ik je vandaag te bemoedigen met drie lesjes, die ik (uiteindelijk) zelf heb moeten leren.

1. Dichter naar God toe

Onlangs las ik de volgende uitspraak van Beth Moore:

Soms behoudt God zich het recht voor om anderen bij je weg te halen en je dichter tot Zichzelf te trekken.

Laat dit eens tot je doordringen. Juist op die momenten dat jij het moeilijk hebt, word je dichter naar God getrokken. Soms lijkt het of je op deze momenten uit jezelf naar God toerent, om in Zijn armen tot rust te komen. Maar heb je het weleens van de andere kant bekeken? Zou het misschien zo zijn dat God er zélf voor zorgt dat jij (weer) naar Hem terugkeert?

2. Hij geneest

In Exodus 15 openbaart God zich aan de Israëlieten als YHWH RAPHA, oftewel: De God die geneest. Lees je mee?

22 Mozes liet de Israëlieten van de Rietzee verder trekken. Ze trokken naar de Sur-woestijn. Drie dagen lang reisden ze door de woestijn zonder dat ze water vonden. 23 Toen kwamen ze bij een bron in Mara. Maar ze konden het water niet drinken, want het was bitter. Daarom noemden ze die plaats Mara (= ‘bitter’). 24 Toen mopperde en klaagde het volk tegen Mozes en zei: “Wat moeten we nu drinken?” 25 Mozes riep luid tot de Heer. Toen wees de Heer hem een stuk hout aan. Dat gooide Mozes in het water. Toen werd het water zoet. (…) 26b Want Ik, de Heer, ben jullie Genezer.

In slechts 72 uur werd het volk zó boos op God. Ze geloofden niet dat God hun nog kon voorzien van water. Maar God kon dat wel. God maakte de bitterheid zoet. Zo kan Gods genezende kracht ook de bitterheden uit jóuw leven weer zoet maken – zoeter dan het ooit was. Moeder Theresa zei eens: ‘Als God een deur dichtdoet, opent Hij een raam’. Persoonlijk ben ik het slechts gedeeltelijk met deze uitspraak eens. Het lijkt in deze uitspraak net of je er iets kleins voor terugkrijgt, als God iets heel groots bij je weghaalt. Probeer dit (denkbeeldige) huis nu eens te veranderen in een mooi Scandinavisch huis met reusachtige ramen. Dan wordt deze uitspraak ineens omgekeerd!

Denk eens Job, die al zijn bezittingen kwijtraakte, maar er later veel meer voor terugkreeg. Hij bleef standvastig vertrouwen op de Heer en God beloonde hem hiervoor. Bij ons gaat dit net zo. Soms raak je iets kwijt en moet je door een diep dal gaan om (vaak pas veel later) te ontdekken hoeveel mooi(er)s je ervoor in de plaats hebt gekregen. Ken je het verhaal van Job niet? Je leest het hier.

3. Niets gaat verloren

Ten slotte dit. Niets gaat verloren. Lees mee in Johannes 6, over het welbekende verhaal van het wonder van de vijf broden en twee vissen.

1 Hierna vertrok Jezus naar de overkant van het Meer van Galilea (dat is het Meer van Tiberias). 2 Een grote groep mensen volgde Hem, omdat ze zagen dat Hij de zieke mensen door wonderen genas. 3Jezus klom de berg op en ging daar met zijn leerlingen zitten. 4 Het was een paar dagen voor het Paasfeest. 5 Toen Jezus opkeek, zag Hij dat er een grote groep mensen naar Hem toe kwam. Hij zei tegen Filippus: “Waar kunnen we brood kopen om al deze mensen te eten te geven?” 6 Dat zei Hij om te zien wat Filippus zou zeggen. Want Hij wist Zelf al wat Hij zou gaan doen. 7 Filippus antwoordde Hem: “Zelfs als we voor 200 zilverstukken brood zouden kopen, zou dat nog niet genoeg zijn voor al die mensen. Zelfs niet als iedereen een heel klein beetje kreeg.” 8 Eén van zijn leerlingen, Andreas (de broer van Simon Petrus), zei tegen Hem: 9 “Hier is een jongetje dat vijf broden en twee vissen bij zich heeft. Maar dat is natuurlijk lang niet genoeg voor zoveel mensen.” 10 Jezus zei: “Zorg dat de mensen gaan zitten.” Er was op die plek veel gras. De mannen, ongeveer 5000, gingen dus zitten. 11 Toen nam Jezus de broden, dankte God ervoor en verdeelde ze onder de leerlingen. En de leerlingen verdeelden het brood onder de mensen die daar zaten. Hetzelfde deed Hij met de vissen. En Hij gaf alle mensen zoveel als ze wilden. 12 Toen iedereen genoeg had gegeten, zei Hij tegen zijn leerlingen: “Verzamel de stukken brood die zijn overgebleven, zodat er niets wordt weggegooid.” 13 Dat deden ze. Toen iedereen klaar was met eten, vulden ze twaalf manden met de stukken die waren overgebleven van de vijf broden.

Het gaat me hierbij om het stukje dat is onderstreept. In veel Engelse vertalingen wordt dit vers vertaald als volgt:

When they were all satisfied, Jesus said to his disciples, “Gather up the broken pieces that are left over, so that nothing is wasted.“

God raapt jouw gebrokenheid bij elkaar en zorgt ervoor dat het niets verloren gaat. Oftewel: het is niet voor niets. Hij zal die gebrokenheid gebruiken, watch my words. Misschien is het voor jou op dit moment niet duidelijk waarom je door een dal gaat (of bent gegaan), maar God gebruikt het ten goede. Een voorbeeld uit mijn eigen leven: uiteindelijk kwam ik prima over die break-up heen. Maar omdat ik die pijn en het verdriet maar al te goed kende, kon ik daarna mensen om mij heen helpen om door zo’n zelfde periode te gaan. Zie je wat ik bedoel met dat God ervoor zorgt dat het verdriet niet verloren laat gaan?

Aan de slag!

• Allereerst: zijn er momenten in jouw leven die jou bitter, boos of verdrietig hebben gemaakt? Welke? Schrijf ze eens voor jezelf op.
• Dichter naar God toe. Denk eens terug aan jouw leven met God. In welke periodes van jouw leven leefde je het dichtst bij Hem? En vergelijk dit nu eens met die momenten uit vraag 1. Leefde je op die momenten juist dichter bij God of niet?
• Hij geneest. God heeft deuren dichtgedaan (vraag 1). Heeft Hij daarna al ramen opengezet? Hoe? Is het een klein badkamerraam dat op een kiertje openstaat, of is het een groot, Scandinavisch raam dat helemaal openstaat?
• Niets gaat verloren. Op welke manier kun jij jouw gebrokenheid gebruiken zodat het niet verloren gaat?

Foto: The Design Chaser