De wanhoop nabij en toch niet verlaten

David zat in een diep dal. Op dat moment verlangde hij naar een ontmoeting met God. Hij was de wanhoop nabij. Toch wist hij dat God hem niet in de steek liet. Wat kunnen we van hem en deze situatie leren?

Een nederige David

In Psalm 42 en 43 ontmoeten we David – de koning van Juda, vanuit wiens geslacht Christus uiteindelijk geboren zou worden. In deze psalmen zien we hem in de nederigste positie: met zijn hoofd gebogen, huilend en smekend tot God. Waar Psalm 41 eindigt in een lofzang, slaat dat één vers later om. David is de wanhoop nabij.

Zoals een hert schreeuwt naar de waterstromen, zo schreeuwt mijn ziel tot U, o God! Mijn ziel dorst naar God, naar de levende God. Wanneer zal ik binnengaan om voor Gods aangezicht te verschijnen? Mijn tranen zijn mij tot voedsel, dag en nacht, omdat zij de hele dag tegen mij zeggen: Waar is uw God? Hieraan denk ik en ik stort mijn ziel in mij uit: hoe ik meeging in de stoet en met hen optrok naar Gods huis, onder luide vreugdezang en lofliederen: een feestvierende menigte.
– Psalm 42:2-5 (HSV)

De wanhoop nabij

David heeft blijkbaar al een tijd niets van God gehoord, en nu heeft hij Hem nodig zoals een hert water nodig heeft. Als hij niet in Gods nabijheid mag komen, dan zal hij sterven. Tot overmaat van ramp beginnen omstanders hem te bespotten: ‘Waar is uw God?’ Het doet mij denken aan de kruisiging van Jezus, toen de omstanders tegen hem zeiden: laat God U verlossen als U echt zijn Zoon bent (Mattheüs 27:42-43). In het diepste dal wordt ook David nog eens wat dieper getrapt. David is inmiddels ten einde raad: hij eet en drinkt niet meer en kan alleen nog maar terugdenken aan de mooie tijden van weleer. Hij is de wanhoop nabij, al zijn gevoelens van hoop zijn verdwenen.

De hoop nabij

Ondanks zijn ellende en verdriet, lijkt David zichzelf toe te spreken, bijna vermanend:

Wat buigt u zich neer, mijn ziel, en bent u onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem weer loven voor de volkomen verlossing van Zijn aangezicht.
– Psalm 42:6 (HSV)

Hij weet dat God hem niet in de steek laat, maar ondanks die wetenschap is zijn gevoel diepzwart. Hij heeft God nú nodig en zou zo graag willen dat God dat ook inziet. Zo kunnen wij ook wel eens verwachten dat God zich aan ons laat zien wanneer we daar behoefte aan hebben. Herken je Davids gevoel, dat je de wanhoop nabij bent? En herken je ook dat je op zo’n moment wel weet dat God je redding is, maar dat je gevoel iets heel anders blijft zeggen?

Weet dan dat God misschien niet altijd naar je toe komt op het moment dat je dat het liefste zou willen. Soms laat Hij op zich wachten, langer dan verwacht. Maar dat betekent gelukkig niet dat Hij je niet ziet. God ziet en hoort alles wat je zegt. Zolang je op Hem blijft vertrouwen, al is het alleen maar met je verstand en is dat verstand in alle emoties soms ver te zoeken.

Ook voor David was er uiteindelijk een uitkomst. Een paar Psalmen later is zijn stemming compleet veranderd en zingt hij lofliederen voor de Heer. En Psalm 42 en 43 zijn niet de enige momenten dat David God niet kan vinden. Toch komt hij er altijd weer uit. Zo zal God ook altijd bij jou zijn, ook als je daar soms niets van merkt. Blijf hopen op Hem!

Aan de slag!

• Soms komen je gevoel en je verstand niet overeen. Als je zelf de wanhoop nabij bent of je ellendig voelt, probeer dan eens op een blaadje te schrijven wat je allemaal weet over God, met je verstand.