De verloren dochter

Misschien heb je de aflevering van ‘Spoorloos’ wel gezien. De aflevering waarin de familie van de van oorsprong Chinese Nina op zoek ging naar hun verloren dochter. Nina en haar Nederlandse familie wisten niet beter dan dat ze te vondeling gelegd was, ergens op een verkeersplein in China. Dat bleek niet zo te zijn. De eenkindpolitiek, die ruim 35 jaar heeft geduurd, maakte een eind aan het familiegeluk van de familie Gong. De zwangerschap werd verborgen gehouden en Nina werd bij een oom en tante ondergebracht, haar ouders deden er alles aan om hun dochter te kunnen houden. Dat mislukte helaas. Nina werd noodgedwongen naar een kindertehuis gebracht en geadopteerd door een stel uit Nederland. Haar ouders, zus en broertje in China zochten naar hun verloren dochter. Jarenlang.  

Het verdriet van het Chinese gezin raakte me, het zat zo diep. Ze voelden zich schuldig, dat ze hun dochter – ondanks al hun inspanningen – toch moesten laten gaan. Alles wat ze vertelden in de uitzending leek een soort mooie brief aan hun dochter. De verloren dochter die zo ver weg was, maar ook zo dichtbij, in hun hart.  

“Mijn dochter, ik wil je niet missen. Ik hou van je, zo enorm veel. Ik heb je nooit willen missen, nooit. Ik blijf altijd naar je zoeken. Het is het enige waar ik aan denk: hoe kan ik mijn dochter terugvinden? Het is het enige wat ik wil: jou terugvinden. Ik voel pijn in m’n hart, omdat ik jou moet missen. Ik wil weten wat er in je omgaat. Ik wil je weer in mijn armen sluiten.” 

Eigenlijk leek deze uitzending op een moderne vertaling van een verhaal uit de Bijbel, de gelijkenis van de verloren zoon. 

De verloren zoon

“Verder vertelde Jezus: “Iemand had twee zonen. De jongste van de twee zei tegen zijn vader: ‘Vader, geef mij nu alvast het deel van de erfenis dat later voor mij zal zijn.’ Toen verdeelde de vader alles wat hij had tussen zijn twee zonen. Een paar dagen later verkocht de jongste zoon zijn deel van de erfenis en ging met het geld naar een ver land. Daar maakte hij zijn geld op door een rijk en lui leventje te leiden. 

Toen al zijn geld op was, kwam er een zware hongersnood in dat land. Hij begon honger te lijden. Hij ging er op uit en vroeg bij één van de bewoners om werk. Hij mocht zijn varkens hoeden. Hij had zo’n honger, dat hij best van het varkensvoer had willen eten. Maar niemand gaf hem er iets van. Toen ging hij eens goed nadenken. Hij zei bij zichzelf: ‘De knechten van mijn vader hebben meer dan genoeg te eten. Maar ik ga hier dood van de honger. Ik zal naar mijn vader gaan. Ik zal tegen hem zeggen: ‘Vader, ik heb verkeerd gedaan tegen God en tegen u. Ik ben het niet meer waard om uw zoon te zijn. Mag ik alstublieft als knecht bij u komen werken.’ En hij ging naar zijn vader terug. 

Toen hij nog ver weg was, zag zijn vader hem aankomen. Hij had medelijden met hem. Hij liep hem snel tegemoet, omhelsde hem en kuste hem. De zoon zei: ‘Vader, ik heb verkeerd gedaan tegen God en tegen u. Ik ben het niet meer waard om uw zoon te zijn.’ Maar de vader zei tegen zijn dienaren: ‘Breng vlug de beste kleren hier en trek hem die aan. Doe een zegelring  aan zijn vinger en trek hem schoenen aan. En haal het vetgemeste kalf en slacht het. Want we gaan feestvieren. Want mijn zoon hier was dood en hij is weer levend geworden. Want ik was hem kwijt, maar ik heb hem weer terug!’ En ze gingen feestvieren. 

De oudste zoon had op het land gewerkt. Toen hij vlak bij huis kwam, hoorde hij dat er muziek werd gemaakt en werd gedanst. Hij riep één van zijn knechten en vroeg hem wat er aan de hand was. De knecht zei: ‘Uw broer is teruggekomen. Uw vader heeft het vetgemeste kalf laten slachten om te vieren dat hij hem gezond en wel terug heeft.’ Toen werd de oudste broer boos en wilde niet naar binnen gaan. Zijn vader kwam naar buiten. Hij drong er bij hem op aan dat hij ook binnen zou komen. Maar hij zei tegen zijn vader: ‘Kijk eens, ik werk al jarenlang voor u en ben u nooit ongehoorzaam geweest. Maar u heeft mij nog nooit één geitje gegeven om met mijn vrienden feest te vieren. Maar nu die zoon van u is thuisgekomen die uw geld heeft opgemaakt bij de hoeren, heeft u voor hém het vetgemeste kalf laten slachten!’ Maar de vader zei tegen hem: ‘Jongen, jij bent altijd bij mij. En alles wat van mij is, is van jou! Maar nu moeten we feestvieren en vrolijk zijn. Want je broer was dood en hij is weer levend geworden. Want ik was hem kwijt, maar ik heb hem weer terug.'”

(Lukas 15:11-32, BasisBijbel) 

Spoorloos

Een bekende gelijkenis, waar ik gelijk aan moest denken toen ik de uitzending van ‘Spoorloos’ zag. Natuurlijk zijn er ook dingen die anders zijn. De verloren zoon in het verhaal van Jezus koos er zélf voor om weg te gaan, de verloren dochter werd van haar ouders afgenomen door een belachelijke regel die gelukkig niet meer geldt. De verloren zoon verkwistte ontzettend veel geld, in tegenstelling tot de verloren dochter die een gewoon leven leidt met haar ouders, broers en vriendinnen. De oudere broer van de verloren zoon was boos, de broer en zus van Nina waren zo blij om haar te zien, dat ik er notabene emotioneel van werd.  

Het gaat hier echter niet om ‘zoek de verschillen’. Het gaat erom dat God zich net zo inspant om ons bij zich te houden, maar ons soms alsnog kwijtraakt. Het gaat erom dat deze uitzending me een beeld heeft gegeven van hoe God ons op staat te wachten als wij van Hem afdwalen. We kunnen nog zoveel verkeerd doen, we kunnen zo ver weg zijn. Hij staat ons op te wachten. Zo hartelijk als een Chinese familie in hun wegrestaurant, vol met ballonnen, vuurwerk en met tranen in de ogen. Want Hij wilde jou, zijn verloren dochter, nooit kwijtraken. Nooit.  

Aan de slag!

Misschien ken jij iemand in je omgeving, een verloren zoon of een verloren dochter, iemand die God de rug toe heeft gekeerd. Bid vandaag voor die persoon. Bid dat hij of zij de Vader weer terug mag vinden.