De storm op het meer

Ben jij een controlfreak, of geef jij makkelijk taken uit handen? Ik vind het soms lastig om dingen los te laten. Vooral als het gaat om dingen waar ik goed in ben of dingen die ik eigenlijk heel graag zelf wil doen. Ik vind het dan niet alleen moeilijk om dit over te laten aan andere mensen, nog lastiger vind ik het om dit over te laten aan Gód.

In de Bijbel zien we genoeg voorbeelden van mensen die de touwtjes zélf in handen willen houden in plaats van honderd procent op God te vertrouwen. Logisch, want het is zo menselijk. En tegenwoordig wordt het zoveel aan ons gevraagd: we moeten steeds meer presteren, steeds meer zelf oplossen. Herken je dit? Ik wil je vandaag meenemen naar een verhaal dat in maar liefst drie evangeliën voorkomt: de storm op het meer. Lees alle drie de verhalen eens aandachtig door. Voor je daaraan begint, geef ik je deze vraag mee: wat zijn de overeenkomsten en wat zijn de verschillen tussen de drie beschrijvingen? Het kan helpen om de hoofdpunten per gedeelte voor jezelf te noteren.

Mattheus 8
23 Toen stapte Jezus met zijn leerlingen in de boot. 24 Het begon hevig te stormen, zodat de golven in de boot sloegen. Maar Jezus lag te slapen. 25 De leerlingen maakten Hem wakker en riepen: “Heer, red ons! We zinken!” 26 Hij zei tegen hen: “Waarom zijn jullie bang? Wat is jullie geloof toch klein!” Hij stond op en sprak streng tegen de wind en het meer. En het water en de wind werden helemaal rustig. 27 De mannen waren stomverbaasd en zeiden: “Wat is Hij toch voor iemand? Zelfs de wind en het water gehoorzamen Hem!”

Markus 4
35 Toen het al laat was geworden, zei Jezus: “Laten we naar de overkant van het meer varen.” 36 Ze verlieten de grote groepen mensen en voeren weg met Jezus die al in de boot zat. Er voeren nog andere bootjes met hen mee. 37 Het begon te stormen. De golven sloegen in de boot, zodat hij volliep. 38 Maar Jezus Zelf lag achter in de boot tegen het kussen te slapen. Ze maakten Hem wakker en riepen: “Meester! Kan het U dan niets schelen dat we zinken?” 39 Jezus werd wakker en zei streng tegen de wind en het meer: “Zwijg! Wees stil!” En de wind ging liggen en het water werd helemaal rustig. 40 Hij zei tegen hen: “Waarom waren jullie zo bang? Waarom hebben jullie geen geloof?” 41 Ze waren geschokt en zeiden tegen elkaar: “Wie is Hij toch? Zelfs de wind en het water gehoorzamen Hem!”

Lukas 8
22 Op een keer stapte Jezus met de leerlingen in een boot en zei: “Laten we naar de overkant van het meer varen.” 23 Ze voeren weg en Jezus viel in slaap. Het begon te stormen op het meer. De boot liep vol water en ze kwamen in gevaar. 24 De leerlingen gingen naar Jezus toe en maakten Hem wakker. Ze riepen: “Meester, Meester, we zinken!” Hij werd wakker en sprak streng tegen de wind en de golven. En het water en de wind werden rustig en het werd stil. 25 Toen zei Jezus tegen hen: “Waar was jullie geloof?” En ze waren bang en vol ontzag voor Hem. En ze zeiden verbaasd tegen elkaar: “Wie is Hij toch? Zelfs aan de wind en het water geeft Hij bevelen en ze gehoorzamen Hem!” 

En? Welke overeenkomsten en verschillen heb jij gevonden?

Voordat ik voor mezelf een Bijbelstudie over een bepaalde gebeurtenis doe, lees ik alles wat hierover in de Bijbel staat beschreven. Zo krijg je veel meer te weten dan wanneer je slechts één gedeelte leest. Zo lees je dat Lukas dit stukje begint met “op een keer”, terwijl Mattheüs verder gaat waar hij gebleven was: hij begint met “toen”. Van Markus leren we nog meer: hij begint met “toen het al laat was geworden”. Opvallend, blijkbaar vertellen Markus en Mattheüs deze geschiedenis dus in chronologische volgorde. Als je tijd hebt, pak je eigen Bijbel er dan eens bij en noteer voor jezelf wat Jezus en Zijn discipelen hiervoor aan het doen waren. Als je er geen tijd voor kunt maken, dan verklap ik het hieronder.

Jezus had die dag de hele dag lesgegeven. Er waren zoveel mensen die naar Hem kwamen luisteren, dat Hij een stukje het water opvoer en vanuit een boot de mensen aan de kant toesprak. Bizar vind ik dat. De mensen moesten wel muisstil zijn, anders konden ze Hem niet horen. Ik zie het zo voor me dat Jezus daar dan staat, heel rustig, en dat Hij vertelt over de zaaier. En dat die mensen aan de kant vol bewondering naar Hem kijken en zich afvragen wie Hij is. Natuurlijk is dit maar een beeld dat ik in mijn eigen hoofd heb geschetst, misschien ging het er heel anders aan toe. Wat we wél zeker weten is dit: aan het eind van de dag was Jezus moe. Echt heel moe. Logisch vind ik, na zoveel praten. De discipelen stappen bij Jezus in de boot en Jezus gaat achterin de boot liggen.

Bedenk je eens dat de discipelen ook de hele dag naar Jezus hadden geluisterd. Waarschijnlijk waren ze diep onder de indruk van Jezus’ woorden. En dan is het moment daar: Jezus, hun Rabbi, is moe. Hij vertrouwt de besturing van het schip over aan de discipelen en gaat zelf even een dutje doen. Wow! Stel je eens voor dat Jezus bij jou in de boot ligt te slapen. Dan doe je je stinkende best om zo vredig mogelijk te sturen, toch?

Maar weet je wat nou grappig is: de discipelen hoefden helemaal niet hun stinkende best te doen. De meeste discipelen waren namelijk geboren vissers. In de praktijk betekende dit vaak dat hun vaders ook vissers waren – en diens vaders ook. Schepen besturen zat in hun bloed, ze hoefden er niet eens over na te denken. Ik zie het zo voor me dat hun hart een sprongetje maakt als Jezus hen vraagt om het schip te besturen. “Natuurlijk Rabbi! We got this! Ga maar lekker tukken, wij regelen dit wel!”

En dan toch hè. Toch gaat het mis. En ze worden boos op Jezus, terwijl ze Hem ook om hulp hadden kunnen vragen. Voor ons lijkt het soms zo makkelijk om dit te denken. Wij kennen de rest van deze geschiedenis al, maar wisten de discipelen veel dat zelfs de wind en de zee naar Hem zouden luisteren. Zo is het ook vaak in ons eigen leven. We denken zo vaak “ikke zelluf doen” – zoals kindjes dit zo mooi kunnen zeggen. We willen ons zooitje zo vaak zelf oplossen, maar God staat boven al onze moeilijkheden en kan ons er zó uithalen, ook als dit voor ons onmogelijk lijkt.

Aan de slag!
Ik daag je uit om vandaag de volgende twee vragen voor jezelf te beantwoorden:

1. Wat heb jij vandaag geleerd van deze geschiedenis?
2. Wat leg jij vandaag helemaal in Gods handen?

Laat het anderen ook weten in een comment hieronder – laten we elkaar vandaag bemoedigen.