De liefdesgeur van nardusolie

Ik hoorde alle geluiden die pasten bij een geweldig feestmaal. Heerlijke geuren drongen mijn neus in. Er klonk geroezemoes en er werd gelachen. Het was een goede sfeer, dat merkte ik wel. Simon had de feestelijke maaltijd geregeld. Hij was tenslotte genezen van zijn ziekte, dus alle reden voor een feestje. En nu stond ik op het punt om naar binnen te gaan. Maar ik voelde mij een indringer.

Waarom wilde ik dit eigenlijk? Wat zouden de gasten van me vinden, of tegen mij zeggen? Maar ja, ik was al zover gekomen dus omkeren wilde ik ook niet. Stevig hield ik het flesje met nardusolie in mijn handen. En daar ging ik. Vastberaden. Alle hoofden draaiden in mijn richting. Ik negeerde ze. Want daar zat Hij. Voor Hem deed ik dit. Ik werd overweldigd door mijn liefde voor Hem. En voor ik het wist stond ik bij Hem, brak ik het albasten flesje open, en goot de nardusolie over Hem uit. 

En toen: ijzige stilte, gevolgd door gemopper en gemompel. Sommigen aanwezigen spraken harder. Iemand zei: ‘Wat een verspilling! Waar is dat nou goed voor! Zonde! Weet je wel hoeveel armen hiervan geholpen zouden kunnen worden?’ Ik kon wel door de grond zakken. Ze hadden natuurlijk gelijk. Waarom moest ik ook altijd zo impulsief zijn? Waarom had ik niet netjes het flesje opengedraaid? En waarom had ik niet gewoon één druppeltje nardusolie gebruikt. Dat was ook voldoende! Het ging tenslotte maar om het idee. Wanneer leerde ik nou eens om eerst na te denken en pas daarna te doen? Ik voelde me klein worden. 

Maar toen bemoeide Jezus zich ermee. Opeens zweeg iedereen. Ook mijn gedachten stonden stil. Want als Hij sprak, sprak Hij met kracht. Als iemand die wist waar Hij het over had. Heel even was ik bang, dat Hij het met ze eens was. Maar toen zag ik de liefde in zijn ogen. Hij begreep het. Hij wist waarom ik dit had gedaan, en het was goed. Hij vond het geweldig. Hij was trots op mij. En Hij vertelde het de aanwezigen: ‘Zij heeft iets goeds voor Mij gedaan.’ En pas toen rook ik het: het heerlijke aroma van de nardusolie die ik over Hem had heen gegoten, drong in mijn donkere gedachten binnen. Hoe had ik dat niet eerder kunnen ruiken? Alles geurde ernaar! Het was de geur van Jezus’ liefde voor mij, en van mijn liefde voor Hem. En dus was het goed. 

Kostbaar geschenk

Ik heb geprobeerd mij te verplaatsen in het hoofd van Maria van Bethanië. Hoe zou het voor mij gevoeld hebben als ik haar was?! Ontroerend, vind ik de passie die eraf spat. Zo eenvoudig geeft ze wat ze heeft. Ze volgt haar hart. Omdat ze Jezus wil laten zien hoeveel ze van Hem houdt. Enthousiast, vastberaden en misschien een beetje impulsief verstoort ze de maaltijd. Dat roept irritatie op bij de toeschouwers, want wie denkt ze wel niet dat ze is! Wat hadden er veel arme mensen gezegend kunnen worden met het geld. Het oordeel wat de aanwezigen over haar uitspreken is niet mals. Maar Jezus kent haar en begrijpt haar kostbare geschenk. Want ze deed iets goeds voor Hem! En Hij laat niet alleen zien dat Hij haar geweldige cadeau op waarde schat, maar wijst de aanwezigen meteen hun plaats.  

Deze vrouw deed iets goeds voor Jezus, helemaal op haar eigen manier. Ze volgde haar liefde en aanbad Jezus vanuit haar hart en met het kostbaarste wat ze had. Ze keek niet wat de omstanders ervan zouden vinden. Zelfs niet terwijl er een grote kans was dat ze veroordeeld zou worden. Wat een krachtig voorbeeld. Zij begreep waar het om draaide en de reactie van Jezus laat zien dat Hij haar hart had gezien. Want Jezus ziet het hart aan! 

Aan de slag!

• Wat leer jij van dit verhaal? Of wie ben jij in dit verhaal? Voel je je verwant met deze vrouw die zo vol passie aanbidt, en geeft wat ze kan? Of voel je je meer een van de omstanders?  
• Word stil voor God, richt je hart en gedachten op Hem. Wat ziet Jezus in jouw hart? Hoe toon jij je liefde voor Hem? Is dat een manier die bij je past, of kies je deze manier omdat je denkt dat het zo hoort? 
• Schrijf eens op wat jij graag tegen Jezus zou willen zeggen of aan Hem wilt laten zien. En breng dit vervolgens in gebed bij hem. 

Schrijfster
Deze overdenking is geschreven door Maria Remmers.