De grote schoonmaak

Misschien herkenbaar: als het tijd is voor de grote schoonmaak, zoek ik allerlei excuses. Opeens ben ik te druk met van alles en nog wat. Ik ben een enorme sloddervos en ik vind het moeilijk om dingen weg te gooien. Laten we het zo zeggen: opruimen is niet mijn sterkste kant (tot grote wanhoop van mijn moeder). Inmiddels heb ik vakantie. En vakantie betekent dat ik tijd heb voor de grote schoonmaak. Geen excuses meer. En dan niet even tussendoor wat kleding opvouwen of een keertje de kamer half stofzuigen, nee: een GROTE schoonmaak.  

Daar gaan we. Drie vuilniszakken liggen netjes naast elkaar op mijn bed. Eerst alle kleding bij langs, vervolgens mijn boekenplank en dan die lades waar ik al geen vijf jaar meer in gekeken heb (ja echt). Opeens zijn de drie vuilniszakken vol en mijn is mijn kast een stuk leger. Ik aarzel, want als ik deze vuilniszakken weggooi, gooi ik ook een hele hoop herinneringen de container in. Sommige herinneringen zijn zo mooi, dat ze een nieuw plekje krijgen in mijn kamer. Er zitten ook genoeg gênante spullen tussen. Spullen die ik opgelucht in de vuilniszak prop: weg ermee. Tevreden kijk ik rond aan het einde van de middag. Ik heb nog maar een klein begin gemaakt, maar wat voelt dat goed. Weg met de troep. Het voelt als een frisse start en even schiet er door mijn hoofd: ‘Waarom doe ik dit niet wat vaker?’ Die gedachte stop ik net zo vlug weg als hij kwam. Een opgeruimd huis is fijn, maar dat maakt het opruimen nog steeds niet leuk.

Toen ik op mijn bed ging zitten, kwamen er een paar regels van een kinderliedje in me op: ‘Is je deur nog op slot’.

‘’Je hart is net een huisje,
waar het gezellig is,
maar ’t is er nog zo donker,
er is iets wat ik mis.’’

Wanneer heb ik voor het laatst een grote schoonmaak in mijn hart gehouden? Als mijn hart een huisje is, mag ik daar ook wel een keer opruimen, bedacht ik me. Mijn oog viel op mijn Bijbel. Hij lag al een tijdje gesloten naast mijn bed. Ik had het druk met school en werk de laatste tijd. Nog even de laatste deadlines. Bijna ongemerkt was mijn geloofsleven een beetje verstoft. Tijd om ook maar eens de grote schoonmaak in mijn hart te houden. Er staat immers in Spreuken 4:23 dat we goed voor ons hart moeten zorgen. Misschien ken je de Bijbeltekst wel uit je hoofd:

Bewaak je hart beter dan alle andere dingen.
Want in je hart is de bron van het leven.

Het kan best zo zijn dat jouw hart al een tijdje niet meer een gezellig huisje is. Misschien heb je het te druk met andere dingen om op te ruimen. Misschien schaam je je zo erg voor alles wat er in de lades bewaard ligt, dat je de kast niet meer opent. Misschien liggen er dingen weg te rotten in de hoekjes van je hart. Maar niemand ziet het, dus dan is het minder erg. Of… Soms hoor je je geweten wel klagen. Je hart is de bron van je leven. En je wil wel opruimen, maar je weet bijna niet waar je moet beginnen.

Denk hier eens over na: Jezus wil in je hart wonen, in dat gezellige huisje. Maar… Hoe ‘gezellig’ is het daar eigenlijk?

Misschien is je eerste reactie wel: ‘’Oh, help!’’ Als hij alleen op visite zou komen zou het al erg genoeg zijn. Al die rommel, die chaos. Over het algemeen lijkt het best prima, maar als je goed kijkt…

Als Jezus écht in je hart woont, dan kan die puinhoop niet blijven.

Tijd om een bezem te pakken dus. Maar hoe hard je ook poetst en schrobt, sommige vlekken in het tapijt blijven. Sommige rommel kan je niet in je eentje optillen, daar heb je hulp bij nodig.

En dan belt Jezus aan. Hij klopt aan de deur van je hart. Lees maar in Openbaring 3:20:

Let op: Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand naar Mij luistert en de deur opendoet, zal Ik bij hem binnen komen.

Voorzichtig open je de deur. Misschien op een kiertje, zodat Jezus de rommel niet kan zien. ‘’Ik ben nog niet helemaal klaar met opruimen,’’ vertel je Hem voorzichtig.

‘’Dat weet ik,’’ antwoordt Jezus opgewekt, ‘’daarom ben ik ook hier! Mag ik binnenkomen?’’

Aarzelend doe je de deur helemaal open. En Jezus vertelt je tijdens het opruimen wonderlijke dingen:

Ik zal je met schoon water besprenkelen en je schoonwassen. Ik zal alle slechtheid en alle afgoderij van je afwassen. Ik zal je een nieuw hart geven. Ik zal een nieuwe geest in je leggen. Jouw eigen hart, dat zo hard en zo koud is als steen, zal Ik uit je weghalen. En dan zal Ik je een warm en zacht hart geven. Ik zal mijn Geest in je binnenste leggen. Dan zal je leven zoals Ik het wil. Je zal je aan mijn wetten en leefregels houden. Je zal in mijn land wonen, je hoort bij mijn volk en Ik zal je God zijn. Ik zal al het vuil van je afwassen.
(Naar Ezechiël 36:25-29)

Jezus’ ogen zijn liefdevol. Ongemerkt heeft Hij alle rommel opgetild en meegenomen. Zelf is Hij ook helemaal smerig geworden. Smerig van jouw puinhoop. Maar je huisje is schoon.

‘’Zo. Dat is beter, of niet?’’

Vol schaamte en dankbaarheid kijk je Hem aan. ‘’Sorry. Ik had… Ik zou…’’

‘’Het is goed zo,’’ antwoordt Jezus vriendelijk.

‘’Maar nu bent U vies. U bent vies door de chaos die ik gemaakt heb.’’ Er springen tranen in je ogen.

‘’En precies daarom ben ik gestorven aan het kruis,’’ legt Jezus je uit. ‘’Dat is de prijs die ik betaald heb voor de grote schoonmaak van je hart. Je bent nu schoon, je hoort bij mij!’’

Dan staat Jezus opeens weer stralend wit en schoon voor je. Vol dankbaarheid val je voor Hem op je knieën.

Je hart is weer schoon. Nu de rommel eruit is, kan Jezus er (weer) wonen. Je hoefde het gelukkig niet zelf te doen,

Jezus wil je helpen met opruimen, maar jij moet wel eerst de deur van je hart voor Hem openen.

Aan de slag!
Pak deze week een momentje om een kamer in je huis op te ruimen. Denk ondertussen eens na: hoe zit het met de grote schoonmaak van jouw hart? Wordt het tijd dat Jezus (weer) eens komt opruimen? Probeer je schaamte opzij te leggen: Jezus’ liefde is groter!

Download de dagtekst en deel ‘m op Instagram, Pinterest of Facebook!

BewarenBewaren

BewarenBewarenBewarenBewaren