Bakens van hoop op de begraafplaats

Het was de zondag nadat er een steen op het graf van mijn schoonvader was geplaatst. We gingen als gezin naar de begraafplaats om even te kijken hoe het geworden was. Nou kom ik niet heel vaak op begraafplaatsen, maar áls ik er ben dan valt mij altijd op hoe vredig het er is. Vanwege de stilte en vaak ook vanwege de natuur, maar vooral ook door de teksten die op de stenen staan. Van generatie op generatie. Een markering in de tijd. Beloften, woorden van troost en van trouw, gebeiteld in steen. Stuk voor stuk staan ze daar stevig in de grond. Als bakens van hoop. Al stormt het, de belofte blijft recht overeind staan. Schijnt de zon, dan verwarmen de woorden van troost en trouw je hart.

In gedachten neem ik je even mee naar de begraafplaats waar ik was. Op ‘onze’ steen staat: ‘Mijn hulp is van de Heere.’ – Psalm 121 (HSV)
Terwijl we daar staan, raken we in gesprek met mensen die ook een dierbare gedenken. Op deze steen staat de tekst: ‘Ik weet echter: mijn Verlosser leeft.’ –  Job 19:25 (HSV) En het vervolg daarop: ‘Ik zelf zal Hem aanschouwen. (vers 27) Het was deze overtuiging die, zo zei de weduwnaar, naast zijn verdriet, dankbaar maakte.

Even verderop zie ik: ‘Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst liefgehad heeft.’– 1 Johannes 4:19 (HSV)
En als we teruglopen lees ik: ‘De HERE is mijn Herder.’ – Psalm 23 (HSV)

Gerustgesteld

Zo lees ik steeds de teksten, en terwijl we daar zijn voel ik tot in het diepst van mijn ziel, en dat klinkt tegenstrijdig: dit is het leven. Hier op deze plek gaat het alleen nog over de dingen die er echt toe doen. Het helpt me om vast te houden aan die bakens. Aan de gedenkstenen, die niet alleen zijn opgericht voor degene die daar ligt begraven, maar misschien juist wel voor degene die er komt. Voor jou en voor mij. Bakens in de tijd. Ze wijzen naar Boven. Ik voel me er door gerustgesteld. Er zijn zoveel dingen die ik niet in de hand heb, waar ik me druk over maak, waar ik onzeker over ben, dingen die ik steeds weer zelf probeer op te lossen, maar in the end gaat het om de woorden die gebeiteld staan in steen. Woorden van hoop, van liefde, van trouw, van troost en van nog zoveel meer. Woorden die niet verloren gaan.

‘Het is de vrede van God, die alle begrip te boven gaat en dat niet alleen, die onze harten en onze gedachten bewaken in Christus Jezus.’
– Efeze 4:7 (HSV)

En er staat nog meer, als baken om aan vast te houden: ‘Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God.’ (Efeze 4:6).

Deze teksten staan allemaal in hun eigen context en zijn in die zin niet aan elkaar te verbinden, maar ze verbinden ons wel aan God.

‘Het is de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, en dat niet alleen, die onze harten en onze gedachten bewaken in Christus Jezus.’

De geboorte van Jezus

Als ik deze overdenking schrijf, ligt Kerst alweer achter ons. Het nieuwe jaar is begonnen. Ik weet niet hoe je de feestdagen hebt gevierd en beleefd. Ik weet niet hoe jij begonnen bent aan 2021. Hoopvol gestemd, pessimistisch of verlangend? Misschien heb je niet al te hoge verwachtingen (meer) en zie je gewoon wel wat de dag van morgen je brengt. Mag ik je dan nog even herinneren aan de geboorte van Jezus? Zijn geboorte is ook een belangrijke markering in de tijd. Een baken van Hoop.

‘Geboren om te zijn
Kind van het Licht
Zoon van Vrede
Jezus Overwinnaar.’

Leven en dood. Wat ligt het dicht bij elkaar. Na het leven komt de dood of komt na de dood het leven? Wanneer je eens op een begraafplaats bent: zoek dan naar die bakens, naar de stenen die naar Boven wijzen.

Aan de slag!

Welke tekst(en) geven jou houvast? Schrijf ze op een steen en gebruik het als baken. Zet ze neer op plekken waar je ze vaak ziet.